Ανησυχεί κανείς από τη μεγάλη φυγή των εισηγμένων; - Γιατί δεν πρέπει οι επενδυτές να περιμένουν βοήθεια

Δεν θα ήταν άτοπο να ειπωθεί πως οι εισηγμένοι φεύγουν από πόρτες και παράθυρα από το ΧΑ και κανείς δεν τους σταματά ή ότι και κανείς δεν προσπαθεί να βρει τι φταίει.
Δεν τους σταματάει αρχικά κανένας, από εκείνους που έχουν  άμεσο συμφέρον, ήτοι το ΧΑ που χάνει και έσοδα και κύρος.
Δεν τους σταματάνε οι επενδυτές που αν και βλέπουν ότι η μία δημόσια πρόταση γίνεται μετά την άλλη, άρα αυτό σημαίνει πως οι τιμές είναι χαμηλές και κάποιοι το εκμεταλλεύονται, κανένας δεν προσπαθεί να μπλοκάρει τις δημόσιες προτάσεις.
Δεν τους σταματάει φυσικά και ο νόμος που εδώ και πολλά χρόνια έχουν όλοι καταλάβει πως λειτουργεί υπέρ του βασικού μετόχου, αλλά κανείς δεν τον βελτιώνει.
Γιατί δεν είναι δυνατόν μόνο με 90% να μπορείς να βγάλεις μία εταιρεία από το χρηματιστήριο και να αρπάζεις τις μετοχές των υπόλοιπων μετόχων, ενώ ξέρεις πως οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι οικογενειακές και οι βασικοί μέτοχοι έχουν υψηλά ποσοστά και συνήθως άνω του 60-70%.
Φυσικά, το εύκολο είναι να ρίχνει το φταίξιμο ο ένας στον άλλον, αλλά η ουσία είναι πως κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει η αιμορραγία.
Βέβαια για να μην είμαστε άδικοι, υπήρξε ένας επενδυτής που μπλόκαρε τη δημόσια πρόταση της Κυριακίδης και ανάγκασε τον βασικό μέτοχο να δώσει σχεδόν 12% υψηλότερο τίμημα από το αρχικό και μάλιστα και για τους προηγούμενους που είχαν πουλήσει χαμηλότερα.
Δεν έγινε όμως στην Kleemann που η μετοχή βέβαια απαξιωνόταν επί μήνες σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από τη δημόσια πρόταση και μάλιστα κατηγορήθηκε η ομάδα των βασικών μετόχων ότι πάλι έδωσε χαμηλό τίμημα έναντι της καθαρής θέσης.
Η αλήθεια είναι πως η μετοχή όπως και δεκάδες άλλες διαπραγματεύονται σημαντικά χαμηλότερα από την καθαρή θέση σήμερα στο ΧΑ αλλά κανείς δεν αγοράζει, άρα γιατί να δώσει παραπάνω ο βασικός μέτοχος όταν δέχονται και με λιγότερα.
Από την άλλη τι κάνει άραγε το ΧΑ για να ανακόψει τη μεγάλη  φυγή;
Αισθάνεται ενοχλημένο που πλήττεται το κύρος του;
Αισθάνεται μειονεκτικά έναντι ενός υποδεέστερου χρηματιστηρίου, αυτό της Κύπρου το οποία εσχάτως προτιμήθηκε από ελληνική εταιρεία έναντι του ΧΑ;
Οι επενδυτές επίσης δεν μπορούν να  κάνουν κάτι, εκτός από το να μη δώσουν τις μετοχές τους και να αναγκάσουν τους βασικούς μετόχους να βάλουν ακόμα πιο βαθιά στο χέρι στην τσέπη, γιατί αν θέλεις κάτι τόσο πολύ το πληρώνεις περισσότερο και όχι λιγότερο.
Το 2017 αν και ακόμα δεν έχει φτάσει στα μισά του δρόμου, έχει δείξει ότι είναι έτος φυγής τόσο καλών εταιρειών που γίνονται στόχοι εξαγοράς, είτε γιατί είναι φθηνές είτε γιατί κάποιοι βαρέθηκαν να πληρώνουν κάτι που δεν τους παρέχει τίποτα, όσο και κακών εταιρειών που δεν μπορούν να δημοσιεύσουν αποτελέσματα ή που δεν μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Ήδη μετράμε μεγάλες απώλειες όπως Αστήρ Παλάς, Ιονική Ξενοδοχειακή, Kleemann, Κυριακίδης Μάρμαρα και εσχάτως μπαίνει στο κάδρο και η Γαλαξίδι.
Βέβαια, κάποιες από τις μετοχές που έφυγαν παρατηρήθηκε ράλι το προηγούμενο διάστημα, πριν δηλαδή την υποβολή της δημόσιας πρότασης.
Όμως και για αυτό δεν έχουμε δει κάποιες ανακοινώσεις από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για παράδειγμα, για το αν ψάχνει τις συναλλαγές που έχουν προηγηθεί να μας πει αν είναι όλα εντάξει.
Και βέβαια κάποιοι ασχολούνται αν έπρεπε να πουληθεί το 20% της Τηλέτυπος από την Πήγασος, που μετά βίας συντηρείται στο ταμπλό και ο ισολογισμός είναι ξεκάθαρος.
Και δεν είναι κατακριτέο.
Αντιθέτως  να ασχοληθούν και οι αρμόδιες αρχές και να ρωτήσουν τις τράπεζες αν ήταν ενεχυριασμένο το ποσοστό και αν μπορούσε να πουληθεί ώστε να προστατευτούν και οι μικρομέτοχοι.  

Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr