γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
Στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος και της προστασίας των τραπεζών πέφτουν βροχή τα λουκέτα
Σχέδια εξυγίανσης με στο στόχο τα ακίνητα, εκπονούν οι τράπεζες για τις επιχειρήσεις που βρίσκονται ένα βήμα πριν από το... θάνατο.
Στέλεχος εταιρείας που η επιχείρηση του, είναι σε καθεστώς εξυγίανσης, το μόνο που διαπιστώνει, όπως λέει ο ίδιος είναι ότι οι αρμόδιοι του τραπεζικού συστήματος εργάζονται για την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων και ουδόλως τους απασχολεί η επιβίωση της επιχείρησης.
Ανάλογη συμπεριφορά επιδεικνύει και το κράτος που με τις νομοθετικές του παρεμβάσεις στην πράξη φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα για τις εταιρείες, που έχουν ενταχθεί στο άρθρο 99 και μεταγενέστερα στο άρθρο 106 του Πτωχευτικού Κώδικα και έχουν ως βασικό αντικείμενο την προμήθεια του Δημοσίου.
Οι εταιρείες που έχουν ενταχθεί στον Πτωχευτικό Κώδικα αποκλείονται από τους διαγωνισμούς του Δημοσίου με αποτέλεσμα η διάσωσή τους να φαντάζει σχεδόν αδύνατη.
Οι εταιρείες αυτής της κατηγορίας για να επιβιώσουν δίνουν τα υλικά που διαθέτουν σε άλλες εταιρείες οι οποίες έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι οποίες όμως παρακρατούν το 50% του κέρδους από την εταιρεία που έχει τα προϊόντα, αλλά δεν μπορεί να συμμετέχει στο διαγωνισμό.
Στην πράξη οι τράπεζες και το ελληνικό Δημόσιο, με γνώμονα την προστασία του δημοσίου συμφέροντος επιτυγχάνουν τα αντίθετα αποτελέσματα και το σχέδιο εξυγίανσης καταλήγει σε … ναυάγιο
Από την πλευρά τους οι τράπεζες εφαρμόζουν το σχέδιο εξυγίανσης μόνο σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις των εταιρειών ενώ δεν υλοποιούν τις δικές τους υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει έναντι των εταιρειών.
Ανάμεσα στα παράπονα των επιχειρηματιών είναι ότι δεν προχωρούν στη διαγραφή μέρους των δανείων που στις περισσότερες των περιπτώσεων κυμαίνεται από 5% έως 10%.
Οι τράπεζες εισπράττουν όλα τα τιμολόγια της εταιρείας δηλαδή οι επιχειρήσεις έχουν εκχωρήσει τα δικαιώματα στις τράπεζες.
Ειδικά για τις εταιρείες που είχαν συναλλαγές με το κράτος, το οποίο να σημειωθεί, πλέον αποπληρώνει τιμολόγια παρελθόντων ετών, με τις εισπράξεις να πηγαίνουν στις τράπεζες για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το ελληνικό Δημόσιο το ύψος των χρεών προς τους ιδιώτες προμηθευτές ανέρχεται σε 1,7 δις. ευρώ.
Οι προσδοκίες για τη διάσωση των εταιρειών είναι σχετικά μικρές αφού έχουν αποκλειστεί από τους διαγωνισμούς του Δημοσίου ενώ οι τράπεζες προσπαθούν να εισπράξουν και το τελευταίο τιμολόγιο, πριν κάνουν το επόμενο βήμα που είναι η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του ιδιοκτήτη της επιχείρησης για την εξόφληση των δανείων.
Οι συνθήκες στην κτηματαγορά είναι ευνοϊκές και οι αγοραστές κυνηγούν ακίνητα – φιλέτα αφού προσφέρονται ακόμη σε χαμηλές τιμές και υπάρχει η προσδοκία για την μεταπωληση τους σε υψηλότερες.
Αρκετοί επιχειρηματίες που λειτουργούν τις εταιρείες τους, σε καθεστώς εξυγίανσης θεωρούν ότι ο χρόνος τους θα τελειώσει όταν κλείσει ο κύκλος των τιμολογίων.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Στέλεχος εταιρείας που η επιχείρηση του, είναι σε καθεστώς εξυγίανσης, το μόνο που διαπιστώνει, όπως λέει ο ίδιος είναι ότι οι αρμόδιοι του τραπεζικού συστήματος εργάζονται για την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων και ουδόλως τους απασχολεί η επιβίωση της επιχείρησης.
Ανάλογη συμπεριφορά επιδεικνύει και το κράτος που με τις νομοθετικές του παρεμβάσεις στην πράξη φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα για τις εταιρείες, που έχουν ενταχθεί στο άρθρο 99 και μεταγενέστερα στο άρθρο 106 του Πτωχευτικού Κώδικα και έχουν ως βασικό αντικείμενο την προμήθεια του Δημοσίου.
Οι εταιρείες που έχουν ενταχθεί στον Πτωχευτικό Κώδικα αποκλείονται από τους διαγωνισμούς του Δημοσίου με αποτέλεσμα η διάσωσή τους να φαντάζει σχεδόν αδύνατη.
Οι εταιρείες αυτής της κατηγορίας για να επιβιώσουν δίνουν τα υλικά που διαθέτουν σε άλλες εταιρείες οι οποίες έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι οποίες όμως παρακρατούν το 50% του κέρδους από την εταιρεία που έχει τα προϊόντα, αλλά δεν μπορεί να συμμετέχει στο διαγωνισμό.
Στην πράξη οι τράπεζες και το ελληνικό Δημόσιο, με γνώμονα την προστασία του δημοσίου συμφέροντος επιτυγχάνουν τα αντίθετα αποτελέσματα και το σχέδιο εξυγίανσης καταλήγει σε … ναυάγιο
Από την πλευρά τους οι τράπεζες εφαρμόζουν το σχέδιο εξυγίανσης μόνο σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις των εταιρειών ενώ δεν υλοποιούν τις δικές τους υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει έναντι των εταιρειών.
Ανάμεσα στα παράπονα των επιχειρηματιών είναι ότι δεν προχωρούν στη διαγραφή μέρους των δανείων που στις περισσότερες των περιπτώσεων κυμαίνεται από 5% έως 10%.
Οι τράπεζες εισπράττουν όλα τα τιμολόγια της εταιρείας δηλαδή οι επιχειρήσεις έχουν εκχωρήσει τα δικαιώματα στις τράπεζες.
Ειδικά για τις εταιρείες που είχαν συναλλαγές με το κράτος, το οποίο να σημειωθεί, πλέον αποπληρώνει τιμολόγια παρελθόντων ετών, με τις εισπράξεις να πηγαίνουν στις τράπεζες για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το ελληνικό Δημόσιο το ύψος των χρεών προς τους ιδιώτες προμηθευτές ανέρχεται σε 1,7 δις. ευρώ.
Οι προσδοκίες για τη διάσωση των εταιρειών είναι σχετικά μικρές αφού έχουν αποκλειστεί από τους διαγωνισμούς του Δημοσίου ενώ οι τράπεζες προσπαθούν να εισπράξουν και το τελευταίο τιμολόγιο, πριν κάνουν το επόμενο βήμα που είναι η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του ιδιοκτήτη της επιχείρησης για την εξόφληση των δανείων.
Οι συνθήκες στην κτηματαγορά είναι ευνοϊκές και οι αγοραστές κυνηγούν ακίνητα – φιλέτα αφού προσφέρονται ακόμη σε χαμηλές τιμές και υπάρχει η προσδοκία για την μεταπωληση τους σε υψηλότερες.
Αρκετοί επιχειρηματίες που λειτουργούν τις εταιρείες τους, σε καθεστώς εξυγίανσης θεωρούν ότι ο χρόνος τους θα τελειώσει όταν κλείσει ο κύκλος των τιμολογίων.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών