Εάν επιστρέψει το φάσμα του αποπληθωρισμού, η ΕΚΤ θα είναι πιο διατεθειμένη να καταρρίψει το δικό της βιβλίο κανόνων
Καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βρίσκεται στην τελική ευθεία για να επανεκκινήσει το πρόγραμμα αγοράς τίτλων, ένα ερώτημα απασχολεί τους επενδυτές: πόσο καιρό μπορούν οι αγορές να συνεχίσουν να ανεβαίνουν, πριν τελειώσει τα ομόλογα που μπορεί να αγοράσει η ΕΚΤ τελειώσουν;
Η ΕΚΤ πρόκειται να ξεκινήσει να αγοράζει 20 δισ. ευρώ τίτλων μηνιαίως το Νοέμβριο, μόλις λίγες μέρες μετά την τελευταία συνεδρίαση του Mario Draghi, πριν παραδώσει τα ηνία στην Christine Lagarde.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μπορεί να διαρκέσει μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, πριν αντιμετωπίσει τη σύγκρουση με τα αυτοεπιβαλλόμενα όρια της, σύμφωνα με τα οποία δεν μπορεί να κατέχει περισσότερο από το ένα τρίτο των ομολόγων κάθε χώρας της ευρωζώνης.
Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν γρήγορα να γίνουν δύσκολα για την διάδοχο του Draghi.
Εάν η τρέχουσα ύφεση ενταθεί και η κεντρική τράπεζα θέλει να αυξήσει τα κίνητρά της, το ακανθώδες ζήτημα της αύξησης αυτού του ορίου θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πολύ νωρίτερα.
Για τους επενδυτές που έχουν στοιχηματίσει σε μεγάλο βαθμό σε ένα πρόγραμμα αγοράς ομολόγων εκτείνεται επ' αόριστον, τυχόν αμφιβολίες για το μέλλον του QE θα είναι ορατές.
"Αυτό είναι το θεμελιώδες ζήτημα που θα υπάρχει τους πρώτους μήνες της θητείας της Lagarde", δήλωσε ο Richard Barwell, επικεφαλής της μακροοικονομικής έρευνας στην BNP Paribas Asset Management.
"Υπάρχουν οιονεί νομικοί περιορισμοί που θα τους σταματήσουν να αγοράζουν, ή θα έχουμε ένα άπειρο QE;"
Τα σχέδια του Draghi, που παρουσιάστηκαν τον περασμένο μήνα, φάνηκαν αρχικά να ικανοποιούν τους επενδυτές που ζητούν την τόνωση κινήτρων - παρά το σχετικά μικρό τους μέγεθος - χάρη σε μια ανοικτή δέσμευση να συνεχίσει να αγοράζει έως ότου ο πληθωρισμός επιστρέψει στον στόχο της κεντρικής τράπεζας.
Έκτοτε, όμως, το ράλι ανόδου των ομολόγων του καλοκαιριού έχει αντιστραφεί εν μέσω αυξανόμενης αντίδρασης εναντίον του πακέτου QE από τα σημερινά και πρώην μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ.
Τα πρακτικά από τη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου έδειξαν ότι οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής δεν συζητούσαν καν να αυξήσουν το όριο του 33%, αναφέροντας ανησυχίες ότι, για να γίνει αυτό, θα αμβλυνθούν τα όρια μεταξύ νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Ωστόσο, μετά από αγορές χρέους ύψους 2,6 δισ. ευρώ σε προηγούμενους γύρους QE, η ΕΚΤ βρίσκεται ήδη κοντά στο όριο του 33% σε ορισμένες χώρες.
Και το ζήτημα είναι περίπλοκο.
Η αξία των συμμετοχών της ΕΚΤ πρέπει να μετατραπεί από την αγοραία αξία στην ονομαστική της αξία.
Επιπλέον, ο συνολικός κόσμος του επιλέξιμου χρέους δεν είναι εύκολο να καθοριστεί, δεδομένου ότι περιέχει ομόλογα που εκδίδονται από υπερεθνικούς οργανισμούς καθώς και από κυβερνήσεις.
Ο Frederik Ducrozet, ανώτερος οικονομολόγος της Pictet Wealth Management, εκτιμά ότι η ΕΚΤ είναι πιο κοντά στο όριο στις Κάτω Χώρες και τη Γερμανία, όπου κατέχει το 31% και το 30% του χρέους αντίστοιχα.
Στην Ιταλία και τη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 21%.
Τα επίπεδα είναι ανομοιογενή λόγω ενός άλλου κανόνα της ΕΚΤ: πρέπει να αγοράζει ποσά ανάλογα με τη συνεισφορά κάθε χώρας στο κεφάλαιο της ΕΚΤ.
Αυτό σημαίνει ότι έχει μια μεγαλύτερη φέτα της πίτας σε λιγότερο χρεωμένες οικονομίες.
Στην πράξη, ωστόσο, η κεντρική τράπεζα αναγκάστηκε να παρακάμψει αυτόν τον κανόνα από την έναρξη του προγράμματος QE το 2015, επειδή ορισμένες χώρες, όπως η Εσθονία, δεν είχαν σχεδόν κανένα ομόλογο να αγοράσουν, ενώ το ελληνικό χρέος χαμηλού βαθμού δεν ήταν επιλέξιμο για το πρόγραμμα.
Ο Ducrozet εκτιμά ότι το τρέχον πρόγραμμα θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2020, εάν κάμψει τους κανόνες περαιτέρω ή εστιάσει περισσότερο στην αγορά των εταιρικών ομολόγων.
"Αλλά υπάρχει ένα πολιτικό όριο για το πόσο μακριά μπορούν να πάνε", δήλωσε ο Ducrozet, σημειώνοντας ότι εάν η ΕΚΤ θα εκτρέψει τις αγορές αλλού, μπορεί να αντιμετωπίσει κατηγορίες ότι ευνοεί ορισμένα κράτη της ευρωζώνης έναντι άλλων.
Ο επιπλέον δανεισμός από το Βερολίνο θα διευκόλυνε τη συμφόρηση με τη δημιουργία περισσότερων Bunds, αλλά λίγοι αναμένουν μια σημαντική δημοσιονομική αλλαγή από τη Γερμανία.
Οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης αναμένεται να εκδώσουν καθαρό χρέος ύψους 161 δισ. ευρώ το 2020, σύμφωνα με την Silvie Dall'Angelo, ανώτερη οικονομολόγο της Hermes Investment Management, που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα απορροφήσει όλες τις νέες εκδόσεις ομολόγων.
Η αύξηση του ορίου του 33%, που είχε ως στόχο να εμποδίσει την ΕΚΤ να κρατήσει αρκετά χρέη μιας χώρας για να εμποδίσει μια αναδιάρθρωση, θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο αμφιλεγόμενη.
Θα τροφοδοτούσε επίσης νέες αντιρρήσεις ότι η ΕΚΤ χρηματοδοτεί στην πραγματικότητα τις άθλιες κυβερνήσεις από την πίσω πόρτα με το QE.
Για τους διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων που σταθμίζουν αν αυτές οι αντιρρήσεις μπορούν να ξεπεραστούν, η αλλαγή της ηγεσίας στην ΕΚΤ προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας.
"Αν λειτουργούσαμε με άλλα οχτώ χρόνια Draghi, ο οποίος σχεδόν πάντα υποστήριξε το QE, νομίζω ότι θα γνωρίζαμε ποια θα ήταν η συνέχεια", δήλωσε ο Barwell.
"Ο παράγοντας που περιπλέκει τις προοπτικές είναι ότι δεν είναι αυτός πλέον στο τιμόνι της ΕΚΤ".
Ωστόσο, η Lagarde ενδέχεται να είναι σε θέση να προωθήσει αυτά που ήθελε ο Draghi, ιδιαίτερα εάν η απειλή ύφεσης τη βοηθήσει να πείσει τους συναδέλφους ότι χρειάζονται περισσότερα κίνητρα.
Τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία στην ευρωζώνη έχουν προκαλέσει μια ζοφερή εικόνα, ενώ οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες για τον πληθωρισμό πλησιάζουν σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ.
Εάν επιστρέψει το φάσμα του αποπληθωρισμού, η ΕΚΤ θα είναι πιο διατεθειμένη να καταρρίψει το δικό της βιβλίο κανόνων, σύμφωνα με την Dall'Angelo.
"Θυμηθείτε ότι κάποια στιγμή ουδείς σκεφτόταν για ένα ευρωπαϊκό QE.
Αλλά τα τελευταία χρόνια μας έχουν διδάξει ότι αν η κατάσταση είναι αρκετά σοβαρή, τίποτα δεν είναι αδύνατο", πρόσθεσε η ίδια.
www.bankingnews.gr
Η ΕΚΤ πρόκειται να ξεκινήσει να αγοράζει 20 δισ. ευρώ τίτλων μηνιαίως το Νοέμβριο, μόλις λίγες μέρες μετά την τελευταία συνεδρίαση του Mario Draghi, πριν παραδώσει τα ηνία στην Christine Lagarde.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μπορεί να διαρκέσει μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, πριν αντιμετωπίσει τη σύγκρουση με τα αυτοεπιβαλλόμενα όρια της, σύμφωνα με τα οποία δεν μπορεί να κατέχει περισσότερο από το ένα τρίτο των ομολόγων κάθε χώρας της ευρωζώνης.
Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν γρήγορα να γίνουν δύσκολα για την διάδοχο του Draghi.
Εάν η τρέχουσα ύφεση ενταθεί και η κεντρική τράπεζα θέλει να αυξήσει τα κίνητρά της, το ακανθώδες ζήτημα της αύξησης αυτού του ορίου θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πολύ νωρίτερα.
Για τους επενδυτές που έχουν στοιχηματίσει σε μεγάλο βαθμό σε ένα πρόγραμμα αγοράς ομολόγων εκτείνεται επ' αόριστον, τυχόν αμφιβολίες για το μέλλον του QE θα είναι ορατές.
"Αυτό είναι το θεμελιώδες ζήτημα που θα υπάρχει τους πρώτους μήνες της θητείας της Lagarde", δήλωσε ο Richard Barwell, επικεφαλής της μακροοικονομικής έρευνας στην BNP Paribas Asset Management.
"Υπάρχουν οιονεί νομικοί περιορισμοί που θα τους σταματήσουν να αγοράζουν, ή θα έχουμε ένα άπειρο QE;"
Τα σχέδια του Draghi, που παρουσιάστηκαν τον περασμένο μήνα, φάνηκαν αρχικά να ικανοποιούν τους επενδυτές που ζητούν την τόνωση κινήτρων - παρά το σχετικά μικρό τους μέγεθος - χάρη σε μια ανοικτή δέσμευση να συνεχίσει να αγοράζει έως ότου ο πληθωρισμός επιστρέψει στον στόχο της κεντρικής τράπεζας.
Έκτοτε, όμως, το ράλι ανόδου των ομολόγων του καλοκαιριού έχει αντιστραφεί εν μέσω αυξανόμενης αντίδρασης εναντίον του πακέτου QE από τα σημερινά και πρώην μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ.
Τα πρακτικά από τη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου έδειξαν ότι οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής δεν συζητούσαν καν να αυξήσουν το όριο του 33%, αναφέροντας ανησυχίες ότι, για να γίνει αυτό, θα αμβλυνθούν τα όρια μεταξύ νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Ωστόσο, μετά από αγορές χρέους ύψους 2,6 δισ. ευρώ σε προηγούμενους γύρους QE, η ΕΚΤ βρίσκεται ήδη κοντά στο όριο του 33% σε ορισμένες χώρες.
Και το ζήτημα είναι περίπλοκο.
Η αξία των συμμετοχών της ΕΚΤ πρέπει να μετατραπεί από την αγοραία αξία στην ονομαστική της αξία.
Επιπλέον, ο συνολικός κόσμος του επιλέξιμου χρέους δεν είναι εύκολο να καθοριστεί, δεδομένου ότι περιέχει ομόλογα που εκδίδονται από υπερεθνικούς οργανισμούς καθώς και από κυβερνήσεις.
Ο Frederik Ducrozet, ανώτερος οικονομολόγος της Pictet Wealth Management, εκτιμά ότι η ΕΚΤ είναι πιο κοντά στο όριο στις Κάτω Χώρες και τη Γερμανία, όπου κατέχει το 31% και το 30% του χρέους αντίστοιχα.
Στην Ιταλία και τη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 21%.
Τα επίπεδα είναι ανομοιογενή λόγω ενός άλλου κανόνα της ΕΚΤ: πρέπει να αγοράζει ποσά ανάλογα με τη συνεισφορά κάθε χώρας στο κεφάλαιο της ΕΚΤ.
Αυτό σημαίνει ότι έχει μια μεγαλύτερη φέτα της πίτας σε λιγότερο χρεωμένες οικονομίες.
Στην πράξη, ωστόσο, η κεντρική τράπεζα αναγκάστηκε να παρακάμψει αυτόν τον κανόνα από την έναρξη του προγράμματος QE το 2015, επειδή ορισμένες χώρες, όπως η Εσθονία, δεν είχαν σχεδόν κανένα ομόλογο να αγοράσουν, ενώ το ελληνικό χρέος χαμηλού βαθμού δεν ήταν επιλέξιμο για το πρόγραμμα.
Ο Ducrozet εκτιμά ότι το τρέχον πρόγραμμα θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2020, εάν κάμψει τους κανόνες περαιτέρω ή εστιάσει περισσότερο στην αγορά των εταιρικών ομολόγων.
"Αλλά υπάρχει ένα πολιτικό όριο για το πόσο μακριά μπορούν να πάνε", δήλωσε ο Ducrozet, σημειώνοντας ότι εάν η ΕΚΤ θα εκτρέψει τις αγορές αλλού, μπορεί να αντιμετωπίσει κατηγορίες ότι ευνοεί ορισμένα κράτη της ευρωζώνης έναντι άλλων.
Ο επιπλέον δανεισμός από το Βερολίνο θα διευκόλυνε τη συμφόρηση με τη δημιουργία περισσότερων Bunds, αλλά λίγοι αναμένουν μια σημαντική δημοσιονομική αλλαγή από τη Γερμανία.
Οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης αναμένεται να εκδώσουν καθαρό χρέος ύψους 161 δισ. ευρώ το 2020, σύμφωνα με την Silvie Dall'Angelo, ανώτερη οικονομολόγο της Hermes Investment Management, που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα απορροφήσει όλες τις νέες εκδόσεις ομολόγων.
Η αύξηση του ορίου του 33%, που είχε ως στόχο να εμποδίσει την ΕΚΤ να κρατήσει αρκετά χρέη μιας χώρας για να εμποδίσει μια αναδιάρθρωση, θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο αμφιλεγόμενη.
Θα τροφοδοτούσε επίσης νέες αντιρρήσεις ότι η ΕΚΤ χρηματοδοτεί στην πραγματικότητα τις άθλιες κυβερνήσεις από την πίσω πόρτα με το QE.
Για τους διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων που σταθμίζουν αν αυτές οι αντιρρήσεις μπορούν να ξεπεραστούν, η αλλαγή της ηγεσίας στην ΕΚΤ προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας.
"Αν λειτουργούσαμε με άλλα οχτώ χρόνια Draghi, ο οποίος σχεδόν πάντα υποστήριξε το QE, νομίζω ότι θα γνωρίζαμε ποια θα ήταν η συνέχεια", δήλωσε ο Barwell.
"Ο παράγοντας που περιπλέκει τις προοπτικές είναι ότι δεν είναι αυτός πλέον στο τιμόνι της ΕΚΤ".
Ωστόσο, η Lagarde ενδέχεται να είναι σε θέση να προωθήσει αυτά που ήθελε ο Draghi, ιδιαίτερα εάν η απειλή ύφεσης τη βοηθήσει να πείσει τους συναδέλφους ότι χρειάζονται περισσότερα κίνητρα.
Τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία στην ευρωζώνη έχουν προκαλέσει μια ζοφερή εικόνα, ενώ οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες για τον πληθωρισμό πλησιάζουν σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ.
Εάν επιστρέψει το φάσμα του αποπληθωρισμού, η ΕΚΤ θα είναι πιο διατεθειμένη να καταρρίψει το δικό της βιβλίο κανόνων, σύμφωνα με την Dall'Angelo.
"Θυμηθείτε ότι κάποια στιγμή ουδείς σκεφτόταν για ένα ευρωπαϊκό QE.
Αλλά τα τελευταία χρόνια μας έχουν διδάξει ότι αν η κατάσταση είναι αρκετά σοβαρή, τίποτα δεν είναι αδύνατο", πρόσθεσε η ίδια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών