Τελευταία Νέα
Διεθνή

LSE: Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβει δράση για να σώσει την οικονομία της Βενεζουέλας

LSE: Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβει δράση για να σώσει την οικονομία της Βενεζουέλας
Με πληθωρισμό που καλπάζει στο 10.000.000% φέτος, σύμφωνα με το ΔΝΤ, και κατώτατο μηνιαίο μισθό 3 δολάρια, το μεγάλύτερο ποσοστό του πληθυσμού είναι σε άθλια κατάσταση
Μια φορά κι έναν καιρό η Βενεζουέλα ήταν η υπερηφάνεια, το καμάρι και το δημοκρατικό παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής, μια ελεύθερη, σταθερή και παραγωγική χώρα, όπου οι πολίτες ζουσαν με ασφάλεια και ειρήνη.
Μπορεί να γίνει και πάλι υποστηρίζει σε ανάλυσή του το London School of Economics (LSE), αρκεί η διεθνής κοινότητα να αναλάβει άμεσα δράση και να την στηρίξει σε τουλάχιστον τρεις βασικούς τομείς.
Η οικονομία της Βενεζουέλας είναι εδώ και καιρό σε ελεύθερη πτώση.
Ενώ διαθέτει καταμετρημένα, τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου του κόσμου και ήταν κάποτε η πλουσιότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, τώρα έχει καταστραφεί και πλήττεται από πλήρη οικονομική κατάρρευση.
Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 54% από τις αρχές του 2013, πτώση που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη σύγχρονη ιστορία, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Διεθνούς Οικονομίας.
Με πληθωρισμό που καλπάζει στο 10.000.000% φέτος, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και τον κατώτατο μηνιαίο μισθό στα 3 δολάρια το μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι σε άθλια κατάσταση.
Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται και μερικοί πεθαίνουν από υποσιτισμό.
Ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβολιασμό ή που προκαλούνται από βρώμικο νερό, όπως ο τυφοειδής πυρετός και η ηπατίτιδα Α, έχουν επανεμφανισθεί, ενώ τα νοσοκομεία, από έλλειψη φαρμάκων, προσωπικό ή εξοπλισμό υπολειτουργούν ή έχουν γίνει εντελώς δυσλειτουργικά με αποτέλεσμα να έχουν ανέβει κατακόρυφα τα ποσοστά θνησιμότητας.
Αποκλειστικά υπαίτιοι για αυτή την κατάσταση είναι οι δύο τελευταίοι πρόεδροι, ο νυν Nicolás Maduro και ο προκάτοχός του Hugo Chávez, οι οποίοι με τις καταστροφικές οικονομικές πολιτικές που ακολούθησαν, τη διαφθορά και την ευνοιοκρατία οδήγησαν τη χώρα στην εξαθλίωση.
Το καθεστώς Maduro καταλογίζει τη φρικτή αυτή κατάσταση που βιώνει η χώρα του στις διεθνείς κυρώσεις, αλλά η οικονομική υποβάθμιση της Βενεζουέλας άρχισε πολύ πριν.
Η αυθαίρετη δήμευση, μαζί με την εγκληματικότητα και τη βία στους δρόμους, είναι απειλές που παραμένουν πάντα παρούσες, με μια σειρά βυζαντινού τύπου διοικητικών ελέγχων που έχουν καταστήσει το σύστημα τιμών άχρηστο και δεν υπάρχει ξένο συνάλλαγμα για την εισαγωγή των ανταλλακτικών που απαιτούνται για τη λειτουργία φορτηγών και βιομηχανικών μηχανημάτων. Σε αυτό το περιβάλλον, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν και η απασχόληση δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Κατά συνέπεια, η καταστροφή δεν είναι μόνο οικονομική.
Η πιο τρομακτική πτυχή της τραγωδίας της Βενεζουέλας είναι η βία που ασκείται στους Βενεζουελάνους από την κυβέρνησή τους.
Πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστού των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (και πρώην προέδρου της Χιλής), Michelle Bachelet, αποκάλυψε πως χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε κυβερνητικές επιχειρήσεις ασφαλείας και εκατοντάδες αντιφρονούντες λιώνουν στις φυλακές, όπου υφίστανται ξυλοδαρμούς, σεξουαλική βία και και πάσης φύσεως κακοποίηση και βασανιστήρια.
Με περισσότερους από 4 εκατομμύρια ανθρώπους, σχεδόν ένας στους οκτώ, να έχουν ήδη μεταναστεύσει στις γειτονικές χώρες, δεν υπάρχει δικαιολογία για οποιονδήποτε διεθνή παίκτη στον κόσμο να παραμείνει στο περιθώριο και να κοιτάζει από μακριά την κατάσταση στη χώρα.
Τον Μάρτιο του 2019, η Διαμερικανική Τράπεζα Αναπτύξεως (IDB) αναγνώρισε τον Juan Guaido, τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, ως προσωρινό πρόεδρο και τον Ricardo Hausmann του Χάρβαρντ ως θεσμικό κυβερνήτη της Βενεζουέλας.
Τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του IDB.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να επιμείνει στην ανάγκη για διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών, σε μια δημοκρατική μετάβαση που θα δώσει τέλος στο δράμα των πολιτών της Βενεζουέλας και στο παράνομο καθεστώτος Maduro.
Η ομάδα του Guido έχει ήδη αναπτύξει ένα σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Βενεζουέλας στη μετα-Maduro εποχή.
Και θα πρέπει να το κάνει με συντονισμένη προσπάθεια από κυβερνήσεις, πολυμερείς οργανισμούς και ΜΚΟ.
Η προσπάθεια και οι πόροι που απαιτούνται για την ανασυγκρότηση της Βενεζουέλας θα είναι τεράστιοι.
Οι κορυφαίες προτεραιότητες θα πρέπει να είναι η παροχή τροφίμων, πόσιμου νερού και ιατρικών προμηθειών, η επιστροφή των παιδιών στο σχολείο, αλλά και η κατασκευή έργων υποδομής.
Το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας δεν έχει συντηρηθεί επαρκώς, η αποταμιευτήρες και το δίκτυο ύδρευσης είναι απαρχαιωμένα, ενώ ο γεωργικός τομέας, ο οποίος καλύπτει περίπου το 25% των αναγκών σε τρόφιμα στη χώρα έχει ανάγκη λιπασμάτων και σπόρων.
Καίρια ανάγκη είναι επίσης η στήριξη, αναβάθμιση και ανακατασκευή του πετρελαΪκού τομέα, καθώς η παραγωγή πετρελαίου έχει μειωθεί πάνω από 70% από το 2006.
Η Βενεζουέλα θα πρέπει επίσης να αποκαταστήσει τα αποδεκατισμένα δικαστικά και νομοθετικά θεσμικά όργανα, να ιδιωτικοποιήσει εκ νέου τις κρατικοποιημένες βιομηχανίες με τη μέγιστη διαφάνεια, να μειώσει και αναδιαρθρώσει το τεράστιο χρέος των 150 δισ. δολαρίων, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων από τους πιστωτές που θα μπορούσαν να διαταράξουν την οικονομική ανάκαμψη.
Η προσωρινή κυβέρνηση έχει ήδη δημοσιεύσει μια λευκή βίβλο που περιγράφει τα σχέδιά της να το κάνει αυτό.

Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να υποστηρίξει τουλάχιστον σε τρεις τομείς.

Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσει αμέσως την ανάγκη για κούρεμα του χρέους
, παρά να επιχειρήσει να αναβάλλει το αναπόφευκτο επί μακρόν.

Δεύτερον, το ΔΝΤ και άλλοι θεσμοί θα πρέπει να παράσχουν επείγουσα στήριξη στο ισοζύγιο πληρωμών.

Τρίτον, θα χρειαστούν επιχορηγήσεις για την κάλυψη των επειγουσών ανθρωπιστικών αναγκών και για την αποτροπή της εκτόξευσης του χρέους για άλλη μια φορά.

Όμως τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να συμβεί μέχρι η Βενεζουέλα αποκτήσει μια νέα νόμιμη κυβέρνηση με πλήρη έλεγχο της κατάστασης.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των «στρατοπέδων» Maduro και Guaidó - με τον τελευταίο γύρο να έχει ως σπόνσορα τηΝορβηγία - δεν έχουν καταλήξει πουθενά.
Οι εκπρόσωποι του Maduro αποχώρησαν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων στις αρχές του μήνα, ισχυριζόμενοι ότι δεν θα συνεχίσουν τις συνομιλίες όσο συνεχίζονται και εντείνονται οι κυρώσεις των ΗΠΑ.
Αλλά η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να κάνει το λάθος να αντιμετωπίζει τις συνομιλίες ως συνάντηση δύο κομμάτων.
Ο Maduro είναι επικεφαλής ενός δικτατορικού καθεστώτος που καθημερινά ασκεί βία, ταλαιπωρώντας τους πολίτες.
Οι εκπρόσωποι της Εθνοσυνέλευσης - στρατόπεδο Guaidó - είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι αξιωματούχοι που βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της βίας.
Οι συνομιλίες δεν θα αποδώσουν καρπούς εκτός εάν οι δημοκρατίες του πλανήτη εφαρμόσουν τη μέγιστη διπλωματική πίεση στο Maduro.

Αυτό εγείρει το ακανθώδες ζήτημα των κυρώσεων.

Αρχές Αυγούστου ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump υπέγραψε ένα προεδρικό διάταγμα που απαγόρευε όλες τις οικονομικές συναλλαγές με κρατικές οντότητες της Βενεζουέλας και πάγωνε τα περιουσιακά στοιχεία της κυβέρνησης και ενός αριθμού αξιωματούχων της Βενεζουέλας.
Κάποιοι ανησυχούν, και είναι απόλυτα κατανοητό, για τις επιπτώσεις στους φτωχούς της Βενεζουέλας.
Άλλοι ανησυχούν για την πιθανή έμμεση επίπτωση στις τοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ήδη στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Ακόμη και όσοι ωστόσο θεωρούν δυσάρεστη τη διοίκηση Trump πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι αυστηρές κυρώσεις ως όπλο είναι ισχυρό.
Ο Maduro δεν θα αφήσει την εξουσία από καλοσύνη.
Η πρόσφατη αποκάλυψη - επιβεβαιωμένη από αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Βενεζουέλας - ότι υπήρξαν επαφές υψηλού επιπέδου κεκλεισμένων των θυρών, αποδεικνύουν ότι οι διεθνείς κυρώσεις έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς.
Εξάλλου, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το καθεστώς θα χρησιμοποιήσει πρόσθετους πόρους για να ταΐσει έναν λιμοκτονούντα πληθυσμό.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου του 2019, εν μέσω μιας πρωτοφανούς εσωτερικής κρίσης και ήδη υπό αυστηρές κυρώσεις, η κυβερνητική πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA πλήρωσε 800 εκ. δολάρια στη Ρωσική εταιρεία Rosneft.
Οι προτεραιότητες του Maduro είναι σαφείς.
Δοθείσας της κατακλυσμιαίας πολιτικής, οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη, η ηθική επιταγή είναι να δράσει η διεθνής κοινότητα τώρα.
Η Βενεζουέλα ήταν κάποτε η υπερηφάνεια και το δημοκρατικό παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής.
Μπορεί να είναι και πάλι: μια ελεύθερη, σταθερή και παραγωγική χώρα, όπου οι πολίτες ζουν με ασφάλεια και ειρήνη.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης