Το δίλημμα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης
Η ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Όχι μόνο για την προεδρία στη ΝΔ ή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Όσο κυρίως για τα μηνύματα που θα στείλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με τη στάση τους στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Είναι προφανές ότι μετά την εκλογική τους ήττα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι – το καθένα για τους δικούς τους λόγους – δεν έχουν καμία διάθεση και πρόθεση να προσφέρουν έστω και την παραμικρή στήριξη στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αντίθετα θα επιχειρήσουν να περάσουν στην αντεπίθεση και από τη μέχρι πρότινος «χαλαρή στάση» και «ανοχή» να υψώσουν στο μέγιστο βαθμό τον αντιπολιτευτικό τους λόγο.
Αλλά σε αυτή την περίπτωση, τίθεται ένα μείζον ερώτημα όσον αφορά τη στρατηγική τους.
Δηλαδή τι θα πράξουν όταν έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή οι εφαρμοστικοί νόμοι του τρίτου μνημονίου.
Τα μέχρι πρότινος «φιλοευρωπαϊκά κόμματα» θα καταψηφίσουν και άρα θα περάσουν στην αντίπερα όχθη, σε αυτή των αντιμνημονιακών δυνάμεων;
Μια τέτοια τακτική μπορεί να φαντάζει σε μερικούς «γοητευτική» και ενδεχομένως «λυτρωτική» (κυρίως για την αποδοχή τους από τους πολίτες που θα αρχίσουν να πλήττονται από τα μέτρα) αλλά αναμφίβολα θα πλήξει την «εικόνα» τους, μια και η ακύρωση της μέχρι πρότινος «επιχειρηματολογίας» και στάσης τους (δεδομένου ότι έχουν ψηφίσει και τα τρία μνημόνια), θα τα καταστήσει αφερέγγυα και περαιτέρω αναξιόπιστα.
Το ενδεχόμενο στήριξης φαντάζει ολότελα απίθανο.
Η μοναδική διέξοδος που υπάρχει – αναγκαστικά - είναι αυτής της δημιουργικής αντιπολίτευσης.
Όπου η καταψήφιση και συνεπώς η διαφωνία σε ένα μέτρο, σε έναν εφαρμοστικό νόμο απαιτεί και την παρουσίαση μιας εναλλακτικής πρότασης.
Μιας εναλλακτικής πρότασης όμως, η οποία θα μπορεί να εφαρμοστεί και να υλοποιηθεί, και να ικανοποιεί τα standards και τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Ότι δηλαδή κάποιοι θα πληγούν.
Συνεπώς θα υπάρξει και πάλι πολιτικό κόστος.
Οι εποχές των κενών επιχειρημάτων, του λαϊκισμού, της αοριστολογίας, της υποσχεσιολογίας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν έχουν πολλές εναλλακτικές.
Είτε θα κληθούν να παρουσιάσουν ένα σοβαρό πολιτικό λόγο και επιχειρήματα, τα οποία σίγουρα θα πλήξουν κοινωνικές ομάδες και θα επιφέρουν πολιτικό κόστος είτε θα κυλήσουν στο «γοητευτικό» αλλά αφερέγγυο και παρωχημένο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.
Η επιλογή τους θα είναι κρίσιμη για το πολιτικό τους μέλλον.
Πρώτη ενημέρωση: 08:12, Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Όχι μόνο για την προεδρία στη ΝΔ ή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Όσο κυρίως για τα μηνύματα που θα στείλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με τη στάση τους στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Είναι προφανές ότι μετά την εκλογική τους ήττα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι – το καθένα για τους δικούς τους λόγους – δεν έχουν καμία διάθεση και πρόθεση να προσφέρουν έστω και την παραμικρή στήριξη στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αντίθετα θα επιχειρήσουν να περάσουν στην αντεπίθεση και από τη μέχρι πρότινος «χαλαρή στάση» και «ανοχή» να υψώσουν στο μέγιστο βαθμό τον αντιπολιτευτικό τους λόγο.
Αλλά σε αυτή την περίπτωση, τίθεται ένα μείζον ερώτημα όσον αφορά τη στρατηγική τους.
Δηλαδή τι θα πράξουν όταν έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή οι εφαρμοστικοί νόμοι του τρίτου μνημονίου.
Τα μέχρι πρότινος «φιλοευρωπαϊκά κόμματα» θα καταψηφίσουν και άρα θα περάσουν στην αντίπερα όχθη, σε αυτή των αντιμνημονιακών δυνάμεων;
Μια τέτοια τακτική μπορεί να φαντάζει σε μερικούς «γοητευτική» και ενδεχομένως «λυτρωτική» (κυρίως για την αποδοχή τους από τους πολίτες που θα αρχίσουν να πλήττονται από τα μέτρα) αλλά αναμφίβολα θα πλήξει την «εικόνα» τους, μια και η ακύρωση της μέχρι πρότινος «επιχειρηματολογίας» και στάσης τους (δεδομένου ότι έχουν ψηφίσει και τα τρία μνημόνια), θα τα καταστήσει αφερέγγυα και περαιτέρω αναξιόπιστα.
Το ενδεχόμενο στήριξης φαντάζει ολότελα απίθανο.
Η μοναδική διέξοδος που υπάρχει – αναγκαστικά - είναι αυτής της δημιουργικής αντιπολίτευσης.
Όπου η καταψήφιση και συνεπώς η διαφωνία σε ένα μέτρο, σε έναν εφαρμοστικό νόμο απαιτεί και την παρουσίαση μιας εναλλακτικής πρότασης.
Μιας εναλλακτικής πρότασης όμως, η οποία θα μπορεί να εφαρμοστεί και να υλοποιηθεί, και να ικανοποιεί τα standards και τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Ότι δηλαδή κάποιοι θα πληγούν.
Συνεπώς θα υπάρξει και πάλι πολιτικό κόστος.
Οι εποχές των κενών επιχειρημάτων, του λαϊκισμού, της αοριστολογίας, της υποσχεσιολογίας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν έχουν πολλές εναλλακτικές.
Είτε θα κληθούν να παρουσιάσουν ένα σοβαρό πολιτικό λόγο και επιχειρήματα, τα οποία σίγουρα θα πλήξουν κοινωνικές ομάδες και θα επιφέρουν πολιτικό κόστος είτε θα κυλήσουν στο «γοητευτικό» αλλά αφερέγγυο και παρωχημένο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.
Η επιλογή τους θα είναι κρίσιμη για το πολιτικό τους μέλλον.
Πρώτη ενημέρωση: 08:12, Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών