FT: Τα κοινά λάθη του Obama και του Trump στη Συρία
Ήταν Απρίλιος του 2017 και ο πλανήτης είχε πληροφορηθεί με φρίκη για μια χημική επίθεση στην πόλη Χαν Σεϊχούν της βορειοδυτικής Συρίας. Ο D. Trump συγκινημένος από τις εικόνες των ετοιμοθάνατων παιδιών, δήλωσε ότι παρά την αντίθεσή του στην αμερικανική ανάμιξη στους μεσανατολικούς πολέμους, οι «αποτρόπαιες αυτές πράξεις του καθεστώτος Assad δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτές», αναφέρει σε άρθρο της η Roula Khalaf στους Financial Times.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους συμμάχους τους, καταδικάζουν αυτή τη φρικτή επίθεση, τόνισε. Και ο ίδιος είναι ευέλικτος.
Ύστερα από λίγες ημέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτόξευσαν πυραύλους Κρουζ εναντίον μιας συριακής στρατιωτικής βάσης. Ο Assad είναι τέρας, δήλωσε ο πρόεδρος Trump.
Το ίδιο αυτό τέρας επωφελείται τώρα από μια άλλη πράξη ευελιξίας του Trump. Την περασμένη εβδομάδα, υπακούοντας στο ένστικτό του και χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, ο Aμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να αποσύρει τη μικρή αμερικανική δύναμη από τη Συρία, δίνοντας το πράσινο φως στην Τουρκία να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των Kούρδων συμμάχων των ΗΠΑ. Οι τελευταίοι είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στην καταστροφή και την επιβίωση. Για να επιβιώσουν, κάλεσαν τις δυνάμεις του Assad στον Βορρά για να τους προστατεύσουν από την Τουρκία.
Η προδοσία των Κούρδων μαχητών είναι ανάλογης σημασίας με το περίφημο φιάσκο της «κόκκινης γραμμής» του B. Obama. Πρόκειται για την απόφαση που έλαβε το 2013 να μην τιμωρήσει τον Assad για τη χρήση χημικών όπλων. Η ειρωνεία είναι ότι ο Trump έπληξε τη Συρία τέσσερα χρόνια αργότερα για να δείξει ότι είναι πιο τολμηρός από τον προκάτοχό του.
Ο Trump δεν κάνει πάντα λάθος στις εκτιμήσεις του. Ούτε κι ο Obama. Οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί από τους ατελείωτους πολέμους στη Μέση Ανατολή και οι πιθανότητες μιας συμφιλίωσης στη Συρία είναι ελάχιστες. Το να επιτρέπεις όμως στις συγκρούσεις να φουντώνουν δεν αποτελεί κι αυτό επιλογή. Οι αποσύρσεις στρατευμάτων, όταν είναι αναγκαίες, μπορούν κι αυτές να γίνονται με τρόπο που να προστατεύονται οι σύμμαχοι και να αποτρέπεται το χάος. Ο Trump, όμως, κάνει το ίδιο λάθος με τον Obama, δημιουργώντας ένα κενό που θα καλυφθεί από εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στην περίπτωση του Obama, ο δισταγμός των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στη Συρία συνέβαλε στη γέννηση του Isis. Τώρα, ο Trump θέτει σε κίνδυνο την επιτυχία της εκστρατείας εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης και ανοίγει τον δρόμο για την επανεγκαθίδρυση του βίαιου καθεστώτος Assad στις περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους.
Υπάρχουν κι άλλες επιπτώσεις που ο Trump μάλλον δεν είχε σκεφτεί. Όταν κερδίζει ο Assad, κερδίζει και το Ιράν. Το τελευταίο είναι το μόνο κράτος που ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί συστηματικά να υπονομεύσει. Η πολιτική της «μέγιστης πίεσης», όμως, φαίνεται να τελειώνει στα σύνορα με τη Συρία.
Από το χάος που προκάλεσε ο Trump βγαίνει κερδισμένη και η Ρωσία. Εκείνη διαπραγματεύθηκε τη συμφωνία του καθεστώτος της Δαμασκού με τους Κούρδους. Ο Trump μπορεί να θαυμάζει τον Putin, αλλά η επίσημη αμερικανική πολιτική δεν περιλαμβάνει την ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στη Μέση Ανατολή.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν είχε προβλέψει επίσης την αναδυόμενη νέα κρίση μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Αφού έδωσε στον Erdogan το πράσινο φως να επιτεθεί, βρέθηκε αντιμέτωπος με την οργή των ρεπουμπλικάνων συμμάχων του στο Κογκρέσο. Η απάντησή του ήταν να επιβάλει κυρώσεις σε Τούρκους αξιωματούχους και να απειλήσει με διπλασιασμό των δασμών στις εξαγωγές χάλυβα.
Καθώς ξετυλίγεται αυτή η καταστροφή για την οποία ευθύνεται ο ίδιος, ο Trump ανακαλύπτει την αξία της αμερικανικής ισχύος: Μια μικρή δύναμη 1.000 Αμερικανών στρατιωτών εξασφάλιζε την ειρήνη στη βορειοανατολική Συρία και προστάτευε τους Κούρδους μαχητές που έπαιζαν αποφασιστικό ρόλο στην εξουδετέρωση του Isis. Αυτή είναι η ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών όταν αποφασίζουν να την ασκήσουν. Και αυτή είναι η καταστροφή που προκαλείται όταν κάνουν πίσω.
www.bankingnews.gr
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους συμμάχους τους, καταδικάζουν αυτή τη φρικτή επίθεση, τόνισε. Και ο ίδιος είναι ευέλικτος.
Ύστερα από λίγες ημέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτόξευσαν πυραύλους Κρουζ εναντίον μιας συριακής στρατιωτικής βάσης. Ο Assad είναι τέρας, δήλωσε ο πρόεδρος Trump.
Το ίδιο αυτό τέρας επωφελείται τώρα από μια άλλη πράξη ευελιξίας του Trump. Την περασμένη εβδομάδα, υπακούοντας στο ένστικτό του και χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, ο Aμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να αποσύρει τη μικρή αμερικανική δύναμη από τη Συρία, δίνοντας το πράσινο φως στην Τουρκία να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των Kούρδων συμμάχων των ΗΠΑ. Οι τελευταίοι είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στην καταστροφή και την επιβίωση. Για να επιβιώσουν, κάλεσαν τις δυνάμεις του Assad στον Βορρά για να τους προστατεύσουν από την Τουρκία.
Η προδοσία των Κούρδων μαχητών είναι ανάλογης σημασίας με το περίφημο φιάσκο της «κόκκινης γραμμής» του B. Obama. Πρόκειται για την απόφαση που έλαβε το 2013 να μην τιμωρήσει τον Assad για τη χρήση χημικών όπλων. Η ειρωνεία είναι ότι ο Trump έπληξε τη Συρία τέσσερα χρόνια αργότερα για να δείξει ότι είναι πιο τολμηρός από τον προκάτοχό του.
Ο Trump δεν κάνει πάντα λάθος στις εκτιμήσεις του. Ούτε κι ο Obama. Οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί από τους ατελείωτους πολέμους στη Μέση Ανατολή και οι πιθανότητες μιας συμφιλίωσης στη Συρία είναι ελάχιστες. Το να επιτρέπεις όμως στις συγκρούσεις να φουντώνουν δεν αποτελεί κι αυτό επιλογή. Οι αποσύρσεις στρατευμάτων, όταν είναι αναγκαίες, μπορούν κι αυτές να γίνονται με τρόπο που να προστατεύονται οι σύμμαχοι και να αποτρέπεται το χάος. Ο Trump, όμως, κάνει το ίδιο λάθος με τον Obama, δημιουργώντας ένα κενό που θα καλυφθεί από εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στην περίπτωση του Obama, ο δισταγμός των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στη Συρία συνέβαλε στη γέννηση του Isis. Τώρα, ο Trump θέτει σε κίνδυνο την επιτυχία της εκστρατείας εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης και ανοίγει τον δρόμο για την επανεγκαθίδρυση του βίαιου καθεστώτος Assad στις περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους.
Υπάρχουν κι άλλες επιπτώσεις που ο Trump μάλλον δεν είχε σκεφτεί. Όταν κερδίζει ο Assad, κερδίζει και το Ιράν. Το τελευταίο είναι το μόνο κράτος που ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί συστηματικά να υπονομεύσει. Η πολιτική της «μέγιστης πίεσης», όμως, φαίνεται να τελειώνει στα σύνορα με τη Συρία.
Από το χάος που προκάλεσε ο Trump βγαίνει κερδισμένη και η Ρωσία. Εκείνη διαπραγματεύθηκε τη συμφωνία του καθεστώτος της Δαμασκού με τους Κούρδους. Ο Trump μπορεί να θαυμάζει τον Putin, αλλά η επίσημη αμερικανική πολιτική δεν περιλαμβάνει την ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στη Μέση Ανατολή.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν είχε προβλέψει επίσης την αναδυόμενη νέα κρίση μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Αφού έδωσε στον Erdogan το πράσινο φως να επιτεθεί, βρέθηκε αντιμέτωπος με την οργή των ρεπουμπλικάνων συμμάχων του στο Κογκρέσο. Η απάντησή του ήταν να επιβάλει κυρώσεις σε Τούρκους αξιωματούχους και να απειλήσει με διπλασιασμό των δασμών στις εξαγωγές χάλυβα.
Καθώς ξετυλίγεται αυτή η καταστροφή για την οποία ευθύνεται ο ίδιος, ο Trump ανακαλύπτει την αξία της αμερικανικής ισχύος: Μια μικρή δύναμη 1.000 Αμερικανών στρατιωτών εξασφάλιζε την ειρήνη στη βορειοανατολική Συρία και προστάτευε τους Κούρδους μαχητές που έπαιζαν αποφασιστικό ρόλο στην εξουδετέρωση του Isis. Αυτή είναι η ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών όταν αποφασίζουν να την ασκήσουν. Και αυτή είναι η καταστροφή που προκαλείται όταν κάνουν πίσω.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών