Οι διεθνείς εξελίξεις, η οικονομική επιβράδυνση και οι εντάσεις με τις ΗΠΑ δημιουργούν αμφιβολίες για την ικανότητα επιβίωσης του μονοκομματικού καθεστώτος - η πτώση του ΚΚΚ φαίνεται πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη μετά-Mao εποχή
Όταν το 2012, ο Kινέζος πρόεδρος Xi Jinping ανέλαβε τα ηνία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) υποσχέθηκε ότι το Κόμμα θα προσπαθήσει να δώσει μια λαμπρή πορεία με μεγάλες επιτυχίες στη χώρα, αντάξιες της σπουδαιότητας των δύο μεγάλων επετείων που θα γιορτάσει το Μέσο Βασίλειο: του 2021 που σηματοδοτεί τα 100χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΚ και του 2049, την επέτειο των 100 χρόνων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και του ΚΚΚ στο τιμόνι της.
Την 1η Οκτωβρίου ο πρόεδρος Xi θα δώσει μια πανηγυρική ομιλία για να γιορτάσει τα 70χρονα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από το 1949, υπό την ηγεσία - ρεκόρ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ωστόσο, παρά την φαινομενική εμπιστοσύνη και αισιοδοξία του Xi για το μέλλον της χώρας, πολλοί αναλυτές ανησυχούν για τις μελλοντικές προοπτικές του καθεστώτος και έχουν βάσιμους λόγους γι'αυτό, όπως επισημαίνει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο Minxin Pei, καθηγητής κυβερνητικής πολιτικής στο Κολλέγιο Mc Kenna και ερευνητής του German Marshall Fund.
Οι διεθνείς εξελίξεις, η συνεχιζόμενη οικονομική επιβράδυνση και οι αυξανόμενες εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούν αμφιβολίες για την ικανότητα επιβίωσης του μονοκομματικού καθεστώτος του ΚΚΚ μέχρι το 2049, όπως και καμία εθνικιστική επέτειος δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι η πτώση του ΚΚΚ φαίνεται πιο κοντά από οποτεδήποτε από το τέλος της εποχής του Μάο.
Όπως επισημαίνει ο Minxin, ενώ δεν υπάρχει τεχνικά κανένα χρονικό όριο ζωής για μια δικτατορία, η μακρά παραμονή του ΚΚΚ στην εξουσία προσεγγίζει τη μακροζωία των μεγαλύτερων μονοκομματικών καθεστώτων που εμφανίστηκαν τον προηγούμενο αιώνα:
- Το θεσμικό επαναστατικό κόμμα του Μεξικού διατήρησε την εξουσία για 71 χρόνια (1929-2000).
- Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης κυβέρνησε για 74 χρόνια (1917-1991).
- Το Κουομιντάνγκ της Ταϊβάν κρατήθηκε στην εξουχία για 73 χρόνια (από το 1927 έως το 1949 στην ηπειρωτική χώρα και από το 1949 έως το 2000 στην Ταϊβάν).
- Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, μια σταλινική οικογενειακή δυναστεία που ηγείται ήδη για 71 χρόνια στη χώρα, είναι ο μοναδικός σύγχρονος ανταγωνιστής της Κίνας.
Τα ιστορικά μοντέλα όμως δεν είναι ο μόνος λόγος που πρέπει να ανησυχεί το ΚΚΚ.
Οι συνθήκες που επέτρεψαν στο κομμουνιστικό καθεστώς να ανακάμψει από τις εγγενείς καταστροφικές τάσεις και κινήσεις του μαοϊσμού και να ευημερήσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, αντικαταστάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από ένα λιγότερο ευνοϊκό - και κατά κάποιο τρόπο πιο εχθρικό - περιβάλλον.
Η μεγαλύτερη απειλή για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση του Κόμματος έγκειται στον εξελισσόμενο ψυχρό πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης περιόδου μετά το Mao, οι ηγέτες της Κίνας διατηρούσαν χαμηλό προφίλ στη διεθνή σκηνή, παρακάμπτοντας επιμελώς τις συγκρούσεις, ενώ παράλληλα οικοδομούσαν μια δυνατή οικονομία εσωτερικά.
Όμως, μέχρι το 2010, η Κίνα είχε γίνει μια οικονομική υπερδύναμη, ακολουθώντας μια όλο και πιο δυναμική εξωτερική πολιτική.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή των ΗΠΑ, η οποία άρχισε σταδιακά να μετατοπίζεται από μια πολιτική δέσμευσης σε μια όλο και πιο αντιφατική προσέγγιση όπως αυτή που αντιλαμβάνεται ο κόσμος σήμερα.
Με τις ανώτερες στρατιωτικές δυνατότητές της, την τεχνολογία, την οικονομική αποτελεσματικότητα και τα δίκτυα συμμαχιών (οι οποίες παραμένουν ισχυρές παρά την καταστρεπτική ηγεσία του προέδρου Donald Trump), οι ΗΠΑ είναι πολύ πιθανότερο να κυριαρχήσουν στον σινο-αμερικανικό ψυχρό πόλεμο από την Κίνα.
Αν και μια αμερικανική νίκη θα μπορούσε να είναι πύρρειος, είναι πολύ πιθανό να σφραγίσει τη μοίρα του ΚΚΚ.
Το ΚΚΚ αντιμετωπίζει έντονες οικονομικές προκλήσεις.
Το λεγόμενο κινεζικό θαύμα τροφοδοτήθηκε από ένα μεγάλο και νεανικό εργατικό δυναμικό, μια ταχύτατη αστικοποίηση, τις μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, την ελευθέρωση των αγορών και την παγκοσμιοποίηση - όλους τους παράγοντες που σήμερα είτε έχουν μειωθεί, είτε έχουν εξαφανισθεί.
Οι ριζικές μεταρρυθμίσεις - ειδικότερα, η ιδιωτικοποίηση μη αποτελεσματικών, προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων και το τέλος των νεο-μερκαντιλιστικών εμπορικών πρακτικών - θα μπορούσαν να διατηρήσουν την ανάπτυξη.
Όμως, παρά το γεγονός ότι πληρώνει τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς, το ΚΚΚ είναι απρόθυμο να τις εφαρμόσει, αντί να ακολουθήσει πολιτικές που ευνοούν τις Κρατικές Επιχειρήσεις εις βάρος της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Επειδή ο κρατικός τομέας αποτελεί το οικονομικό υπόβαθρο που στηρίζει μια μονοκομματική εξουσία, η προοπτική να αναλάβουν και πραγματοποιήσουν οι ηγέτες του ΚΚΚ τις ριζικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις είναι πραγματικά χλωμή.
Οι πολιτικές τάσεις επίσης των πολιτικών είναι εξίσου ανησυχητικές.
Υπό την ηγεσία του Xi, το ΚΚΚ δείχνει να έχει εγκαταλείψει τον πραγματισμό την ιδεολογική ευελιξία και την συλλογική ηγεσία που το εξυπηρετούσε τόσο καλά στο παρελθόν.
Με τη νέα μαοϊστική στροφή του Κόμματος - συμπεριλαμβανομένης της αυστηρής ιδεολογικής συμμόρφωσης, της αυστηρής οργανωτικής πειθαρχίας και μιας εξουσίας βασισμένης στο φόβο - οι κίνδυνοι των καταστροφικών πολιτικών λαθών αυξάνονται.
Βεβαίως, το ΚΚΚ δεν θα πάει πουθενά χωρίς αγώνα.
Καθώς η λαβή του στην εξουσία εξασθενεί, πιθανότατα θα προσπαθήσει να αναζωπυρώσει τον εθνικισμό μεταξύ των υποστηρικτών του, ενώ θα εντείνει την καταπίεση των αντιπάλων του.
Αλλά αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να σώσει το μονοκομματικό καθεστώς της Κίνας.
Ενώ ο εθνικισμός μπορεί να ενισχύσει βραχυπρόθεσμα την υποστήριξη του ΚΚΚ, η ενέργειά του θα διαλυθεί τελικά, ειδικά αν το Κόμμα δεν επιτύχει τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Και ένα καθεστώς που εξαρτάται από τον εξαναγκασμό και τη βία θα πληρώσει ακριβά υπό τη μορφή της υποβαθμισμένης οικονομικής δραστηριότητας, της ανόδου της λαϊκής αντίστασης, της κλιμάκωσης του κόστους ασφάλειας και της διεθνούς απομόνωσης.
Αυτή είναι σχεδόν η αναζωογονητική εικόνα που ο Xi θα παρουσιάσει στον κινεζικό λαό την 1η Οκτωβρίου.
Αλλά καμία ποσότητα εθνικιστικής στάσης δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι η καθήλωση του ΚΚΚ δείχνει να είναι πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, από το τέλος της εποχής του Mao.
www.bankingnews.gr
Την 1η Οκτωβρίου ο πρόεδρος Xi θα δώσει μια πανηγυρική ομιλία για να γιορτάσει τα 70χρονα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από το 1949, υπό την ηγεσία - ρεκόρ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ωστόσο, παρά την φαινομενική εμπιστοσύνη και αισιοδοξία του Xi για το μέλλον της χώρας, πολλοί αναλυτές ανησυχούν για τις μελλοντικές προοπτικές του καθεστώτος και έχουν βάσιμους λόγους γι'αυτό, όπως επισημαίνει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο Minxin Pei, καθηγητής κυβερνητικής πολιτικής στο Κολλέγιο Mc Kenna και ερευνητής του German Marshall Fund.
Οι διεθνείς εξελίξεις, η συνεχιζόμενη οικονομική επιβράδυνση και οι αυξανόμενες εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούν αμφιβολίες για την ικανότητα επιβίωσης του μονοκομματικού καθεστώτος του ΚΚΚ μέχρι το 2049, όπως και καμία εθνικιστική επέτειος δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι η πτώση του ΚΚΚ φαίνεται πιο κοντά από οποτεδήποτε από το τέλος της εποχής του Μάο.
Όπως επισημαίνει ο Minxin, ενώ δεν υπάρχει τεχνικά κανένα χρονικό όριο ζωής για μια δικτατορία, η μακρά παραμονή του ΚΚΚ στην εξουσία προσεγγίζει τη μακροζωία των μεγαλύτερων μονοκομματικών καθεστώτων που εμφανίστηκαν τον προηγούμενο αιώνα:
- Το θεσμικό επαναστατικό κόμμα του Μεξικού διατήρησε την εξουσία για 71 χρόνια (1929-2000).
- Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης κυβέρνησε για 74 χρόνια (1917-1991).
- Το Κουομιντάνγκ της Ταϊβάν κρατήθηκε στην εξουχία για 73 χρόνια (από το 1927 έως το 1949 στην ηπειρωτική χώρα και από το 1949 έως το 2000 στην Ταϊβάν).
- Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, μια σταλινική οικογενειακή δυναστεία που ηγείται ήδη για 71 χρόνια στη χώρα, είναι ο μοναδικός σύγχρονος ανταγωνιστής της Κίνας.
Τα ιστορικά μοντέλα όμως δεν είναι ο μόνος λόγος που πρέπει να ανησυχεί το ΚΚΚ.
Οι συνθήκες που επέτρεψαν στο κομμουνιστικό καθεστώς να ανακάμψει από τις εγγενείς καταστροφικές τάσεις και κινήσεις του μαοϊσμού και να ευημερήσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, αντικαταστάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από ένα λιγότερο ευνοϊκό - και κατά κάποιο τρόπο πιο εχθρικό - περιβάλλον.
Η μεγαλύτερη απειλή για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση του Κόμματος έγκειται στον εξελισσόμενο ψυχρό πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης περιόδου μετά το Mao, οι ηγέτες της Κίνας διατηρούσαν χαμηλό προφίλ στη διεθνή σκηνή, παρακάμπτοντας επιμελώς τις συγκρούσεις, ενώ παράλληλα οικοδομούσαν μια δυνατή οικονομία εσωτερικά.
Όμως, μέχρι το 2010, η Κίνα είχε γίνει μια οικονομική υπερδύναμη, ακολουθώντας μια όλο και πιο δυναμική εξωτερική πολιτική.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργή των ΗΠΑ, η οποία άρχισε σταδιακά να μετατοπίζεται από μια πολιτική δέσμευσης σε μια όλο και πιο αντιφατική προσέγγιση όπως αυτή που αντιλαμβάνεται ο κόσμος σήμερα.
Με τις ανώτερες στρατιωτικές δυνατότητές της, την τεχνολογία, την οικονομική αποτελεσματικότητα και τα δίκτυα συμμαχιών (οι οποίες παραμένουν ισχυρές παρά την καταστρεπτική ηγεσία του προέδρου Donald Trump), οι ΗΠΑ είναι πολύ πιθανότερο να κυριαρχήσουν στον σινο-αμερικανικό ψυχρό πόλεμο από την Κίνα.
Αν και μια αμερικανική νίκη θα μπορούσε να είναι πύρρειος, είναι πολύ πιθανό να σφραγίσει τη μοίρα του ΚΚΚ.
Το ΚΚΚ αντιμετωπίζει έντονες οικονομικές προκλήσεις.
Το λεγόμενο κινεζικό θαύμα τροφοδοτήθηκε από ένα μεγάλο και νεανικό εργατικό δυναμικό, μια ταχύτατη αστικοποίηση, τις μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, την ελευθέρωση των αγορών και την παγκοσμιοποίηση - όλους τους παράγοντες που σήμερα είτε έχουν μειωθεί, είτε έχουν εξαφανισθεί.
Οι ριζικές μεταρρυθμίσεις - ειδικότερα, η ιδιωτικοποίηση μη αποτελεσματικών, προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων και το τέλος των νεο-μερκαντιλιστικών εμπορικών πρακτικών - θα μπορούσαν να διατηρήσουν την ανάπτυξη.
Όμως, παρά το γεγονός ότι πληρώνει τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς, το ΚΚΚ είναι απρόθυμο να τις εφαρμόσει, αντί να ακολουθήσει πολιτικές που ευνοούν τις Κρατικές Επιχειρήσεις εις βάρος της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Επειδή ο κρατικός τομέας αποτελεί το οικονομικό υπόβαθρο που στηρίζει μια μονοκομματική εξουσία, η προοπτική να αναλάβουν και πραγματοποιήσουν οι ηγέτες του ΚΚΚ τις ριζικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις είναι πραγματικά χλωμή.
Οι πολιτικές τάσεις επίσης των πολιτικών είναι εξίσου ανησυχητικές.
Υπό την ηγεσία του Xi, το ΚΚΚ δείχνει να έχει εγκαταλείψει τον πραγματισμό την ιδεολογική ευελιξία και την συλλογική ηγεσία που το εξυπηρετούσε τόσο καλά στο παρελθόν.
Με τη νέα μαοϊστική στροφή του Κόμματος - συμπεριλαμβανομένης της αυστηρής ιδεολογικής συμμόρφωσης, της αυστηρής οργανωτικής πειθαρχίας και μιας εξουσίας βασισμένης στο φόβο - οι κίνδυνοι των καταστροφικών πολιτικών λαθών αυξάνονται.
Βεβαίως, το ΚΚΚ δεν θα πάει πουθενά χωρίς αγώνα.
Καθώς η λαβή του στην εξουσία εξασθενεί, πιθανότατα θα προσπαθήσει να αναζωπυρώσει τον εθνικισμό μεταξύ των υποστηρικτών του, ενώ θα εντείνει την καταπίεση των αντιπάλων του.
Αλλά αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να σώσει το μονοκομματικό καθεστώς της Κίνας.
Ενώ ο εθνικισμός μπορεί να ενισχύσει βραχυπρόθεσμα την υποστήριξη του ΚΚΚ, η ενέργειά του θα διαλυθεί τελικά, ειδικά αν το Κόμμα δεν επιτύχει τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Και ένα καθεστώς που εξαρτάται από τον εξαναγκασμό και τη βία θα πληρώσει ακριβά υπό τη μορφή της υποβαθμισμένης οικονομικής δραστηριότητας, της ανόδου της λαϊκής αντίστασης, της κλιμάκωσης του κόστους ασφάλειας και της διεθνούς απομόνωσης.
Αυτή είναι σχεδόν η αναζωογονητική εικόνα που ο Xi θα παρουσιάσει στον κινεζικό λαό την 1η Οκτωβρίου.
Αλλά καμία ποσότητα εθνικιστικής στάσης δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι η καθήλωση του ΚΚΚ δείχνει να είναι πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, από το τέλος της εποχής του Mao.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών