Οι τοπικές εκλογές στην Ρωσία (8/9) έδειξαν ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τον Putin
Για τους δημοκράτες ακτιβιστές στην Ρωσία, η πραγματική νίκη αυτήν την εβδομάδα, δεν είναι ότι το κόμμα του Vladimir Putin τα πήγε τόσο άσχημα στην Μόσχα στις τοπικές εκλογές της περασμένης Κυριακής (11/9).
Αυτό είναι απλά μία συνέπεια μίας βαθύτερης αλλαγής στην Ρωσία: ο κόσμος νιώθει αβοήθητος και το εξέφρασε στις κάλπες.
Στην Ρωσία, η συμμόρφωση είναι η ασφαλέστερη πορεία για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. "Η πρωτοβουλία τιμωρείται" αναφέρει μια σοβιετική λαϊκή ρήση.
Για την αντιπολίτευση, η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι οι συστηματικές προσπάθειες του Κρεμλίνου να τους απαγορεύσει να συμμετέχουν σε εκλογές ή να καταστέλλει τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας. Είναι κάτι που οι Ρώσοι αποκαλούν beznadyoga, δηλαδή απελπισία. Ένα συλλογικό αίσθημα απελπισίας που παραλύει κάθε συνεχή προσπάθεια να ανατραπεί το status quo.
Αυτή η πτυχή της συλλογικής ρωσικής πτυχής, με επικεφαλής τον Alexei Navalny, ξέσπασε μετά από πολύμηνες βίαιες διαδηλώσεις στην ρωσική πρωτεύουσα.
Το επίσημο αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Οι φιλελεύθεροι υποψήφιοι χρειάστηκε να προωθήσουν εκστρατεία που σχεδόν "εκθρόνισε" τους υποψήφιους που υποστηρίζονταν από το Κρεμλίνο, είδε όμως και τις περισσότερες έδρες να πηγαίνουν σε Κομμουνιστές, οι οποίοι υποστηρίζονται και επηρεάζονται από το Κρεμλίνο σε κάποιο βαθμό.
Ωστόσο, η επιτυχία της καμπάνιας έχει δώσει στην αντιπολίτευση μεγαλύτερη νομιμοποίηση στην Μόσχα, από αρκετούς πολιτικούς που στηρίχθηκαν από το Κρεμλίνο, οι οποίοι ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν τις έδρες τους μόνο μέσω χειραγώγησης και εκλογικής απάτης.
Η αλλαγή έρχεται αναπόφευκτα στην Ρωσία. Σύντομες περίοδοι αισιοδοξίας καταλήγουν σύντομα σε καταστροφικές αναταραχές. Υπάρχει όμως λόγος να πιστέψουμε ότι αυτή τη φορά η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία αγγίζει πλέον όλο και μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων.
Το Κρεμλίνο δικαίως ανησυχεί. Δημοσκόπηση που έγινε τον Αύγουστο του 2019 έδειξε ότι το 37% των Μοσχοβιτών υποστήριξε τις διαδηλώσεις. Αυτοί είναι εντυπωσιακοί αριθμοί σε μια χώρα όπου η επιβίωση του πολιτικού καθεστώτος εξαρτάται από το ποιος ελέγχει το κεφάλαιο.
Άλλες περιοχές δίνουν επίσης ενδείξεις ότι ακολουθούν τα βήματα της Μόσχας. Το κυβερνών κόμμα μπορεί να κέρδισε τις περισσότερες περιφέρειες στις εκλογές που έλαβαν χώρα την Κυριακή, αλλά έχασε πολλές έδρες τοπικών συμβουλίων σε εθνικό επίπεδο.
Για τον Putin, το πρόβλημα είναι πώς θα περιοριστεί η ταχέως διαδεδομένη δυσαρέσκεια.
Δεν θα μπορέσει να επαναλάβει την κίνηση που ακολούθησε τις διαμαρτυρίες του 2011-12: την προσάρτηση της Κριμαίας.
Δεν υπάρχει απλά κανένα άλλο κομμάτι γης στην περιοχή της Ρωσίας που θα προκαλούσε το ίδιο αίσθημα ιστορικής αδικίας, με έναν συντριπτικά υπέρ-ρωσικό πληθυσμό με βαθιές οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Άλλες μέθοδοι υποστήριξης δεν έδωσαν καλά αποτελέσματα. Στα πέντε χρόνια μετά τον προσάρτηση της Κριμαίας, το Κρεμλίνο προσπάθησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μοσχοβιτών με δημόσια έργα και υποδομές.
Η κίνηση κατέστησε την πρωτεύουσα μια ελκυστική και ζωντανή πόλη αλλά δεν έκανε τίποτα για να μετριάσει τις διαμαρτυρίες. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη δημόσιας συζήτησης για την ανοικοδόμηση, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη διαφθορά και το γεγονός ότι η πόλη έγινε ένα τεράστιο εργοτάξιο για μερικά χρόνια, πολλοί περισσότεροι ψηφοφόροι εξοργίστηκαν.
Ίσως η καλύτερη ελπίδα Putin για ένα διάλειμμα θα ήταν να βρεθεί μια συμφωνία για τον τερματισμό της κρίσης στην Ουκρανία, κάτι το οποίο θα απομόνωνε την Ρωσία στην διεθνή σκηνή.
Αλλά όπως και η Κριμαία τελικά δεν κατάφερε να αλλάξει την τροχιά της πολιτικής πτώσης του Putin, το ίδιο θα συμβεί με οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία του Κρεμλίνου.
Η Ρωσία ολισθαίνει κάτω από τον αυταρχισμό του Putin και τώρα τα προβλήματα αυτά έρχονται στην επιφάνεια.
Οι άνθρωποι γίνονται πλουσιότεροι, πιο κοσμοπολίτες και έχουν ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό από τα τραύματα της σοβιετικής εποχής και τις ταραχώδεις δεκαετίες του 1990. Δημιουργήθηκαν νέα κοινωνικά στρώματα, μαζί με μια ζωντανή κοινωνία των πολιτών. Μια ολόκληρη νέα γενιά έρχεται από την ηλικία που θέλει να δει κάτι διαφορετικό από τον Putin.
Το καθεστώς που δημιούργησε ο Putin αντανακλούσε τις προσδοκίες της Ρωσικής κοινωνίας πριν από δύο δεκαετίες Αλλά αυτή η γενιά δίνει τη θέση της στο επόμενο. Και ο Putin δεν μπορεί να τους ξεπεράσει.
www.bankingnews.gr
Αυτό είναι απλά μία συνέπεια μίας βαθύτερης αλλαγής στην Ρωσία: ο κόσμος νιώθει αβοήθητος και το εξέφρασε στις κάλπες.
Στην Ρωσία, η συμμόρφωση είναι η ασφαλέστερη πορεία για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. "Η πρωτοβουλία τιμωρείται" αναφέρει μια σοβιετική λαϊκή ρήση.
Για την αντιπολίτευση, η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι οι συστηματικές προσπάθειες του Κρεμλίνου να τους απαγορεύσει να συμμετέχουν σε εκλογές ή να καταστέλλει τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας. Είναι κάτι που οι Ρώσοι αποκαλούν beznadyoga, δηλαδή απελπισία. Ένα συλλογικό αίσθημα απελπισίας που παραλύει κάθε συνεχή προσπάθεια να ανατραπεί το status quo.
Αυτή η πτυχή της συλλογικής ρωσικής πτυχής, με επικεφαλής τον Alexei Navalny, ξέσπασε μετά από πολύμηνες βίαιες διαδηλώσεις στην ρωσική πρωτεύουσα.
Το επίσημο αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Οι φιλελεύθεροι υποψήφιοι χρειάστηκε να προωθήσουν εκστρατεία που σχεδόν "εκθρόνισε" τους υποψήφιους που υποστηρίζονταν από το Κρεμλίνο, είδε όμως και τις περισσότερες έδρες να πηγαίνουν σε Κομμουνιστές, οι οποίοι υποστηρίζονται και επηρεάζονται από το Κρεμλίνο σε κάποιο βαθμό.
Ωστόσο, η επιτυχία της καμπάνιας έχει δώσει στην αντιπολίτευση μεγαλύτερη νομιμοποίηση στην Μόσχα, από αρκετούς πολιτικούς που στηρίχθηκαν από το Κρεμλίνο, οι οποίοι ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν τις έδρες τους μόνο μέσω χειραγώγησης και εκλογικής απάτης.
Η αλλαγή έρχεται αναπόφευκτα στην Ρωσία. Σύντομες περίοδοι αισιοδοξίας καταλήγουν σύντομα σε καταστροφικές αναταραχές. Υπάρχει όμως λόγος να πιστέψουμε ότι αυτή τη φορά η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία αγγίζει πλέον όλο και μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων.
Το Κρεμλίνο δικαίως ανησυχεί. Δημοσκόπηση που έγινε τον Αύγουστο του 2019 έδειξε ότι το 37% των Μοσχοβιτών υποστήριξε τις διαδηλώσεις. Αυτοί είναι εντυπωσιακοί αριθμοί σε μια χώρα όπου η επιβίωση του πολιτικού καθεστώτος εξαρτάται από το ποιος ελέγχει το κεφάλαιο.
Άλλες περιοχές δίνουν επίσης ενδείξεις ότι ακολουθούν τα βήματα της Μόσχας. Το κυβερνών κόμμα μπορεί να κέρδισε τις περισσότερες περιφέρειες στις εκλογές που έλαβαν χώρα την Κυριακή, αλλά έχασε πολλές έδρες τοπικών συμβουλίων σε εθνικό επίπεδο.
Για τον Putin, το πρόβλημα είναι πώς θα περιοριστεί η ταχέως διαδεδομένη δυσαρέσκεια.
Δεν θα μπορέσει να επαναλάβει την κίνηση που ακολούθησε τις διαμαρτυρίες του 2011-12: την προσάρτηση της Κριμαίας.
Δεν υπάρχει απλά κανένα άλλο κομμάτι γης στην περιοχή της Ρωσίας που θα προκαλούσε το ίδιο αίσθημα ιστορικής αδικίας, με έναν συντριπτικά υπέρ-ρωσικό πληθυσμό με βαθιές οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Άλλες μέθοδοι υποστήριξης δεν έδωσαν καλά αποτελέσματα. Στα πέντε χρόνια μετά τον προσάρτηση της Κριμαίας, το Κρεμλίνο προσπάθησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μοσχοβιτών με δημόσια έργα και υποδομές.
Η κίνηση κατέστησε την πρωτεύουσα μια ελκυστική και ζωντανή πόλη αλλά δεν έκανε τίποτα για να μετριάσει τις διαμαρτυρίες. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη δημόσιας συζήτησης για την ανοικοδόμηση, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη διαφθορά και το γεγονός ότι η πόλη έγινε ένα τεράστιο εργοτάξιο για μερικά χρόνια, πολλοί περισσότεροι ψηφοφόροι εξοργίστηκαν.
Ίσως η καλύτερη ελπίδα Putin για ένα διάλειμμα θα ήταν να βρεθεί μια συμφωνία για τον τερματισμό της κρίσης στην Ουκρανία, κάτι το οποίο θα απομόνωνε την Ρωσία στην διεθνή σκηνή.
Αλλά όπως και η Κριμαία τελικά δεν κατάφερε να αλλάξει την τροχιά της πολιτικής πτώσης του Putin, το ίδιο θα συμβεί με οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία του Κρεμλίνου.
Η Ρωσία ολισθαίνει κάτω από τον αυταρχισμό του Putin και τώρα τα προβλήματα αυτά έρχονται στην επιφάνεια.
Οι άνθρωποι γίνονται πλουσιότεροι, πιο κοσμοπολίτες και έχουν ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό από τα τραύματα της σοβιετικής εποχής και τις ταραχώδεις δεκαετίες του 1990. Δημιουργήθηκαν νέα κοινωνικά στρώματα, μαζί με μια ζωντανή κοινωνία των πολιτών. Μια ολόκληρη νέα γενιά έρχεται από την ηλικία που θέλει να δει κάτι διαφορετικό από τον Putin.
Το καθεστώς που δημιούργησε ο Putin αντανακλούσε τις προσδοκίες της Ρωσικής κοινωνίας πριν από δύο δεκαετίες Αλλά αυτή η γενιά δίνει τη θέση της στο επόμενο. Και ο Putin δεν μπορεί να τους ξεπεράσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών