γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Στο υποθετικό συγγραφικό πόνημα, απόσταγμα… κινηματογραφικής ζωής και, κυρίως, καριέρας του Μάικ Μπάσετ, fictional ομοσπονδιακού τεχνικού της Αγγλίας, αν δεν έχετε δει την…τουλάχιστον καλτ ταινία του 2001, «Mike Basset, England manager» σπεύσατε, ο νυν εκλέκτορας, στην πραγματικότητα που αποτυπώνεται στο χορτάρι και όχι στο πανί, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, θα είχε περίοπτη θέση! Και αυτό γιατί, με όσα καλά και όσα κακά έχει να παρουσιάσει στην προπονητική του θητεία στην εθνική ομάδα, ήταν μια δήλωσή του λίγο πριν από το EURO 2020 που δε θα μπορούσε παρά να καλύψει τουλάχιστον ένα κεφάλαιο, μη σας πω και περισσότερα, στο «Ο μοναδικός τρόπος για να αναλάβετε τα “τρία Λιοντάρια” και τι θα έπρεπε να αποφύγετε!», φανταστικό έργο του φανταστικού συναδέλφου του!
Και αυτό γιατί ήταν απολύτως πραγματική, όσο κι αν έμοιαζε απίστευτη, η απάντηση που ο ίδιος ο Σάουθγκεϊτ έδωσε και, κυρίως, η σκέψη και η επιλογή που αυτή πρόδιδε, όταν ρωτήθηκε για τους λόγους που είχε γεμίσει την ομάδα του με δεξιούς μπακ! «Δεν έχω καλέσει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές ανάλογα με τη θέση στην οποία αγωνίζονται, έχω καλέσει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτως θέσης», είπε αφοπλιστικά, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε πως θα έμοιαζε μια αποστολή με επτά τερματοφύλακες, έξι δεξιούς αμυντικούς, τρία αμυντικά χαφ και δέκα σέντερ φορ. Μην πέσετε να με φάτε, δεν το είπα εγώ, τα παράπονά σας στη…διεύθυνση της ομάδας! Όπως απολύτως πραγματική και δικαιωμένη από την Ιστορία ήταν και η αποστροφή του λόγου του Ότο Ρεχάγκελ, θα μπορούσε να θεωρηθεί, προηγήθηκε μια δεκαπενταετία και κάτι ψηλά, και κάτι σαν πρωθύστερη απάντηση, «την καλύτερη ομάδα δεν την κάνουν οι καλύτεροι παίκτες αλλά οι ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ παίκτες!»
Διαλέγετε και παίρνετε ποια…σχολή σκέψης θεωρείτε προτιμότερη αν και καταλαβαινόμαστε νομίζω!
Όπως ακριβώς, ή περίπου, προσπαθούμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να καταλάβουμε, και δεν είναι το πρώτο καλοκαίρι που συμβαίνει αυτό, που το πάει, που θα ήθελε να το πάει και που θα καταφέρει εν τέλει να φτάσει για μία ακόμη σεζόν, για να περάσουμε τη Μάγχη και οριστικά στην πραγματικότητα, η Παρί! Ομάδα που μετά από μία ,όχι και τόσο μακρά η αλήθεια είναι, περίοδο σχετικής νηνεμίας, για τα δικά της στάνταρντς και το δικό της πορτοφόλι, στο κομμάτι των μεταγραφών επανέρχεται φέτος δριμύτερη και αποφασισμένη χωρίς πάντως να ξοδεύει αλόγιστα! Αποφασισμένη να κάνει αυτό το ένα βήμα παραπάνω που της λείπει, το 2021 δεν ήταν μακριά, το 2020 έφτασε μια ανάσα, αυτό είναι και το μέτρο σύγκρισης και το σημείο αναφοράς, από την κορυφή της Ευρώπης! Μόνο και μόνο μάλιστα για να δει, ένα χρόνο αργότερα, τον προπονητή που την πήγε στον τελικό του UEFA CHAMPIONS LEAGUE, οδηγώντας την παράλληλα στην κατάκτηση όλων των εγχώριων τίτλων, Πρωταθλήματος, Κυπέλλου και Λιγκ Καπ, να πατά το ποδοσφαιρικό Mont Blanc ντυμένος στα…«μπλε» του Λονδίνου!
Έπαθαν κι έμαθαν, το μέλλον θα δείξει, το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά οι Παριζιάνοι, προεξάρχοντος του Βραζιλιάνου πρώην ποδοσφαιριστή τους και νυν αθλητικού διευθυντή τους Λεονάρντο που κινεί τα νήματα, κράτησαν στην άκρη του πάγκου το διάδοχο του Τούχελ, Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Ο Γερμανός έφυγε κατακτώντας…σχεδόν τα πάντα, ο Αργεντινός δεν πήρε τίποτα κι όμως έμεινε! Έμεινε και βλέπει το οπλοστάσιό του καθημερινά, ή σχεδόν, να εμπλουτίζεται, να αναβαθμίζεται ποιοτικά με το βλέμμα σίγουρα στραμμένο και στο απώτερο μέλλον, Ντοναρούμα προστέθηκε δίπλα στο Νάβας, Χακίμι αποκτήθηκε για τη θέση του δεξιού μπακ, αλλά κυρίως προσανατολισμένο στο παρόν, βαριά βαριά στο αύριο, μεθαύριο ποδοσφαιρικά μιλώντας! Αυτή μοιάζει η στόχευση με την απόκτηση των Σέρχιο Ράμος, 35 στα 36, και Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ, λίγο πριν τα 31, αλλά και την μέχρις εσχάτων προσπάθεια, κι ας μην ευοδώθηκε ποτέ, για το «κόλπο γκρόσο» με τον 36χρονο, πολύ κοντά στα 37, Κριστιάνο Ρονάλντο! Μοιάζει να χτίζεται μια έως και…one off ομάδα, ειδικού σκοπού ομάδα αν προτιμάτε. Η συμπυκνωμένη ποιότητα προφανώς και παίζει ρόλο, στο τέλος της ημέρας είναι το πως ακριβώς, και κυρίως αν, κολλάνε τα κομμάτια του παζλ!
Με τον franchise player των Παριζιάνων, Νεϊμάρ όχι και στην πρώτη του νιότη, τον υποτιμημένο αλλά top class player από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, Ντι Μαρία επίσης στο κλείσιμο, ή κοντά της καριέρας του, το Βεράτι να πλησιάζει τα 30 και τον Μ’Μπαπέ να έχει χρόνια μπροστά του αλλά και δεκάδες, μη σας πω και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στα πόδια του από όλα τα μεγάλα κλαμπς της Ευρώπης δε θα πω ότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Παρί να πατήσει κορυφή, είναι σίγουρα η τελευταία ευκαιρία ΑΥΤΗΣ της Παρί, όπως τη μάθαμε και τη συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια, να το κάνει! Εγγύηση επιτυχίας στο ποδόσφαιρο, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για το… ιερό δισκοπότηρο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης προφανώς δεν υπάρχει. Δεν τα κατάφεραν οι “galacticos” παρά το ότι στους κατακτητές της κορυφής το 2002 Ζιντάν και Φίγκο προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια οι Ρονάλντο (Ναζάριο ντα Λίμα), Μπέκαμ, Όουεν, Σέρχιο Ράμος και Ρομπίνιο, δεν τα είχε καταφέρει η Μπαρσελόνα με Ρομάριο, Στόιτσκοφ και…λοιπές δυνάμεις το 1994!
Μένει να φανεί αν θα τα καταφέρει η Παρί. Σε πρώτη φάση ο εξορθολογισμός στη λήψη αποφάσεων, στον εντοπισμό των στόχων και τον έλεγχο των εξόδων, πλην Χακίμι όλοι οι υπόλοιποι αποκτήθηκαν ελεύθεροι, δε μπορώ να πω με σιγουριά ότι κινείται προς την καλύτερη κατεύθυνση αλλά σίγουρα κινείται προς την κατάλληλη κατεύθυνση…και ο Ότο κάτι ήξερε!
www.bnsports.gr
Σχόλια αναγνωστών