γράφει : Ελένη Μπότα
Πρόκειται για μια διαδικασία που αξιοποιείται ολοένα και ποιο συχνά από τις τράπεζες
Αρχίζουν να πυκνώνουν οι αντιδράσεις για το μοντέλο της ειδικής διαχείρισης που χρησιμοποιούν οι τράπεζες προκειμένου να γίνουν οι αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων με μεγάλες οφειλές.
Πρόκειται για μια διαδικασία που αξιοποιείται ολοένα και ποιο συχνά από τις τράπεζες αλλά ωστόσο είναι αρκετά τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην διάρκεια εφαρμογής της διαδικασίας.
Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, μπορεί οι εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε διαδικασία ειδικής διαχείρισης να είναι πολλές, εντούτοις ελάχιστες είναι εκείνες για τις οποίες έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές διαδικασίες, οι οποίες αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρονοβόρες.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι στις εταιρίες αυτές ο χρόνος να λειτουργεί αρνητικά, από την στιγμή μάλιστα που πολλές από αυτές θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των χρεών τους, με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή, με πολλαπλά οφέλη τόσο για τις τράπεζες όσο και για την ενίσχυση των κρατικών εσόδων (από την απόδοση φόρων, την συνέχιση της απασχόλησης για τους εργαζόμενους κλπ).
Ειδικότερα όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς στο bankingnews με την είσοδο επενδυτή εξαντλούνται τα περιθώρια, διάσωσης της επιχείρησης ή των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη ως ενιαίου λειτουργικά συνόλου. Μια τέτοια λύση είναι προτιμότερη από τον τεμαχισμό της περιουσίας της επιχείρησης σε λειτουργικά σύνολα και από την ενδεχόμενη απαξίωση επί μέρους αδιάθετων ή λιγότερο προσοδοφόρων στοιχείων της.
Δεύτερον, την προσέλκυση επενδύσεων με αναπτυξιακή προοπτική χωρίς τα βάρη του παρελθόντος.
Τρίτον, την μείωση των «κόκκινων δανείων» υπερχρεωμένων επιχειρήσεων με την αύξηση του ποσοστού της οφειλής που ο επενδυτής καλείται να εξοφλήσει
Μάλιστα, η υποβολή πρότασης πώλησης και μεταβίβασης απαιτήσεων από συμβάσεις δανείων και πιστώσεων χορηγηθεισών στην επιχείρηση από πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα ωφελεί και τους πιστωτές (τράπεζες κυρίως) αλλά και την οικονομία συνολικά. Και τούτο, διότι ο επενδυτής, έχοντας προηγουμένως μελετήσει την επιχείρηση που τον ενδιαφέρει και έχει διαδεχθεί τις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες συνήθως κατέχουν την πλειοψηφία του παθητικού, στις απαιτήσεις και στις εξασφαλίσεις τους, μπορεί στη συνέχεια να διαπραγματευτεί με τους λοιπούς πιστωτές της επιχείρησης και να επιτύχει είτε εξωδίκως είτε και δικαστικώς την εξυγίανση και επαναλειτουργία της επιχείρησης.
Μάλιστα ο νέος ποινικος νομος που προβλέπεται να ψηφιστεί ενθαρρύνει αφενός τράπεζες και χρηματοδοτικά ιδρύματα να αποδεσμευτούν από (μη εξυπηρετούμενα ως επί το πλείστον) δάνεια με επωφελέστερους όρους από τους συνηθισμένους
στην αγορά, αφετέρου μετά τη μεταβίβαση των ως άνω απαιτήσεων στο νέο επενδυτή, σε συνεννόησή του με τους λοιπούς πιστωτές ώστε να εξαντληθούν τα περιθώρια εξυγίανσης και διάσωσής της.
Να σημειωθεί ότι μερικές από τις εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης είναι ο ΔΟΛ, η Μάρμαρα Δράμας-Λαζαρίδης, η Ektasis Development, η Αλφα Γκρίσιν αλλά και η Grendin.
Ελένη Μπότα
www.bankingnews.gr
Πρόκειται για μια διαδικασία που αξιοποιείται ολοένα και ποιο συχνά από τις τράπεζες αλλά ωστόσο είναι αρκετά τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην διάρκεια εφαρμογής της διαδικασίας.
Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, μπορεί οι εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε διαδικασία ειδικής διαχείρισης να είναι πολλές, εντούτοις ελάχιστες είναι εκείνες για τις οποίες έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές διαδικασίες, οι οποίες αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρονοβόρες.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι στις εταιρίες αυτές ο χρόνος να λειτουργεί αρνητικά, από την στιγμή μάλιστα που πολλές από αυτές θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των χρεών τους, με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή, με πολλαπλά οφέλη τόσο για τις τράπεζες όσο και για την ενίσχυση των κρατικών εσόδων (από την απόδοση φόρων, την συνέχιση της απασχόλησης για τους εργαζόμενους κλπ).
Ειδικότερα όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς στο bankingnews με την είσοδο επενδυτή εξαντλούνται τα περιθώρια, διάσωσης της επιχείρησης ή των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη ως ενιαίου λειτουργικά συνόλου. Μια τέτοια λύση είναι προτιμότερη από τον τεμαχισμό της περιουσίας της επιχείρησης σε λειτουργικά σύνολα και από την ενδεχόμενη απαξίωση επί μέρους αδιάθετων ή λιγότερο προσοδοφόρων στοιχείων της.
Δεύτερον, την προσέλκυση επενδύσεων με αναπτυξιακή προοπτική χωρίς τα βάρη του παρελθόντος.
Τρίτον, την μείωση των «κόκκινων δανείων» υπερχρεωμένων επιχειρήσεων με την αύξηση του ποσοστού της οφειλής που ο επενδυτής καλείται να εξοφλήσει
Μάλιστα, η υποβολή πρότασης πώλησης και μεταβίβασης απαιτήσεων από συμβάσεις δανείων και πιστώσεων χορηγηθεισών στην επιχείρηση από πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα ωφελεί και τους πιστωτές (τράπεζες κυρίως) αλλά και την οικονομία συνολικά. Και τούτο, διότι ο επενδυτής, έχοντας προηγουμένως μελετήσει την επιχείρηση που τον ενδιαφέρει και έχει διαδεχθεί τις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες συνήθως κατέχουν την πλειοψηφία του παθητικού, στις απαιτήσεις και στις εξασφαλίσεις τους, μπορεί στη συνέχεια να διαπραγματευτεί με τους λοιπούς πιστωτές της επιχείρησης και να επιτύχει είτε εξωδίκως είτε και δικαστικώς την εξυγίανση και επαναλειτουργία της επιχείρησης.
Μάλιστα ο νέος ποινικος νομος που προβλέπεται να ψηφιστεί ενθαρρύνει αφενός τράπεζες και χρηματοδοτικά ιδρύματα να αποδεσμευτούν από (μη εξυπηρετούμενα ως επί το πλείστον) δάνεια με επωφελέστερους όρους από τους συνηθισμένους
στην αγορά, αφετέρου μετά τη μεταβίβαση των ως άνω απαιτήσεων στο νέο επενδυτή, σε συνεννόησή του με τους λοιπούς πιστωτές ώστε να εξαντληθούν τα περιθώρια εξυγίανσης και διάσωσής της.
Να σημειωθεί ότι μερικές από τις εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης είναι ο ΔΟΛ, η Μάρμαρα Δράμας-Λαζαρίδης, η Ektasis Development, η Αλφα Γκρίσιν αλλά και η Grendin.
Ελένη Μπότα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών