Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Draghi κατάφερε να καλύψει τις διαφωνίες και τα κενά της νομισματικής ένωσης, αλλά οι ρωγμές παραμένουν
Με 394 υπέρ και 206 κατά η C. Lagarde έλαβε την έγκριση από το Ευρωκοινοβούλιο, να είναι η επόμενη πρόεδρος της ΕΚΤ.
Θα ακολουθήσει και η (τυπική) έγκριση από τη Σύνοδο Κορυφής, με τα καθήκοντα να τα αναλαμβάνει την 1η Νοεμβρίου 2019.
Ωστόσο, η πρώην διευθύνουσα σύμβουλος του ΔιεθνούςΝομισματικού Ταμείου θα χρειαστεί τώρα όλες τις πολιτικές της ικανότητες για να διασφαλίσει ότι η ΕΚΤ δεν θα παραμείνει ανεξέλεγκτη από την αρχή της θητείαςτης.
Η υπόθεση για την προώθηση ενός τόσο ολοκληρωμένου πακέτου -που περιελάμβανε επίσης μείωση των επιτοκίων και ευκολότερους όρους δανεισμού στις τράπεζες - ήταν επιτακτική. Η οικονομία της ζώνης του ευρώ επιβραδύνεται και ο πληθωρισμός βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό εκτός στόχου της κεντρικής τράπεζας, λίγο κάτω από το 2%.
Όπως δήλωσε ο Draghi, θα ήταν πολύ καλύτερα οι κυβερνήσεις με δημοσιονομικό χώρο - όπως η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες - να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην ανάκαμψη της οικονομίας, αυξάνοντας τις επενδυτικές δαπάνες ή μειώνοντας τους φόρους.
Ωστόσο, ελλείψει σταθερών δημοσιονομικών κινήτρων, η ΕΚΤ δεν έχει άλλη επιλογή παρά να απελευθερώσει τη νομισματική της δύναμη.
Ωστόσο, η απόφαση ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή και επισκιάστηκε από διαφωνίες.
Στις 31 Οκτωβρίου, ο Draghi θα αποσυρθεί στο τέλος της οκταετούς προεδρίας του για να δώσει τη θέση του στην Lagarde.
Η απόφαση για επανεκκίνηση της ποσοτικής χαλάρωσης αντιμετώπισε την έντονη κριτική από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών της Γερμανίας, της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών, καθώς και από τα μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου, μεταξύ των οποίων και ο Benoit Coeure.
Ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ολλανδίας, Klaas Knot, έλαβε μια ασυνήθιστη στάση και επέκρινε την απόφαση σε επίσημη δήλωση.
Ο Draghi θα μπορούσε να αφήσει τη Lagarde να διαμορφώσει μια ευρεία συναίνεση, αλλά σαφώς δεν είναι άνθρωπος των συμβιβασμών.
Το 2012, όταν ανακοίνωσε στο Λονδίνο ότι η ΕΚΤ θα κάνει" ο, τιδήποτε χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ, έκανε την έκπληξη.
Το πρόγραμμα "Ολοκληρωμένες Νομισματικές Συναλλαγές(ΟΜΤ)" - το οποίο περιέγραφε τις τεχνικές λεπτομέρειες του "ό, τι χρειάζεται" - προχώρησε παρά την έντονη αντιπαράθεση του Jens Weidmann, του ισχυρού προέδρου της Γερμανικής Bundesbank.
Με την ευκαιρία αυτή, η κρίση του Draghi ήταν σωστή.
Το μοναχικό του στυλ ηγεσίας εξυπηρετούσε καλά τη ζώνη του ευρώ.
Έτσι, η Lagarde θα πρέπει να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο φαινόμενο.
Σε μια ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτόν τον μήνα υποσχέθηκε να δράσει με "ευελιξία" και να συνεχίσει τη χαλαρή νομισματική στάση του Draghi για "παρατεταμένη χρονική περίοδο."
Αυτά τα σχόλια υποδεικνύουν ότι είναι πιθανώς θετική στις ενέργειες που έκανε η ΕΚΤ την περασμένη εβδομάδα.
Αλλά θα είναι πολύ πιο δύσκολο να υπερασπιστεί το νέο σύστημα των καθαρών αγορών στοιχείων ενεργητικού όταν λάβει την κορυφαία έδρα της κεντρικής τράπεζας το Νοέμβριο.
Η μετάβαση στην ΕΚΤ, βέβαια, θα ήταν πάντοτε δύσκολη.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Draghi κατάφερε να καλύψει τις διαφωνίες και τα κενά της νομισματικής ένωσης, αλλά οι ρωγμές παραμένουν.
Η ειρωνεία είναι ότι η απόφαση της περασμένης εβδομάδας για επανεκκίνηση του QE θα μπορούσε να αναδείξει αυτά τα κενά.
Και η Lagarde πρέπει να τα διαχειριστεί.
www.bankingnews.gr
Θα ακολουθήσει και η (τυπική) έγκριση από τη Σύνοδο Κορυφής, με τα καθήκοντα να τα αναλαμβάνει την 1η Νοεμβρίου 2019.
Ωστόσο, η πρώην διευθύνουσα σύμβουλος του ΔιεθνούςΝομισματικού Ταμείου θα χρειαστεί τώρα όλες τις πολιτικές της ικανότητες για να διασφαλίσει ότι η ΕΚΤ δεν θα παραμείνει ανεξέλεγκτη από την αρχή της θητείαςτης.
Η υπόθεση για την προώθηση ενός τόσο ολοκληρωμένου πακέτου -που περιελάμβανε επίσης μείωση των επιτοκίων και ευκολότερους όρους δανεισμού στις τράπεζες - ήταν επιτακτική. Η οικονομία της ζώνης του ευρώ επιβραδύνεται και ο πληθωρισμός βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό εκτός στόχου της κεντρικής τράπεζας, λίγο κάτω από το 2%.
Όπως δήλωσε ο Draghi, θα ήταν πολύ καλύτερα οι κυβερνήσεις με δημοσιονομικό χώρο - όπως η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες - να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην ανάκαμψη της οικονομίας, αυξάνοντας τις επενδυτικές δαπάνες ή μειώνοντας τους φόρους.
Ωστόσο, ελλείψει σταθερών δημοσιονομικών κινήτρων, η ΕΚΤ δεν έχει άλλη επιλογή παρά να απελευθερώσει τη νομισματική της δύναμη.
Ωστόσο, η απόφαση ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή και επισκιάστηκε από διαφωνίες.
Στις 31 Οκτωβρίου, ο Draghi θα αποσυρθεί στο τέλος της οκταετούς προεδρίας του για να δώσει τη θέση του στην Lagarde.
Η απόφαση για επανεκκίνηση της ποσοτικής χαλάρωσης αντιμετώπισε την έντονη κριτική από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών της Γερμανίας, της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών, καθώς και από τα μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου, μεταξύ των οποίων και ο Benoit Coeure.
Ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ολλανδίας, Klaas Knot, έλαβε μια ασυνήθιστη στάση και επέκρινε την απόφαση σε επίσημη δήλωση.
Ο Draghi θα μπορούσε να αφήσει τη Lagarde να διαμορφώσει μια ευρεία συναίνεση, αλλά σαφώς δεν είναι άνθρωπος των συμβιβασμών.
Το 2012, όταν ανακοίνωσε στο Λονδίνο ότι η ΕΚΤ θα κάνει" ο, τιδήποτε χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ, έκανε την έκπληξη.
Το πρόγραμμα "Ολοκληρωμένες Νομισματικές Συναλλαγές(ΟΜΤ)" - το οποίο περιέγραφε τις τεχνικές λεπτομέρειες του "ό, τι χρειάζεται" - προχώρησε παρά την έντονη αντιπαράθεση του Jens Weidmann, του ισχυρού προέδρου της Γερμανικής Bundesbank.
Με την ευκαιρία αυτή, η κρίση του Draghi ήταν σωστή.
Το μοναχικό του στυλ ηγεσίας εξυπηρετούσε καλά τη ζώνη του ευρώ.
Έτσι, η Lagarde θα πρέπει να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο φαινόμενο.
Σε μια ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτόν τον μήνα υποσχέθηκε να δράσει με "ευελιξία" και να συνεχίσει τη χαλαρή νομισματική στάση του Draghi για "παρατεταμένη χρονική περίοδο."
Αυτά τα σχόλια υποδεικνύουν ότι είναι πιθανώς θετική στις ενέργειες που έκανε η ΕΚΤ την περασμένη εβδομάδα.
Αλλά θα είναι πολύ πιο δύσκολο να υπερασπιστεί το νέο σύστημα των καθαρών αγορών στοιχείων ενεργητικού όταν λάβει την κορυφαία έδρα της κεντρικής τράπεζας το Νοέμβριο.
Η μετάβαση στην ΕΚΤ, βέβαια, θα ήταν πάντοτε δύσκολη.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Draghi κατάφερε να καλύψει τις διαφωνίες και τα κενά της νομισματικής ένωσης, αλλά οι ρωγμές παραμένουν.
Η ειρωνεία είναι ότι η απόφαση της περασμένης εβδομάδας για επανεκκίνηση του QE θα μπορούσε να αναδείξει αυτά τα κενά.
Και η Lagarde πρέπει να τα διαχειριστεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών