Πώς η ρητορική της κυβέρνησης Johnson δημιουργεί επικίνδυνες ψευδαισθήσεις
Οι θεσμοί της Βρετανίας, οι οικονομικές προοπτικές της, το Σύνταγμά της αλλά και το ίδιο της το μέλλον βρίσκονται σε κίνδυνο- αλλά οι ψευδαισθήσεις και τα ψέματα συνεχίζονται.
Τα αποτυχημένα κράτη αποτελεούσαν σε μεγάλο βαθμό έναν τρόπο διατήρησης του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν είχαν βαθιές ρίζες.
Δεδομένου όμως του βαθμού στον οποίο η εκστρατεία για το Brexit υπονόμευσε τους θεσμούς της χώρας εν μέσω ψεμάτων, είναι εύλογο να ανησυχεί κανείς ότι η χώρα σύντομα θα μοιάζει με μια "δεύτερης διαλογής" δικτατορία.
Τι ακριβώς συνιστά ένα αποτυχημένο κράτος;
Το βασικό ζήτημα είναι η πολιτική: το μέγεθος του κράτους, η ορθή οικονομιή διαχείριση, οι κρατικοί πόροι.
Θα μπορούσαν να επισημανθούν οι φυλετικές συγκρούσεις, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, η φτώχεια, τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.
Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στην αποτυχία των πιο ευημερούμενων κοινωνιών να διασφαλίσουν ότι η παγκοσμιοποίηση τους βοήθησε όλους και κάποια κοινότητα δεν υστέρησε.
Πολλά συστήματα διακυβέρνησης δεν έκαναν ό,τι είχαν πρόθεση να κάνουν και σίγουρα όχι αυτό που οι πολίτες ήλπιζαν να κάνουν.
Με βάση αυτά τα τελευταία κριτήρια δεν χρειάζεται πλέον να ταξιδέψει κανείς στην Λατινική Αμερική ή στην Αφρική για να διαπιστώσει την αποτυχία. Πράγματι, ακόμη και εντός των βρετανικών συνόρων, η αποτυχία είναι εμφανής. Ιδίως στον τρόπο με τον οποίον διοικείται η χώρα.
Το κυβερνητικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας βασίζεται στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στους θεσμούς του πλουραλισμού που θα συσχετίζονταν με μία κοινωνία ανοιχτή.
Οι ψηφοφόροι εκλέγουν τα μέλη του κοινοβουλίου ώστε να διαπραγματευτούν τις δυσκολίες της πολιτικής. Το σύστημα όμως ευνοείται από τους δημαγωγούς.
Ο κάθε βουλευτής ανήκει σε διαφορετικές παρατάξεις. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι συζητήσεις υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ απόδειξης και ισχυρισμού. Τα γεγονότα μπορεί να ερμηνεύονται με διαφορετικούς τρόπους και ιδεολογική εμμονή.
Ο δογματισμός είναι κακός καθοδηγητής για την δημοκρατία.
Ιστορικά, στην Βρετανία, η κυβέρνηση έχει λογοδοτήσει στο κοινοβούλιο. Μία ανεξάρτητη δικαιοσύνη εγγυάται το κράτος δικαίου, στο οποίο υπόκεινται όλοι.
Μέχρι στιγμής έτσι διαχειριζόταν τις εθνικές της υποθέσεις: αποφεύγοντας τον πολιτικό εξτρεμισμό και πετυχαίνοντας τις ισορροπίες.
Δυστυχώς τα πράγματα φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα.
Η Βρετανία έχει λιγότερους πολιτικούς ακτιβιστές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακτιβιστές όμως οι οποίοι ελέγχουν την πολιτική.
Ως αποτέλεσμα οι Εργατικοί διευθύνονται από τον Corbyn, έναν παλιομοδίτη αριστερό σοσιαλιστή. Οι δε Συντηρητικοί, με τα ποσοστά τους να πέφτουν, διάλεξαν τον Boris Johnson.
Ο Johnshon επέλεξε μία κυβέρνηση ομοϊδεατών αντιευρωπαίων εθνικιστών.
Η κυβέρνηση Johnson προγραμματίζει να κερδίσει εκλογές, βασισμένη σε μία ρητορική "οι άνθρωποι εναντίον των πολιτικών".
Παράλληλα όμως αρνείται την αλήθεια των πραγματικών συνεπειών ενός άτακτου Brexit. Οποιαδήποτε ζημιά και να προκαλέσει στην Ε.Ε., ένα Brexit χωρίς συμφωνία θα προκαλέσει μεγαλύτερη καταστροφή στο "νησί".
Οι υποσχέσεις για αυξημένες δημόσιες δαπάνες βγαίνουν τώρα από ένα δημόσιο ταμείο που σύντομα θα τεντωθεί. Η αξία της λίρας μειώνεται, ο πληθωρισμός αυξήθηκε τον Ιούλιο 2019 και οι επιχειρηματικές επενδύσεις είναι επίπεδες. Τα υποτιθέμενα οφέλη από την έξοδο από την ΕΕ δεν τίθενται πλέον στο προσκήνιο, με εξαίρεση την υπόσχεση εμπορικής συμφωνίας με τον Αμερικανό πρόεδρο D. Trump.
Είναι αυτές οι ενέργειες μιας επιτυχημένης πολιτείας; Εκείνοι που θέτουν το ερώτημα κινδυνεύουν να ονομάζονται "εχθροί του λαού".
Καθώς το Brexit έρχεται όλο και πιο κοντά, όλα τα θεσμικά όργανα της Βρετανίας, οι οικονομικές προοπτικές, το σύνταγμα και το μέλλον βρίσκονται σε κίνδυνο.
Αλλά η απερίσκεπτη βύθιση στην ψευδαίσθηση και τα ψέματα προχωράει ταχύτατα.
www.bankingnews.gr
Τα αποτυχημένα κράτη αποτελεούσαν σε μεγάλο βαθμό έναν τρόπο διατήρησης του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν είχαν βαθιές ρίζες.
Δεδομένου όμως του βαθμού στον οποίο η εκστρατεία για το Brexit υπονόμευσε τους θεσμούς της χώρας εν μέσω ψεμάτων, είναι εύλογο να ανησυχεί κανείς ότι η χώρα σύντομα θα μοιάζει με μια "δεύτερης διαλογής" δικτατορία.
Τι ακριβώς συνιστά ένα αποτυχημένο κράτος;
Το βασικό ζήτημα είναι η πολιτική: το μέγεθος του κράτους, η ορθή οικονομιή διαχείριση, οι κρατικοί πόροι.
Θα μπορούσαν να επισημανθούν οι φυλετικές συγκρούσεις, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, η φτώχεια, τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.
Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στην αποτυχία των πιο ευημερούμενων κοινωνιών να διασφαλίσουν ότι η παγκοσμιοποίηση τους βοήθησε όλους και κάποια κοινότητα δεν υστέρησε.
Πολλά συστήματα διακυβέρνησης δεν έκαναν ό,τι είχαν πρόθεση να κάνουν και σίγουρα όχι αυτό που οι πολίτες ήλπιζαν να κάνουν.
Με βάση αυτά τα τελευταία κριτήρια δεν χρειάζεται πλέον να ταξιδέψει κανείς στην Λατινική Αμερική ή στην Αφρική για να διαπιστώσει την αποτυχία. Πράγματι, ακόμη και εντός των βρετανικών συνόρων, η αποτυχία είναι εμφανής. Ιδίως στον τρόπο με τον οποίον διοικείται η χώρα.
Το κυβερνητικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας βασίζεται στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στους θεσμούς του πλουραλισμού που θα συσχετίζονταν με μία κοινωνία ανοιχτή.
Οι ψηφοφόροι εκλέγουν τα μέλη του κοινοβουλίου ώστε να διαπραγματευτούν τις δυσκολίες της πολιτικής. Το σύστημα όμως ευνοείται από τους δημαγωγούς.
Ο κάθε βουλευτής ανήκει σε διαφορετικές παρατάξεις. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι συζητήσεις υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ απόδειξης και ισχυρισμού. Τα γεγονότα μπορεί να ερμηνεύονται με διαφορετικούς τρόπους και ιδεολογική εμμονή.
Ο δογματισμός είναι κακός καθοδηγητής για την δημοκρατία.
Ιστορικά, στην Βρετανία, η κυβέρνηση έχει λογοδοτήσει στο κοινοβούλιο. Μία ανεξάρτητη δικαιοσύνη εγγυάται το κράτος δικαίου, στο οποίο υπόκεινται όλοι.
Μέχρι στιγμής έτσι διαχειριζόταν τις εθνικές της υποθέσεις: αποφεύγοντας τον πολιτικό εξτρεμισμό και πετυχαίνοντας τις ισορροπίες.
Δυστυχώς τα πράγματα φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα.
Η Βρετανία έχει λιγότερους πολιτικούς ακτιβιστές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακτιβιστές όμως οι οποίοι ελέγχουν την πολιτική.
Ως αποτέλεσμα οι Εργατικοί διευθύνονται από τον Corbyn, έναν παλιομοδίτη αριστερό σοσιαλιστή. Οι δε Συντηρητικοί, με τα ποσοστά τους να πέφτουν, διάλεξαν τον Boris Johnson.
Ο Johnshon επέλεξε μία κυβέρνηση ομοϊδεατών αντιευρωπαίων εθνικιστών.
Η κυβέρνηση Johnson προγραμματίζει να κερδίσει εκλογές, βασισμένη σε μία ρητορική "οι άνθρωποι εναντίον των πολιτικών".
Παράλληλα όμως αρνείται την αλήθεια των πραγματικών συνεπειών ενός άτακτου Brexit. Οποιαδήποτε ζημιά και να προκαλέσει στην Ε.Ε., ένα Brexit χωρίς συμφωνία θα προκαλέσει μεγαλύτερη καταστροφή στο "νησί".
Οι υποσχέσεις για αυξημένες δημόσιες δαπάνες βγαίνουν τώρα από ένα δημόσιο ταμείο που σύντομα θα τεντωθεί. Η αξία της λίρας μειώνεται, ο πληθωρισμός αυξήθηκε τον Ιούλιο 2019 και οι επιχειρηματικές επενδύσεις είναι επίπεδες. Τα υποτιθέμενα οφέλη από την έξοδο από την ΕΕ δεν τίθενται πλέον στο προσκήνιο, με εξαίρεση την υπόσχεση εμπορικής συμφωνίας με τον Αμερικανό πρόεδρο D. Trump.
Είναι αυτές οι ενέργειες μιας επιτυχημένης πολιτείας; Εκείνοι που θέτουν το ερώτημα κινδυνεύουν να ονομάζονται "εχθροί του λαού".
Καθώς το Brexit έρχεται όλο και πιο κοντά, όλα τα θεσμικά όργανα της Βρετανίας, οι οικονομικές προοπτικές, το σύνταγμα και το μέλλον βρίσκονται σε κίνδυνο.
Αλλά η απερίσκεπτη βύθιση στην ψευδαίσθηση και τα ψέματα προχωράει ταχύτατα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών