Η Σ. Αραβία λόγω πετρελαίου αλλά όχι μόνο διαθέτει ισχυρούς φίλους τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στη Μόσχα
Η παγκόσμια ισλαμική τρομοκρατία αναγνωρίζεται ως η μεγαλύτερη απειλή για τη διεθνή κοινότητα, ενώ αποτέλεσε μία καλή δικαιολογία για κάθε είδους αλλαγές, κυρίως στις δυτικές χώρες, μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Οι ισλαμιστές τρομοκράτες, τους οποίους υποτίθεται ότι φοβόμαστε σε καθημερινή βάση, πιστεύουν λίγο ή λίγο σε κάποια μορφή Wahhabism (σ.σ.: υπέρ-συντηρητικό κίνημα του σουνιτικού Ισλάμ), το οποίο ξεκίνησε και εξαπλώθηκε στη Σ. Αραβία.
Όμως οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία παραμένουν στενοί σύμμαχοι.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει μεταξύ Σ. Αραβίας και Ρωσίας.
Η Ρωσία και τα πρώην μέρη της επικράτειάς της υπήρξαν μερικά από τα μεγαλύτερα θύματα του υπέρ-συντηρητικού Ισλάμ και του Wahhabism, αλλά ο Vladimir Putin έσπευσε να διαβεβαιώσει το Ριάντ ότι εάν χρειαστεί μπορεί να το προστατέψει από νέες εναέριες επιθέσεις.
Έτσι τίθεται το ερώτημα με ποια λογική η Ρωσία θα ήθελε να συνεργαστεί με τους Σαουδάραβες που υποστηρίζουν τις ιδέες που δολοφονούν τους πολίτες τους;
Η σύντομη απάντηση είναι η Πολυπολικότητα.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου είδαμε δύο μεγάλες δυνάμεις με τεράστιες σφαίρες επιρροής να διαιρούν τον πλανήτη μεταξύ τους.
Αυτή η διπολική δομή (με την κυριολεκτική έννοια) ανάγκασε τον καθένα στην πλευρά της Αμερικής να είναι Καπιταλιστική - Δυτική δημοκρατία και όλοι από την πλευρά της ΕΣΣΔ να είναι κομμουνιστές. Έτσι για κάθε Κομμουνιστική επανάσταση που πέτυχε η σφαίρα επιρροής της Μόσχας αυξήθηκε, ενώ αυτή της Ουάσιγκτον συρρικνώθηκε.
Τώρα στον 21ο αιώνα αυτή η δυναμική είναι πολύ διαφορετική, καθώς η μόνη υπερδύναμη αγωνίζεται εναντίον οποιωνδήποτε οπαδών που αμφισβητούν το καθεστώς της, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε έθνος που υποκύπτει στο status quo της Ουάσιγκτον είναι μια νίκη της Μονοπολιτικής, ενώ κάθε έθνος που αρχίζει να ενεργεί είτε μόνο του ή υπό την επιρροή οποιουδήποτε άλλου πέραν των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Δύσης, αυτό αποτελεί μία νίκη της Πολυπολικότητας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα, αντίθετα από το ό,τι συνέβαινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία έχει υιοθετήσει μία πολιτική πιο ανοικτή στη συνεργασία, ανεξάρτητα εάν συμφωνεί ή όχι και ιδεολογικά με τους νέους συνεργάτες της.
Φυσικά, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση θα συνεργαστούν με χώρες εκτός της πολιτικής τους προτίμησης σε κάποιο βαθμό, αλλά τώρα η Ρωσία είναι απαλλαγμένη από τα βάρη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και είναι έτσι ελεύθερη να συσχετιστεί με οποιονδήποτε και η Μόσχα είναι πρόθυμη να συνεργαστείτε με οποιονδήποτε, επειδή κάθε έθνος που ανεβαίνει σε υψηλό επίπεδο κυριαρχίας δημιουργεί μια άλλη ρωγμή στον μονολιθικό μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μόσχα συνεργάζεται με την Τουρκία η οποία μερικές φορές ήταν πολύ επιθετική εναντίον της, καταρρίπτοντας ένα ρωσικό αεροπλάνο.
Όλοι είναι κακοί, αλλά η Μόσχα είναι ένα «μεγάλο ψάρι» και οι Τούρκοι, αν και βρίσκονται στο ΝΑΤΟ, αρχίζουν να πιέζουν για μια ισχυρότερη κυρίαρχη φιλοτουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία είναι κακή για τη Ρωσία κατ’ αρχήν, αλλά συνολικά ένα τεράστιο βήμα προς έναν πολυπολικό κόσμο που η Ρωσία χρειάζεται τόσο απεγνωσμένα.
Και αυτή είναι η λογική που ισχύει για τους Σαουδάραβες.
Είναι αλήθεια ότι ο Wahhabism έχει οδηγήσει στο θάνατο πολλών Ρώσων ομιλητών παγκοσμίως, αλλά η Πολιοπολική αποστολή υπερισχύει, οπότε ο Putin προσέφερε στους Σαουδάραβες να αγοράσουν ρωσικά συστήματα S-400.
Η Σαουδική Αραβία είναι το εξαιρετικό αραβικό έθνος στη Μέση Ανατολή όσον αφορά τις ενέργειες του ΝΑΤΟ, αλλά τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Οι Σαουδάραβες έχουν πετρέλαιο και ελάχιστα μέσα για να την υπερασπιστούν, διατηρώντας ταυτόχρονα μια ιδεολογία που έχει κατηγορηθεί επιθετικά από τα διεθνή ΜΜΕ εδώ και 20 χρόνια.
Όμως είναι απαραίτητοι τόσο στους Αμερικανούς όσο και στους Ρώσους.
www.bankingnews.gr
Οι ισλαμιστές τρομοκράτες, τους οποίους υποτίθεται ότι φοβόμαστε σε καθημερινή βάση, πιστεύουν λίγο ή λίγο σε κάποια μορφή Wahhabism (σ.σ.: υπέρ-συντηρητικό κίνημα του σουνιτικού Ισλάμ), το οποίο ξεκίνησε και εξαπλώθηκε στη Σ. Αραβία.
Όμως οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία παραμένουν στενοί σύμμαχοι.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει μεταξύ Σ. Αραβίας και Ρωσίας.
Η Ρωσία και τα πρώην μέρη της επικράτειάς της υπήρξαν μερικά από τα μεγαλύτερα θύματα του υπέρ-συντηρητικού Ισλάμ και του Wahhabism, αλλά ο Vladimir Putin έσπευσε να διαβεβαιώσει το Ριάντ ότι εάν χρειαστεί μπορεί να το προστατέψει από νέες εναέριες επιθέσεις.
Έτσι τίθεται το ερώτημα με ποια λογική η Ρωσία θα ήθελε να συνεργαστεί με τους Σαουδάραβες που υποστηρίζουν τις ιδέες που δολοφονούν τους πολίτες τους;
Η σύντομη απάντηση είναι η Πολυπολικότητα.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου είδαμε δύο μεγάλες δυνάμεις με τεράστιες σφαίρες επιρροής να διαιρούν τον πλανήτη μεταξύ τους.
Αυτή η διπολική δομή (με την κυριολεκτική έννοια) ανάγκασε τον καθένα στην πλευρά της Αμερικής να είναι Καπιταλιστική - Δυτική δημοκρατία και όλοι από την πλευρά της ΕΣΣΔ να είναι κομμουνιστές. Έτσι για κάθε Κομμουνιστική επανάσταση που πέτυχε η σφαίρα επιρροής της Μόσχας αυξήθηκε, ενώ αυτή της Ουάσιγκτον συρρικνώθηκε.
Τώρα στον 21ο αιώνα αυτή η δυναμική είναι πολύ διαφορετική, καθώς η μόνη υπερδύναμη αγωνίζεται εναντίον οποιωνδήποτε οπαδών που αμφισβητούν το καθεστώς της, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε έθνος που υποκύπτει στο status quo της Ουάσιγκτον είναι μια νίκη της Μονοπολιτικής, ενώ κάθε έθνος που αρχίζει να ενεργεί είτε μόνο του ή υπό την επιρροή οποιουδήποτε άλλου πέραν των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Δύσης, αυτό αποτελεί μία νίκη της Πολυπολικότητας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα, αντίθετα από το ό,τι συνέβαινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία έχει υιοθετήσει μία πολιτική πιο ανοικτή στη συνεργασία, ανεξάρτητα εάν συμφωνεί ή όχι και ιδεολογικά με τους νέους συνεργάτες της.
Φυσικά, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση θα συνεργαστούν με χώρες εκτός της πολιτικής τους προτίμησης σε κάποιο βαθμό, αλλά τώρα η Ρωσία είναι απαλλαγμένη από τα βάρη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και είναι έτσι ελεύθερη να συσχετιστεί με οποιονδήποτε και η Μόσχα είναι πρόθυμη να συνεργαστείτε με οποιονδήποτε, επειδή κάθε έθνος που ανεβαίνει σε υψηλό επίπεδο κυριαρχίας δημιουργεί μια άλλη ρωγμή στον μονολιθικό μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μόσχα συνεργάζεται με την Τουρκία η οποία μερικές φορές ήταν πολύ επιθετική εναντίον της, καταρρίπτοντας ένα ρωσικό αεροπλάνο.
Όλοι είναι κακοί, αλλά η Μόσχα είναι ένα «μεγάλο ψάρι» και οι Τούρκοι, αν και βρίσκονται στο ΝΑΤΟ, αρχίζουν να πιέζουν για μια ισχυρότερη κυρίαρχη φιλοτουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία είναι κακή για τη Ρωσία κατ’ αρχήν, αλλά συνολικά ένα τεράστιο βήμα προς έναν πολυπολικό κόσμο που η Ρωσία χρειάζεται τόσο απεγνωσμένα.
Και αυτή είναι η λογική που ισχύει για τους Σαουδάραβες.
Είναι αλήθεια ότι ο Wahhabism έχει οδηγήσει στο θάνατο πολλών Ρώσων ομιλητών παγκοσμίως, αλλά η Πολιοπολική αποστολή υπερισχύει, οπότε ο Putin προσέφερε στους Σαουδάραβες να αγοράσουν ρωσικά συστήματα S-400.
Η Σαουδική Αραβία είναι το εξαιρετικό αραβικό έθνος στη Μέση Ανατολή όσον αφορά τις ενέργειες του ΝΑΤΟ, αλλά τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Οι Σαουδάραβες έχουν πετρέλαιο και ελάχιστα μέσα για να την υπερασπιστούν, διατηρώντας ταυτόχρονα μια ιδεολογία που έχει κατηγορηθεί επιθετικά από τα διεθνή ΜΜΕ εδώ και 20 χρόνια.
Όμως είναι απαραίτητοι τόσο στους Αμερικανούς όσο και στους Ρώσους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών