Μία στροφή σε πολιτικές ανάπτυξης θα καταστήσει πιο απίθανους τους νομισματικούς πολέμους και το λαϊκισμό, σημειώνει ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας
Στην ανάγκη αλλαγής γραμμής από τις κεντρικές τράπεζες όσον αφορά τα πακέτα τόνωσης της οικονομίας εστιάζει με άρθρο του στους Financial Times ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας και πρώην γενικός διευθυντής στην Goldman Sachs, Robert Zoellick.
Παράλληλα, τονίζει ότι απαιτείται μία στροφή προς τις πολιτικές ανάπτυξης, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα όπως οι νομισματικοί πόλεμοι και ο λαϊκισμός.
Ειδικότερα, ο Zoellick καταγράφει τα εξής στο άρθρο του:
Έπειτα από 7 χρόνια πλεονάζουσας ρευστότητας από τη μεριά της κυβέρνησης, ο κόσμος χρειάζεται μία αλλαγή ρότας από τις ειδικές νομισματικές πολιτικές στην ανάπτυξη που θα πηγάζει από τον ιδιωτικό τομέα.
Η Fed με την αύξηση των επιτοκίων σήμανε τη σάλπιγγα.
Οι αναταράξεις στην αγορά της Κίνας τονίζουν τις αυξανόμενες παγκόσμιες αβεβαιότητες και την ανάγκη για νέες προσεγγίσεις.
Τρεις πιθανοί τρόποι για να παραχθεί ανάπτυξη ξεχωρίζουν το 2016.
Πρώτο, ο Lawrence Summer (πρώην υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ) προειδοποιεί για την απειλή της «κοσμικής στασιμότητας» η οποία πηγάζει από την έλλειψη ζήτησης και «παντρεύει» δεκαετίες παγκοσμιοποίησης με μία θεωρία που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1930.
Ο πρώην υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ φοβάται ότι οι αναδυόμενες αγορές βρίσκονται αντιμέτωπες με χαμηλή παγκόσμια ζήτηση, εκροές κεφαλαίων, αδύναμες επενδυτικές προοπτικές και υποτιμούμενα νομίσματα.
Χωρίς νέα ζήτηση, οι αναδυόμενες αγορές θα παρασύρουν προς τα κάτω και τις ανεπτυγμένες, κάτι το οποίο με τη σειρά του θα βυθίσει ακόμη χαμηλότερα τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Κίνα, επί μακρόν η πηγή της παγκόσμιας ανάπτυξης, αντιμετωπίζει το δύσκολο εγχείρημα της μετατροπής της οικονομίας από βαριά βιομηχανική σε μία οικονομία υπηρεσιών.
Υπό τις παρούσες παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες, εκείνοι που χαράσσουν τις πολιτικές θα προχωρήσουν σε αποδυνάμωση των νομισμάτων προκειμένου να τονώσουν την περιορισμένη ζήτηση, προκαλώντας αντίστοιχες κινήσεις άμυνας από τις ανταγωνίστριες χώρες.
Η λύση είναι η αύξηση των κρατικών δαπανών, ειδικά σε υποδομές, που θα χρηματοδοτηθούν μέσω του δανεισμού με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Ο αμερικανός οικονομολόγος Kenneth Rogoff, που υποστηρίζει ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα τελευταία στάδια ενός «υπερκύκλου χρέους», δίνει μία δεύτερη προοπτική.
Σύμφωνα με τον Rogoff, η ιστορία δείχνει ότι η ανάπτυξη θα ανακάμψει, αν και αργά, καθώς ο χρόνος θα σβήσει τις συνέπειες από τις οικονομικές υπερβολές.
Οι συστημικές κρίσεις των αγορών, ένας παγκόσμιος αναβρασμός που τροφοδοτήθηκε από την κατάρρευση της αγοράς κατοικιών στις ΗΠΑ και αλλού, τους κινδύνους με τα δημόσια χρέη στην ευρωζώνη και τις οικονομικές αναταράξεις στην Κίνα και τις αναδυόμενες αγορές, έχουν οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε μία κατάσταση «αναστολής» επί μακρόν.
Εάν ο Rogoff είναι σωστός, τότε η αύξηση των κρατικών δαπανών που προτείνει ο Summers απλά θα παρατείνει την «αρρωστημένη» κατάσταση με το χρέος.
Η Τρίτη λύση για την ανάπτυξη θα ήταν να επανεστιάσει η οικονομία στην τόνωση της παραγωγής και τις προοπτικές αυτής, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Michael Spence και το πρώην μέλος του Δ.Σ. της Fed, Kevin Warsh, ανησυχούν ότι οι έκτακτες κρατικές πολιτικές διαταράσσουν τις προσδοκίες του ιδιωτικού τομέα σχετικά με τις επενδύσεις, τα κέρδη, τους φόρους, τις αποτιμήσεις και τις μελλοντικές κυβερνητικές κινήσεις.
Τονίζουν δε ότι η ζήτηση που θα είναι ο οδηγός των κεφαλαιακών επενδύσεων από τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες υποστηρίζουν υψηλότερους μισθούς και κέρδη, είναι προσδοκώμενη ζήτηση.
Σε αντίθεση, οι πολιτικές που επιδιώκουν να τονώσουν βραχυπρόθεσμα τη ζήτηση, στην πραγματικότητα μπορεί να μειώσουν την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων όσον αφορά τις προοπτικές της οικονομίας.
www.bankingnews.gr
Παράλληλα, τονίζει ότι απαιτείται μία στροφή προς τις πολιτικές ανάπτυξης, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα όπως οι νομισματικοί πόλεμοι και ο λαϊκισμός.
Ειδικότερα, ο Zoellick καταγράφει τα εξής στο άρθρο του:
Έπειτα από 7 χρόνια πλεονάζουσας ρευστότητας από τη μεριά της κυβέρνησης, ο κόσμος χρειάζεται μία αλλαγή ρότας από τις ειδικές νομισματικές πολιτικές στην ανάπτυξη που θα πηγάζει από τον ιδιωτικό τομέα.
Η Fed με την αύξηση των επιτοκίων σήμανε τη σάλπιγγα.
Οι αναταράξεις στην αγορά της Κίνας τονίζουν τις αυξανόμενες παγκόσμιες αβεβαιότητες και την ανάγκη για νέες προσεγγίσεις.
Τρεις πιθανοί τρόποι για να παραχθεί ανάπτυξη ξεχωρίζουν το 2016.
Πρώτο, ο Lawrence Summer (πρώην υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ) προειδοποιεί για την απειλή της «κοσμικής στασιμότητας» η οποία πηγάζει από την έλλειψη ζήτησης και «παντρεύει» δεκαετίες παγκοσμιοποίησης με μία θεωρία που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1930.
Ο πρώην υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ φοβάται ότι οι αναδυόμενες αγορές βρίσκονται αντιμέτωπες με χαμηλή παγκόσμια ζήτηση, εκροές κεφαλαίων, αδύναμες επενδυτικές προοπτικές και υποτιμούμενα νομίσματα.
Χωρίς νέα ζήτηση, οι αναδυόμενες αγορές θα παρασύρουν προς τα κάτω και τις ανεπτυγμένες, κάτι το οποίο με τη σειρά του θα βυθίσει ακόμη χαμηλότερα τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Κίνα, επί μακρόν η πηγή της παγκόσμιας ανάπτυξης, αντιμετωπίζει το δύσκολο εγχείρημα της μετατροπής της οικονομίας από βαριά βιομηχανική σε μία οικονομία υπηρεσιών.
Υπό τις παρούσες παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες, εκείνοι που χαράσσουν τις πολιτικές θα προχωρήσουν σε αποδυνάμωση των νομισμάτων προκειμένου να τονώσουν την περιορισμένη ζήτηση, προκαλώντας αντίστοιχες κινήσεις άμυνας από τις ανταγωνίστριες χώρες.
Η λύση είναι η αύξηση των κρατικών δαπανών, ειδικά σε υποδομές, που θα χρηματοδοτηθούν μέσω του δανεισμού με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Ο αμερικανός οικονομολόγος Kenneth Rogoff, που υποστηρίζει ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα τελευταία στάδια ενός «υπερκύκλου χρέους», δίνει μία δεύτερη προοπτική.
Σύμφωνα με τον Rogoff, η ιστορία δείχνει ότι η ανάπτυξη θα ανακάμψει, αν και αργά, καθώς ο χρόνος θα σβήσει τις συνέπειες από τις οικονομικές υπερβολές.
Οι συστημικές κρίσεις των αγορών, ένας παγκόσμιος αναβρασμός που τροφοδοτήθηκε από την κατάρρευση της αγοράς κατοικιών στις ΗΠΑ και αλλού, τους κινδύνους με τα δημόσια χρέη στην ευρωζώνη και τις οικονομικές αναταράξεις στην Κίνα και τις αναδυόμενες αγορές, έχουν οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε μία κατάσταση «αναστολής» επί μακρόν.
Εάν ο Rogoff είναι σωστός, τότε η αύξηση των κρατικών δαπανών που προτείνει ο Summers απλά θα παρατείνει την «αρρωστημένη» κατάσταση με το χρέος.
Η Τρίτη λύση για την ανάπτυξη θα ήταν να επανεστιάσει η οικονομία στην τόνωση της παραγωγής και τις προοπτικές αυτής, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Michael Spence και το πρώην μέλος του Δ.Σ. της Fed, Kevin Warsh, ανησυχούν ότι οι έκτακτες κρατικές πολιτικές διαταράσσουν τις προσδοκίες του ιδιωτικού τομέα σχετικά με τις επενδύσεις, τα κέρδη, τους φόρους, τις αποτιμήσεις και τις μελλοντικές κυβερνητικές κινήσεις.
Τονίζουν δε ότι η ζήτηση που θα είναι ο οδηγός των κεφαλαιακών επενδύσεων από τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες υποστηρίζουν υψηλότερους μισθούς και κέρδη, είναι προσδοκώμενη ζήτηση.
Σε αντίθεση, οι πολιτικές που επιδιώκουν να τονώσουν βραχυπρόθεσμα τη ζήτηση, στην πραγματικότητα μπορεί να μειώσουν την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων όσον αφορά τις προοπτικές της οικονομίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών