O ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, Fidel Castro, απεβίωσε
(upd) Στις 4 Δεκεμβρίου, στο Σαντιάγο ντε Κούβα (Santiago de Cuba), θα πραγματοποιηθεί η κηδεία του ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Fidel Castro, ο οποίος απεβίωσε το βράδυ της Παρασκευής (25/11) σε ηλικία 90 ετών.
Η σορός του Fidel Castro θα αποτεφρωθεί και η στάχτη του θα διασχίσει με αυτοκινητοπομπή τη χώρα για διάστημα τεσσάρων ημερών.
Ήδη, οι κουβανικές αρχές κήρυξαν εθνικό πένθος εννέα ημερών μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου, στη διάρκειά του οποίου θα διακοπούν «όλες οι δραστηριότητες και τα δημόσια θεάματα».
Νωρίτερα το bankingnews έγραφε:
Απεβίωσε το βράδυ της Πρασκευής (25/11) σε ηλικία 90 ετών ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, Fidel Castro.
Τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο αδελφός του και πρόεδρος της Κούβας Raul Castro, ο οποίος τον διαδέχθηκε στο αξίωμα το 2006, μετά από εγχείρηση που έκανε στο έντερο ο Fidel.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2008 ο Fidel Castro ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας και στις 24 Φεβρουαρίου 2008 ο αδελφός του Raul Castro εξελέγη από το κοινοβούλιο νέος πρόεδρος της χώρας.
Ο Raul Castro σε τηλεοπτικό διάγγελμά του την Παρασκευή (25/11), το οποίο αναμεταδόθηκε από την δημόσια τηλεόραση, δήλωσε ότι «ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 (χθες) το βράδυ (05:29 σήμερα Σάββατο ώρα Ελλάδας)».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «οι λεπτομέρειες της επικήδειας τελετής θα ανακοινωθούν» αργότερα, καταλήγοντας με ένα βροντερό: "Hasta la victoria siempre!" ("Μέχρι τη νίκη" ) τη γνωστή φράση-ορόσημο του κομαντάντε.
Σύμφωνα με την επιθυμία που είχε εκφράσει ο σύντροφος Fidel, η σορός του θα αποτεφρωθεί τις πρώτες ώρες" του Σαββάτου, ανακοίνωσε ο κουβανός πρόεδρος από την τηλεόραση.
Ο Fidel Castro κυβέρνησε τη χώρα του με σιδηρά πυγμή από την επανάσταση του 1959 και είχε αψηφήσει την αμερικανική υπερδύναμη για περισσότερο από μισό αιώνα.
Εγκατέλειψε το 2011 και τις τελευταίες επίσημες αρμοδιότητές του, παραχωρώντας το αξίωμα του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (PCC) στον Raul Castro, ο οποίος ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος από την ίδρυσή του το 1965.
Σημειώνεται ότι ο τέως πρόεδρος της Κούβας είχε εξαφανιστεί από τις κουβανικές τηλεοράσεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2014 και Απριλίου 2015, κάτι που είχε προκαλέσει φήμες για την κατάσταση της υγείας του, ενώ τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, παρά το γεγονός πως οι μετακινήσεις του παρέμεναν περιορισμένες, είχε αρχίσει ξανά να δέχεται στην κατοικία του προσωπικότητες και ηγέτες από το εξωτερικό.
Ο θάνατός του, δύο χρόνια μετά την ιστορική ανακοίνωση της προσέγγισης ανάμεσα στην Κούβα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται να κλείσει οριστικά τη σελίδα του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε τον κόσμο στο χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης στη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων τον Οκτώβριο του 1962.
Σημειώνεται ότι ο Castro Ruz Fidel γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους της Κούβας και γενικός γραμματέας του ΚΚΚ.
Η πορεία του Fidel Castro
Δικηγορεί στην Αβάνα και από το 1953 εντάσσεται στο ενεργό αντιστασιακό κίνημα εναντίον του καθεστώτος Μπατίστα.
1953: Επίθεση εναντίον στρατώνων στο Σαντιάγκο της Κούβας.
Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με ποινή 15ετούς κάθειρξης.
1956: Αμνηστεύεται και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει ένοπλο αγώνα.
Τον Δεκέμβριο του 1956, επιστρέφει στην Κούβα με μικρή στρατιωτική δύναμη.
1956-59: Ένοπλος αγώνας εναντίον του Μπατίστα έως ότου ανατρέπεται και φεύγει.
1959-76: Πρωθυπουργός.
1963-1965: Πρώτος Γραμματέας του "Partido Unido De La Revolucion Socialista" (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης).
Από το 1965: Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Αρχηγός κράτους και Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους.
Από το 1976: Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών.
15/10/1991: Επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ, κατά τη διάρκεια των
εργασιών του 4ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Από το 1992: Επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας.
24/2/1993: Εκλέγεται βουλευτής στις πρώτες άμεσες μονοκομματικές εκλογές στη χώρα, στις οποίες ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτόν των κοινοβουλευτικών εδρών.
25/2/1998: Επανεκλέγεται από τη Βουλή αρχηγός του κράτους για πέντε χρόνια.
6/1/1999: Γάλλος δικηγόρος, που εκπροσωπεί δύο καταδικασθέντες στην Κούβα διανοούμενους και την κόρη ενός εκτελεσθέντος συνταγματάρχη, καταθέτει τρεις μηνύσεις εναντίον του, δύο για "εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας" και μία για "ανάμιξη σε διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών".
17/11/2000: Δηλώνει ότι οργανώσεις αντικαθεστωτικών έχουν ετοιμάσει σχέδιο δολοφονίας του κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής διάσκεψης κορυφής στον Παναμά.
Την επομένη, οι αρχές του Παναμά ανακοινώνουν τη σύλληψη τεσσάρων ατόμων ανάμεσα στους οποίους και ο κουβανός εξόριστος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες, τον οποίο είχε κατονομάσει ως εγκέφαλο της συνωμοσίας ο Κάστρο.
Στις 30/11 η Κούβα ζητεί επισήμως την έκδοση των τεσσάρων υπόπτων.
27/8/2004: Η Κούβα διακόπτει επ΄αόριστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Παναμά μετά την αμνηστία που έδωσε η απερχόμενη πρόεδρος Μισκόσο σε τέσσερις Κουβανούς που κατηγορούνται για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του.
31/7/2006: Μεταβιβάζει προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, υπουργό Άμυνας, Raul Castro, έπειτα από εγχείρηση στο έντερο.
19/2/2008: Ανακοινώνει επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας.
Στις 24/2, ο αδελφός του Κούβας Raul Castro εκλέγεται από το κοινοβουλίο νέος πρόεδρος της χώρας.
25/11/2016: Πεθαίνει.
Reuters: Πέθανε ο Fidel Castro - Απαρνήθηκε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να κάνει επανάσταση στην Κούβα
Ως έναν ιδεαλιστή, πραγματιστή, εξαιρετικά ευφυή, χαρισματικό και μη ανεκτικό χαρακτηρίζει το Reuters τον μεγάλο ηγέτη της Κούβας, τον Fide Castro, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών τα ξημερώματα του Σαββάτου 26/11.
Γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, ο Fidel Castro γύρισε την πλάτη σε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να ηγηθεί της αριστερής επανάστασης στην Κούβα, που κράτησε για δεκαετίες και διαμορφώθηκε από την πολιτική πονηριά του, την έντονη αίσθηση του πεπρωμένου και το απέραντο εγώ του.
Οι επικριτικές του τον έβλεπαν σαν κάποιον που παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλάκιζε όσους του ασκούσαν κριτική, απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αποδυνάμωσε την οικονομία της Κούβας.
Οι θαυμαστές του έβλεπαν έναν οραματιστή που αντιστάθηκε στην προσπάθεια των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Λατινική Αμερική, πρόσφερε περίθαλψη και εκπαίδευση στους φτωχούς και ενέπνευσε σοσιαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα και πριν ανέλθει στην εξουσία το 1959 με την επανάσταση που έστρεψε την Κούβα προς τον κομμουνισμό, ο Castro έβλεπε ένα μεγαλείο στον εαυτό του.
Από νεαρή ηλικία θαύμαζε τους γενναίους άνδρες, ειδικά τον Μέγα Αλέξανδρο και πίστευε ότι ο ίδιος και οι επαναστάτες του θα αποτελούσαν μέρος αυτής της παράδοσης.
"Οι άνδρες δεν φτιάχνουν τη μοίρα τους, η μοίρα φτιάχνει άνδρες" είχε πει το 1959.
Ο Castro ανέτρεψε τον αντιδημοφιλή δικτάτορα Fulgencio Batista, ο οποίος είχε τη στήριξη των ΗΠΑ, ενώνοντας μία διχασμένη αντιπολίτευση.
Το 1962 η συμμαχία του με τη Σοβιετική Ένωση τον έβαλε στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, όταν η κρίση των πυραύλων στην Κούβα, παραλίγο να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
Ήταν μία παγκόσμια προσωπικότητα και η γενειάδα του και τα πούρα Αβάνας που είχε πάντα μαζί του τον έκαναν αμέσως αναγνωρίσιμο παντού.
Έπαιξε ρόλο και η γεωγραφική θέση της Κούβας, πάντως, στο να γίνει ένας τόσο μεγάλος ηγέτης, καθώς η Μόσχα έψαχνε έναν σύμμαχο μόλις 140 χιλιόμετρα από τη Φλόριντα και τον βοήθησε να χτίσει τον σοσιαλισμό, δίνοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια και ευνοώντας τον και στο εμπόριο πετρελαίου και άλλων ειδών.
Αλλά ο Castro στηρίχθηκε και στον εθνικισμό της Κούβας και στην περηφάνια της Λατινικής Αμερικής για να αντισταθεί στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ.
Κατάφερε να διατηρήσει την επανάσταση στην Κούβα, παρά την εχθρότητα των ΗΠΑ, ακόμα κι όταν η χώρα του δέχτηκε πλήγμα με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 1990, δείχνοντας έναν άνθρωπο που ήταν αποφασισμένος να πεθάνει κυβερνώντας.
Παρά το γεγονός ότι έφτασε κοντά στον θάνατο όταν αρρώστησε το 2006, έμεινε όρθιος και επισήμως παρέδωσε την εξουσία στον νεότερο αδερφό του Raul το 2008.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014 ο Raul Castro υπέγραψε μία συμφωνία για την αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και έξι εβδομάδες αργότερα ο Fidel του πρόσφερε τη στήριξή του, αφήνοντας ωστόσο τις αμφιβολίες να αιωρούνται για το αν ενέκρινε το τέλος της εχθρότητας με τους Αμερικάνους.
Γνωστός και ως "El Commantante", ο Fidel Castro γεννήθηκε το 1926 και το 1947 πήρε μέρος στην εξέγερση της Δομινικανής Δημοκρατίας για την ανατροπή του δικτάτορα Rafael Leonidas Τrujillo, στην οποία πέθαναν 2.000 άνθρωποι.
Μετά το τέλος των σπουδών του στη Νομική, επιχείρησε να μπει στο Κογκρέσο το 1952, αλλά όταν ο Batista με πραξικόπημα ακύρωσε τις εκλογές, άρχισε να προετοιμάζει την επανάσταση.
Το 1953 οργάνωσε μία εξέγερση, αλλά δεκάδες σύντροφοί του πέθαναν και ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Raul συνελήφθησαν.
Του απονεμήθηκε χάρη το 1955, όταν αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό και εν συνεχεία γνωρίστηκε με τον Αργεντινό Ernestop Che Guevara και μαζί άρχισαν να εκπαιδεύουν μία ομάδα επαναστατών που το 1956 επέστρεψε στην Κούβα.
Μόνο οι 12 - ανάμεσά τους ο Fidel, o Raul και ο Che - κατάφεραν να επιβιώσουν, όμως, από τους 82 συνολικά.
Ο Castro αρνήθηκε ότι ήταν κομμουνιστής, όπως τον κατηγορούσε ο Batista, αλλά σε συνέντευξή του κάποια χρόνια αργότερα σε ισπανική εφημερίδα, παραδέχτηκε ότι ήταν μαρξιστής - λενινιστής.
Η Ουάσινγκτον τον θεωρούσε εχθρό της ακόμα και πριν αναγκάσει τον Batista να διαφύγει στις ΗΠΑ την Πρωτοχρονιά του 1959.
Η Μόσχα τοποθέτησε πυραύλους στο νησί της Καραϊβικής το 1962, καθώς ο Σοβιετικός ηγέτης Nikita Khrushchev ήταν πεπεισμένος ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλλουν στην Κούβα και ήθελε να προετοιμάσει τη νόμιμη αυτοάμυνά της.
Πολλά πραξικοπήματα ανατροπής του Castro έγιναν με τους Αμερικάνους να σκέφτονται ακόμα και να δηλητηριάσουν τα αγαπημένα του πούρα και τον ίδιο να δηλώνει πριν από δέκα χρόνια σε μία σύνοδο στην Αργεντινή.
"Έφτασα τα 80 και είμαι ευτυχής γιατί δεν το περίμενα με γείτονα τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο που προσπαθεί να με σκοτώσει κάθε μέρα".
Ο Castro ήταν μέντορας πολλών αριστερών ηγετών σε όλο τον κόσμο και το 1970 βοήθησε την Ανγκόλα, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Μόσχας, να αποκρούσει τη Νότια Αφρική.
Επίσης τη δεκαετία του 1990 βοήθησε στην ανεξαρτητοποίηση της Ναμίμπια από τη Νότια Αφρική.
Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, όλοι θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος του Castro.
Αλλά αυτός άντεξε και το 1998 με την άνοδο του Hugo Chaves στην εξουσία βρήκε μία νέα πηγή φτηνού πετρελαίου από τη Βενεζουέλα και έδωσε ξανά ώθηση στην οικονομία της Κούβας.
Ο μεγαλύτερος γιος του Fidel Castro σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση και έγινε πυρηνικός επιστήμονας, ενώ η κόρη του Alina Fernadez το έσκασε από την Κούβα σαν τουρίστρια το 1993, είναι επικριτική για τον πατέρα της.
Ο ίδιος είχε αρνηθεί, ωστόσο τους χαρακτηρισμούς του σκληρού και ισχυρού ηγέτη που του απέδωσε και ο Oliver Stone σε ντοκιμαντέρ και πάντα υποστήριζε ότι ήταν "ένας πνευματικός ηγέτης".
(Πρώτη ενημέρωση 09:00, Σαββάτο 26 Νοεμβρίου 2016)
www.bankingnews.gr
Η σορός του Fidel Castro θα αποτεφρωθεί και η στάχτη του θα διασχίσει με αυτοκινητοπομπή τη χώρα για διάστημα τεσσάρων ημερών.
Ήδη, οι κουβανικές αρχές κήρυξαν εθνικό πένθος εννέα ημερών μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου, στη διάρκειά του οποίου θα διακοπούν «όλες οι δραστηριότητες και τα δημόσια θεάματα».
Νωρίτερα το bankingnews έγραφε:
Απεβίωσε το βράδυ της Πρασκευής (25/11) σε ηλικία 90 ετών ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, Fidel Castro.
Τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο αδελφός του και πρόεδρος της Κούβας Raul Castro, ο οποίος τον διαδέχθηκε στο αξίωμα το 2006, μετά από εγχείρηση που έκανε στο έντερο ο Fidel.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2008 ο Fidel Castro ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας και στις 24 Φεβρουαρίου 2008 ο αδελφός του Raul Castro εξελέγη από το κοινοβούλιο νέος πρόεδρος της χώρας.
Ο Raul Castro σε τηλεοπτικό διάγγελμά του την Παρασκευή (25/11), το οποίο αναμεταδόθηκε από την δημόσια τηλεόραση, δήλωσε ότι «ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 (χθες) το βράδυ (05:29 σήμερα Σάββατο ώρα Ελλάδας)».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «οι λεπτομέρειες της επικήδειας τελετής θα ανακοινωθούν» αργότερα, καταλήγοντας με ένα βροντερό: "Hasta la victoria siempre!" ("Μέχρι τη νίκη" ) τη γνωστή φράση-ορόσημο του κομαντάντε.
Σύμφωνα με την επιθυμία που είχε εκφράσει ο σύντροφος Fidel, η σορός του θα αποτεφρωθεί τις πρώτες ώρες" του Σαββάτου, ανακοίνωσε ο κουβανός πρόεδρος από την τηλεόραση.
Ο Fidel Castro κυβέρνησε τη χώρα του με σιδηρά πυγμή από την επανάσταση του 1959 και είχε αψηφήσει την αμερικανική υπερδύναμη για περισσότερο από μισό αιώνα.
Εγκατέλειψε το 2011 και τις τελευταίες επίσημες αρμοδιότητές του, παραχωρώντας το αξίωμα του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (PCC) στον Raul Castro, ο οποίος ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος από την ίδρυσή του το 1965.
Σημειώνεται ότι ο τέως πρόεδρος της Κούβας είχε εξαφανιστεί από τις κουβανικές τηλεοράσεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2014 και Απριλίου 2015, κάτι που είχε προκαλέσει φήμες για την κατάσταση της υγείας του, ενώ τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, παρά το γεγονός πως οι μετακινήσεις του παρέμεναν περιορισμένες, είχε αρχίσει ξανά να δέχεται στην κατοικία του προσωπικότητες και ηγέτες από το εξωτερικό.
Ο θάνατός του, δύο χρόνια μετά την ιστορική ανακοίνωση της προσέγγισης ανάμεσα στην Κούβα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται να κλείσει οριστικά τη σελίδα του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε τον κόσμο στο χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης στη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων τον Οκτώβριο του 1962.
Σημειώνεται ότι ο Castro Ruz Fidel γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους της Κούβας και γενικός γραμματέας του ΚΚΚ.
Η πορεία του Fidel Castro
Δικηγορεί στην Αβάνα και από το 1953 εντάσσεται στο ενεργό αντιστασιακό κίνημα εναντίον του καθεστώτος Μπατίστα.
1953: Επίθεση εναντίον στρατώνων στο Σαντιάγκο της Κούβας.
Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με ποινή 15ετούς κάθειρξης.
1956: Αμνηστεύεται και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει ένοπλο αγώνα.
Τον Δεκέμβριο του 1956, επιστρέφει στην Κούβα με μικρή στρατιωτική δύναμη.
1956-59: Ένοπλος αγώνας εναντίον του Μπατίστα έως ότου ανατρέπεται και φεύγει.
1959-76: Πρωθυπουργός.
1963-1965: Πρώτος Γραμματέας του "Partido Unido De La Revolucion Socialista" (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης).
Από το 1965: Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Αρχηγός κράτους και Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους.
Από το 1976: Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών.
15/10/1991: Επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ, κατά τη διάρκεια των
εργασιών του 4ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Από το 1992: Επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας.
24/2/1993: Εκλέγεται βουλευτής στις πρώτες άμεσες μονοκομματικές εκλογές στη χώρα, στις οποίες ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτόν των κοινοβουλευτικών εδρών.
25/2/1998: Επανεκλέγεται από τη Βουλή αρχηγός του κράτους για πέντε χρόνια.
6/1/1999: Γάλλος δικηγόρος, που εκπροσωπεί δύο καταδικασθέντες στην Κούβα διανοούμενους και την κόρη ενός εκτελεσθέντος συνταγματάρχη, καταθέτει τρεις μηνύσεις εναντίον του, δύο για "εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας" και μία για "ανάμιξη σε διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών".
17/11/2000: Δηλώνει ότι οργανώσεις αντικαθεστωτικών έχουν ετοιμάσει σχέδιο δολοφονίας του κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής διάσκεψης κορυφής στον Παναμά.
Την επομένη, οι αρχές του Παναμά ανακοινώνουν τη σύλληψη τεσσάρων ατόμων ανάμεσα στους οποίους και ο κουβανός εξόριστος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες, τον οποίο είχε κατονομάσει ως εγκέφαλο της συνωμοσίας ο Κάστρο.
Στις 30/11 η Κούβα ζητεί επισήμως την έκδοση των τεσσάρων υπόπτων.
27/8/2004: Η Κούβα διακόπτει επ΄αόριστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Παναμά μετά την αμνηστία που έδωσε η απερχόμενη πρόεδρος Μισκόσο σε τέσσερις Κουβανούς που κατηγορούνται για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του.
31/7/2006: Μεταβιβάζει προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, υπουργό Άμυνας, Raul Castro, έπειτα από εγχείρηση στο έντερο.
19/2/2008: Ανακοινώνει επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας.
Στις 24/2, ο αδελφός του Κούβας Raul Castro εκλέγεται από το κοινοβουλίο νέος πρόεδρος της χώρας.
25/11/2016: Πεθαίνει.
Reuters: Πέθανε ο Fidel Castro - Απαρνήθηκε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να κάνει επανάσταση στην Κούβα
Ως έναν ιδεαλιστή, πραγματιστή, εξαιρετικά ευφυή, χαρισματικό και μη ανεκτικό χαρακτηρίζει το Reuters τον μεγάλο ηγέτη της Κούβας, τον Fide Castro, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών τα ξημερώματα του Σαββάτου 26/11.
Γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, ο Fidel Castro γύρισε την πλάτη σε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να ηγηθεί της αριστερής επανάστασης στην Κούβα, που κράτησε για δεκαετίες και διαμορφώθηκε από την πολιτική πονηριά του, την έντονη αίσθηση του πεπρωμένου και το απέραντο εγώ του.
Οι επικριτικές του τον έβλεπαν σαν κάποιον που παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλάκιζε όσους του ασκούσαν κριτική, απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αποδυνάμωσε την οικονομία της Κούβας.
Οι θαυμαστές του έβλεπαν έναν οραματιστή που αντιστάθηκε στην προσπάθεια των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Λατινική Αμερική, πρόσφερε περίθαλψη και εκπαίδευση στους φτωχούς και ενέπνευσε σοσιαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα και πριν ανέλθει στην εξουσία το 1959 με την επανάσταση που έστρεψε την Κούβα προς τον κομμουνισμό, ο Castro έβλεπε ένα μεγαλείο στον εαυτό του.
Από νεαρή ηλικία θαύμαζε τους γενναίους άνδρες, ειδικά τον Μέγα Αλέξανδρο και πίστευε ότι ο ίδιος και οι επαναστάτες του θα αποτελούσαν μέρος αυτής της παράδοσης.
"Οι άνδρες δεν φτιάχνουν τη μοίρα τους, η μοίρα φτιάχνει άνδρες" είχε πει το 1959.
Ο Castro ανέτρεψε τον αντιδημοφιλή δικτάτορα Fulgencio Batista, ο οποίος είχε τη στήριξη των ΗΠΑ, ενώνοντας μία διχασμένη αντιπολίτευση.
Το 1962 η συμμαχία του με τη Σοβιετική Ένωση τον έβαλε στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, όταν η κρίση των πυραύλων στην Κούβα, παραλίγο να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
Ήταν μία παγκόσμια προσωπικότητα και η γενειάδα του και τα πούρα Αβάνας που είχε πάντα μαζί του τον έκαναν αμέσως αναγνωρίσιμο παντού.
Έπαιξε ρόλο και η γεωγραφική θέση της Κούβας, πάντως, στο να γίνει ένας τόσο μεγάλος ηγέτης, καθώς η Μόσχα έψαχνε έναν σύμμαχο μόλις 140 χιλιόμετρα από τη Φλόριντα και τον βοήθησε να χτίσει τον σοσιαλισμό, δίνοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια και ευνοώντας τον και στο εμπόριο πετρελαίου και άλλων ειδών.
Αλλά ο Castro στηρίχθηκε και στον εθνικισμό της Κούβας και στην περηφάνια της Λατινικής Αμερικής για να αντισταθεί στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ.
Κατάφερε να διατηρήσει την επανάσταση στην Κούβα, παρά την εχθρότητα των ΗΠΑ, ακόμα κι όταν η χώρα του δέχτηκε πλήγμα με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 1990, δείχνοντας έναν άνθρωπο που ήταν αποφασισμένος να πεθάνει κυβερνώντας.
Παρά το γεγονός ότι έφτασε κοντά στον θάνατο όταν αρρώστησε το 2006, έμεινε όρθιος και επισήμως παρέδωσε την εξουσία στον νεότερο αδερφό του Raul το 2008.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014 ο Raul Castro υπέγραψε μία συμφωνία για την αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και έξι εβδομάδες αργότερα ο Fidel του πρόσφερε τη στήριξή του, αφήνοντας ωστόσο τις αμφιβολίες να αιωρούνται για το αν ενέκρινε το τέλος της εχθρότητας με τους Αμερικάνους.
Γνωστός και ως "El Commantante", ο Fidel Castro γεννήθηκε το 1926 και το 1947 πήρε μέρος στην εξέγερση της Δομινικανής Δημοκρατίας για την ανατροπή του δικτάτορα Rafael Leonidas Τrujillo, στην οποία πέθαναν 2.000 άνθρωποι.
Μετά το τέλος των σπουδών του στη Νομική, επιχείρησε να μπει στο Κογκρέσο το 1952, αλλά όταν ο Batista με πραξικόπημα ακύρωσε τις εκλογές, άρχισε να προετοιμάζει την επανάσταση.
Το 1953 οργάνωσε μία εξέγερση, αλλά δεκάδες σύντροφοί του πέθαναν και ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Raul συνελήφθησαν.
Του απονεμήθηκε χάρη το 1955, όταν αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό και εν συνεχεία γνωρίστηκε με τον Αργεντινό Ernestop Che Guevara και μαζί άρχισαν να εκπαιδεύουν μία ομάδα επαναστατών που το 1956 επέστρεψε στην Κούβα.
Μόνο οι 12 - ανάμεσά τους ο Fidel, o Raul και ο Che - κατάφεραν να επιβιώσουν, όμως, από τους 82 συνολικά.
Ο Castro αρνήθηκε ότι ήταν κομμουνιστής, όπως τον κατηγορούσε ο Batista, αλλά σε συνέντευξή του κάποια χρόνια αργότερα σε ισπανική εφημερίδα, παραδέχτηκε ότι ήταν μαρξιστής - λενινιστής.
Η Ουάσινγκτον τον θεωρούσε εχθρό της ακόμα και πριν αναγκάσει τον Batista να διαφύγει στις ΗΠΑ την Πρωτοχρονιά του 1959.
Η Μόσχα τοποθέτησε πυραύλους στο νησί της Καραϊβικής το 1962, καθώς ο Σοβιετικός ηγέτης Nikita Khrushchev ήταν πεπεισμένος ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλλουν στην Κούβα και ήθελε να προετοιμάσει τη νόμιμη αυτοάμυνά της.
Πολλά πραξικοπήματα ανατροπής του Castro έγιναν με τους Αμερικάνους να σκέφτονται ακόμα και να δηλητηριάσουν τα αγαπημένα του πούρα και τον ίδιο να δηλώνει πριν από δέκα χρόνια σε μία σύνοδο στην Αργεντινή.
"Έφτασα τα 80 και είμαι ευτυχής γιατί δεν το περίμενα με γείτονα τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο που προσπαθεί να με σκοτώσει κάθε μέρα".
Ο Castro ήταν μέντορας πολλών αριστερών ηγετών σε όλο τον κόσμο και το 1970 βοήθησε την Ανγκόλα, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Μόσχας, να αποκρούσει τη Νότια Αφρική.
Επίσης τη δεκαετία του 1990 βοήθησε στην ανεξαρτητοποίηση της Ναμίμπια από τη Νότια Αφρική.
Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, όλοι θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος του Castro.
Αλλά αυτός άντεξε και το 1998 με την άνοδο του Hugo Chaves στην εξουσία βρήκε μία νέα πηγή φτηνού πετρελαίου από τη Βενεζουέλα και έδωσε ξανά ώθηση στην οικονομία της Κούβας.
Ο μεγαλύτερος γιος του Fidel Castro σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση και έγινε πυρηνικός επιστήμονας, ενώ η κόρη του Alina Fernadez το έσκασε από την Κούβα σαν τουρίστρια το 1993, είναι επικριτική για τον πατέρα της.
Ο ίδιος είχε αρνηθεί, ωστόσο τους χαρακτηρισμούς του σκληρού και ισχυρού ηγέτη που του απέδωσε και ο Oliver Stone σε ντοκιμαντέρ και πάντα υποστήριζε ότι ήταν "ένας πνευματικός ηγέτης".
(Πρώτη ενημέρωση 09:00, Σαββάτο 26 Νοεμβρίου 2016)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών