Strategic Culture Foundation: Αναγκαία η διαμεσολάβηση στη διένεξη Ινδίας – Πακιστάν - Ελλοχεύει πυρηνικός όλεθρος
Η απόφαση της Ινδίας να ανακαλέσει την αυτονομία του Κασμίρ αναζωπύρωσε την ένταση στην περιοχή, την οποία διεκδικεί το Πακιστάν και στην οποία μαίνεται αυτονομιστική εξέγερση από το 1989, με περισσότερους από 70.000 ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Culture Foundation.
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation πριν από την εξέταση των πρόσφατων ενεργειών της ινδικής κυβέρνησης, πρέπει να αποσαφηνιστεί μια σημαντική πτυχή της διαμάχης του Κασμίρ. Πρόκειται για το ζήτημα του διμερούς χαρακτήρα όπως ερμηνεύεται από την Ινδία.
Αυτό υποδείχθηκε, για παράδειγμα, από την εφημερίδα Chandigarh Tribunewhich στις 8 Αυγούστου ότι «ο επικεφαλής του ΟΗΕ Antonio Guterres υπενθύμισε τη Συμφωνία Simla του 1972, μια διμερή συμφωνία μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν που απορρίπτει τη διαμεσολάβηση τρίτων στο Κασμίρ μετά το Ισλαμαμπάντ να παίξει τον οφειλόμενο ρόλο του μετά την απόφαση του Νέου Δελχί να ανακαλέσει το ειδικό καθεστώς του αυτονομίας του Κασμίρ».
Η Ινδία έχει εδώ και δεκαετίες επιμένει ότι η συμμετοχή οποιουδήποτε τρίτου δεν είναι επιτρεπτή και ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαμεσολάβηση τρίτου για το ζήτημα του Κασμίρ.
Είναι προφανές γιατί η Ινδία αρνείται να κάνει χρήση της διαμεσολάβησης - διότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι οποιοσδήποτε ανεξάρτητος και αντικειμενικός διαμεσολαβητής θα έλεγε ότι οι συμφωνίες του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξακολουθούν να ισχύουν στην επικράτεια και ότι κανένα από αυτά, ειδικότερα το ζήτημα ενός δημοψηφίσματος, έχουν ακυρωθεί ή με οποιονδήποτε τρόπο επιλυθεί.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών στην Ινδία και το Πακιστάν, σε τρία ψηφίσματά του, συνέστησαν, όπως συμφωνήθηκαν ήδη από τους ηγέτες της Ινδίας και του Πακιστάν, να διεξαχθεί δημοψήφισμα για τον καθορισμό της μελλοντικής υπακοής του συνόλου του κράτους.
Η συμφωνία Simla μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν υπογράφηκε από την πρωθυπουργό Indira Gandhi και τον πρόεδρο Zulfiqar Ali Bhutto μετά τον πόλεμο του 1971 μεταξύ των χωρών, ο οποίος οδήγησε στη δημιουργία του Μπαγκλαντές, πρώην Ανατολικού Πακιστάν.
Ορίζει ότι «οι αρχές και οι σκοποί του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών» και «οι δύο χώρες είναι αποφασισμένες να διευθετήσουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα μέσω διμερών διαπραγματεύσεων ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσο που συμφωνήθηκε αμοιβαία μεταξύ τους».
Πρώτον, η αναφορά των Ηνωμένων Εθνών, η οποία είναι σημαντική επειδή ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει στην παράγραφο 33 ότι «τα μέρη σε οποιαδήποτε διαφορά, η συνέχιση της οποίας ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, να επιδιώξουν λύση μέσω διαπραγματεύσεων, έρευνας, διαμεσολάβησης, συνδιαλλαγής, διαιτησίας, δικαστικού συμβιβασμού, προσφυγής σε περιφερειακές υπηρεσίες ή ρυθμίσεις ή άλλα ειρηνικά μέσα της επιλογής τους ».
Προτείνεται η διαμεσολάβηση και η διαιτησία και η σύμφωνία Simla δεν εξουδετερώνει ή δεν τους απορρίπτει.
Η δήλωσή της ότι «οι δύο χώρες είναι αποφασισμένες να λύσουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα μέσω διμερών διαπραγματεύσεων ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσον που συμφωνήθηκε μεταξύ τους», είναι σαφές ότι με τη συμπερίληψη της φράσης «ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσο» η διαμεσολάβηση δεν αποκλείεται.
Η Ινδία έχει την πρόθεση να καταστεί μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αυτό θα είναι αδύνατο αν συνεχίσει να αγνοεί το περιεχόμενο του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, Κεφάλαιο 1, Άρθρο 1, παράγραφος 1, το οποίο αναφέρει ότι στόχος του είναι «να ληφθούν αποτελεσματικά συλλογικά μέτρα για την πρόληψη και την εξάλειψη των απειλών για την ειρήνη και για την καταστολή των πράξεων επιθετικότητας ή άλλων παραβιάσεων της ειρήνης και να επιτύχουν με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με τις αρχές της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου, την προσαρμογή ή την επίλυση διεθνών διαφορών ή καταστάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παραβίαση της ειρήνης».
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation είναι δύσκολο να δούμε πώς η άκαμπτη αντίθεση της Ινδίας στη διεθνή διαμεσολάβηση μπορεί να ωφελήσει την Ινδία ή - πολύ σημαντικότερα - τα δώδεκα εκατομμύρια κατοίκους του Ινδικού Κασμίρ.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού Modi να ακυρώσει το άρθρο 370 του Συντάγματος και έτσι να καταργήσει το ειδικό καθεστώς του Ινδικού Κασμίρ ήταν απλά ένα κίνημα στην υπερεθνικιστική του εκστρατεία για να εξασφαλίσει την υπεροχή των Ινδουιστών.
Από το 1948 το άρθρο σήμαινε ότι οι πολίτες της περιοχής έχουν το δικό τους Σύνταγμα, τους δικούς τους νόμους και το δικαίωμα ιδιοκτησίας, ενώ οι μη υπήκοοι Κασμίρ δεν επιτρέπεται να αγοράζουν γη. Είναι το τελευταίο αυτό που είναι ένας σημαντικός μετασχηματιστής της περιοχής, επειδή οι νότιοι Ινδουιστές θα ενθαρρυνθούν τώρα από τη γη και την ιδιοκτησία και σταδιακά (ή ίσως όχι -ανάμεσα) θα εκτοπίσουν τους ίδιους τους Κασμίρ.
Ο Modi υποσχέθηκε «νέες ευκαιρίες και ευημερία στον λαό» - αλλά αν σκεφτεί πριν κάνει την ανακοίνωση για την ακύρωση των δικαιωμάτων του πολίτη και ότι αυτό χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό και ότι η πολιτική του θα ωφελούσε όντως τον λαό της επικράτειας, τότε γιατί έστειλε «δεκάδες χιλιάδες ινδούς στρατιώτες. εκτός από τα μισό εκατομμύριο στρατιώτες που ήδη βρίσκονται εκεί;»
Γιατί η κεντρική κυβέρνηση διέκοψε την περισσότερη επικοινωνία με το [έδαφος], συμπεριλαμβανομένων των δικτύων διαδικτύου, κινητής τηλεφωνίας και σταθερού δικτύου;
Προφανώς περίμενε δυσαρέσκεια από κάθε κάτοικο του Κασμίρ, όπως και έγινε.
Ακόμη και το ινστιτούτο ειδήσεων Ινδία Today ήταν ελαφρώς συγκλονισμένο και τρεις ημέρες πριν δημοσιευθεί η απόφαση Modi ανέφερε ότι «Την προηγούμενη εβδομάδα η κυβέρνηση Narendra Modi αποφάσισε να στείλει επιπλέον 38.000 στρατεύματα στην κοιλάδα του Κασμίρ σε δύο παρτίδες - και 28.000. Αυτό συμβαίνει μετά από μια δήλωση του υπουργείου Εσωτερικών στο Κοινοβούλιο ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί στην κοιλάδα του Κασμίρ.
Με άλλα λόγια, η κεντρική κυβέρνηση γνώριζε ότι η απόφαση του Συντάγματος θα προκαλούσε θυμό και πικρία εκ μέρους των Κασμίρ και ήταν καλά προετοιμασμένη στρατιωτική δράση για να συντρίψει κάθε εκδήλωση δυσαρέσκειας.
Στις 9 Αυγούστου ένας δημοσιογράφος του Guardian του Ηνωμένου Βασιλείου κατόρθωσε να μεταδώσει την κατάσταση στο Κασμίρ αναφέροντας πως «οι άνθρωποι δεν μπορούν να καλέσουν συγγενείς ή να καλέσουν ασθενοφόρα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν εκτελούνται, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας μπορούν να φτάσουν σε νοσοκομείο μόνο αν έχουν αυτοκίνητο - και ακόμη και τότε αγωνίζονται να φτάσουν μακριά. Σε όλη την πόλη, πολλοί δρόμοι εμποδίζονται μόνιμα από βρόχους συρματοπλέγματος.
Στα σημεία ελέγχου, οι άνθρωποι -συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών με παιδιά- μπορούν να θεωρηθούν ότι ζητούν από την αστυνομία να τους αφήσει να περάσουν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, νευρικοί που οι εντάσεις οικοδομούσαν την περασμένη εβδομάδα, είχαν αποθηκευτεί σε τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης, αλλά δεν είναι γνωστό πόσο θα διαρκέσει η απαγόρευση της κυκλοφορίας».
Καλώς ήλθατε στην Κατεχόμενη Επικράτεια του Κασμίρ.
Η Ινδία και το Πακιστάν συνεχίζουν να διεκδικούν ολόκληρο το Κασμίρ, αλλά καμία κυβέρνηση δεν μπορεί σοβαρά να πιστεύει ότι οποιοδήποτε δικαστήριο διαμεσολάβησης κρίνει ότι αυτό είναι κατάλληλο.
Θα υπήρχε συμβιβασμός - ο συμβιβασμός που η Ινδία και το Πακιστάν δεν είναι σε θέση να επιτύχουν μόνοι τους.
Εάν χρειαζόταν ποτέ διαμεσολάβηση, η ώρα είναι τώρα, πριν από την έκρηξη, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation πριν από την εξέταση των πρόσφατων ενεργειών της ινδικής κυβέρνησης, πρέπει να αποσαφηνιστεί μια σημαντική πτυχή της διαμάχης του Κασμίρ. Πρόκειται για το ζήτημα του διμερούς χαρακτήρα όπως ερμηνεύεται από την Ινδία.
Αυτό υποδείχθηκε, για παράδειγμα, από την εφημερίδα Chandigarh Tribunewhich στις 8 Αυγούστου ότι «ο επικεφαλής του ΟΗΕ Antonio Guterres υπενθύμισε τη Συμφωνία Simla του 1972, μια διμερή συμφωνία μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν που απορρίπτει τη διαμεσολάβηση τρίτων στο Κασμίρ μετά το Ισλαμαμπάντ να παίξει τον οφειλόμενο ρόλο του μετά την απόφαση του Νέου Δελχί να ανακαλέσει το ειδικό καθεστώς του αυτονομίας του Κασμίρ».
Η Ινδία έχει εδώ και δεκαετίες επιμένει ότι η συμμετοχή οποιουδήποτε τρίτου δεν είναι επιτρεπτή και ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαμεσολάβηση τρίτου για το ζήτημα του Κασμίρ.
Είναι προφανές γιατί η Ινδία αρνείται να κάνει χρήση της διαμεσολάβησης - διότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι οποιοσδήποτε ανεξάρτητος και αντικειμενικός διαμεσολαβητής θα έλεγε ότι οι συμφωνίες του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξακολουθούν να ισχύουν στην επικράτεια και ότι κανένα από αυτά, ειδικότερα το ζήτημα ενός δημοψηφίσματος, έχουν ακυρωθεί ή με οποιονδήποτε τρόπο επιλυθεί.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών στην Ινδία και το Πακιστάν, σε τρία ψηφίσματά του, συνέστησαν, όπως συμφωνήθηκαν ήδη από τους ηγέτες της Ινδίας και του Πακιστάν, να διεξαχθεί δημοψήφισμα για τον καθορισμό της μελλοντικής υπακοής του συνόλου του κράτους.
Η συμφωνία Simla μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν υπογράφηκε από την πρωθυπουργό Indira Gandhi και τον πρόεδρο Zulfiqar Ali Bhutto μετά τον πόλεμο του 1971 μεταξύ των χωρών, ο οποίος οδήγησε στη δημιουργία του Μπαγκλαντές, πρώην Ανατολικού Πακιστάν.
Ορίζει ότι «οι αρχές και οι σκοποί του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών» και «οι δύο χώρες είναι αποφασισμένες να διευθετήσουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα μέσω διμερών διαπραγματεύσεων ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσο που συμφωνήθηκε αμοιβαία μεταξύ τους».
Πρώτον, η αναφορά των Ηνωμένων Εθνών, η οποία είναι σημαντική επειδή ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει στην παράγραφο 33 ότι «τα μέρη σε οποιαδήποτε διαφορά, η συνέχιση της οποίας ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, να επιδιώξουν λύση μέσω διαπραγματεύσεων, έρευνας, διαμεσολάβησης, συνδιαλλαγής, διαιτησίας, δικαστικού συμβιβασμού, προσφυγής σε περιφερειακές υπηρεσίες ή ρυθμίσεις ή άλλα ειρηνικά μέσα της επιλογής τους ».
Προτείνεται η διαμεσολάβηση και η διαιτησία και η σύμφωνία Simla δεν εξουδετερώνει ή δεν τους απορρίπτει.
Η δήλωσή της ότι «οι δύο χώρες είναι αποφασισμένες να λύσουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα μέσω διμερών διαπραγματεύσεων ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσον που συμφωνήθηκε μεταξύ τους», είναι σαφές ότι με τη συμπερίληψη της φράσης «ή με οποιοδήποτε άλλο ειρηνικό μέσο» η διαμεσολάβηση δεν αποκλείεται.
Η Ινδία έχει την πρόθεση να καταστεί μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αυτό θα είναι αδύνατο αν συνεχίσει να αγνοεί το περιεχόμενο του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, Κεφάλαιο 1, Άρθρο 1, παράγραφος 1, το οποίο αναφέρει ότι στόχος του είναι «να ληφθούν αποτελεσματικά συλλογικά μέτρα για την πρόληψη και την εξάλειψη των απειλών για την ειρήνη και για την καταστολή των πράξεων επιθετικότητας ή άλλων παραβιάσεων της ειρήνης και να επιτύχουν με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με τις αρχές της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου, την προσαρμογή ή την επίλυση διεθνών διαφορών ή καταστάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παραβίαση της ειρήνης».
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation είναι δύσκολο να δούμε πώς η άκαμπτη αντίθεση της Ινδίας στη διεθνή διαμεσολάβηση μπορεί να ωφελήσει την Ινδία ή - πολύ σημαντικότερα - τα δώδεκα εκατομμύρια κατοίκους του Ινδικού Κασμίρ.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού Modi να ακυρώσει το άρθρο 370 του Συντάγματος και έτσι να καταργήσει το ειδικό καθεστώς του Ινδικού Κασμίρ ήταν απλά ένα κίνημα στην υπερεθνικιστική του εκστρατεία για να εξασφαλίσει την υπεροχή των Ινδουιστών.
Από το 1948 το άρθρο σήμαινε ότι οι πολίτες της περιοχής έχουν το δικό τους Σύνταγμα, τους δικούς τους νόμους και το δικαίωμα ιδιοκτησίας, ενώ οι μη υπήκοοι Κασμίρ δεν επιτρέπεται να αγοράζουν γη. Είναι το τελευταίο αυτό που είναι ένας σημαντικός μετασχηματιστής της περιοχής, επειδή οι νότιοι Ινδουιστές θα ενθαρρυνθούν τώρα από τη γη και την ιδιοκτησία και σταδιακά (ή ίσως όχι -ανάμεσα) θα εκτοπίσουν τους ίδιους τους Κασμίρ.
Ο Modi υποσχέθηκε «νέες ευκαιρίες και ευημερία στον λαό» - αλλά αν σκεφτεί πριν κάνει την ανακοίνωση για την ακύρωση των δικαιωμάτων του πολίτη και ότι αυτό χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό και ότι η πολιτική του θα ωφελούσε όντως τον λαό της επικράτειας, τότε γιατί έστειλε «δεκάδες χιλιάδες ινδούς στρατιώτες. εκτός από τα μισό εκατομμύριο στρατιώτες που ήδη βρίσκονται εκεί;»
Γιατί η κεντρική κυβέρνηση διέκοψε την περισσότερη επικοινωνία με το [έδαφος], συμπεριλαμβανομένων των δικτύων διαδικτύου, κινητής τηλεφωνίας και σταθερού δικτύου;
Προφανώς περίμενε δυσαρέσκεια από κάθε κάτοικο του Κασμίρ, όπως και έγινε.
Ακόμη και το ινστιτούτο ειδήσεων Ινδία Today ήταν ελαφρώς συγκλονισμένο και τρεις ημέρες πριν δημοσιευθεί η απόφαση Modi ανέφερε ότι «Την προηγούμενη εβδομάδα η κυβέρνηση Narendra Modi αποφάσισε να στείλει επιπλέον 38.000 στρατεύματα στην κοιλάδα του Κασμίρ σε δύο παρτίδες - και 28.000. Αυτό συμβαίνει μετά από μια δήλωση του υπουργείου Εσωτερικών στο Κοινοβούλιο ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί στην κοιλάδα του Κασμίρ.
Με άλλα λόγια, η κεντρική κυβέρνηση γνώριζε ότι η απόφαση του Συντάγματος θα προκαλούσε θυμό και πικρία εκ μέρους των Κασμίρ και ήταν καλά προετοιμασμένη στρατιωτική δράση για να συντρίψει κάθε εκδήλωση δυσαρέσκειας.
Στις 9 Αυγούστου ένας δημοσιογράφος του Guardian του Ηνωμένου Βασιλείου κατόρθωσε να μεταδώσει την κατάσταση στο Κασμίρ αναφέροντας πως «οι άνθρωποι δεν μπορούν να καλέσουν συγγενείς ή να καλέσουν ασθενοφόρα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν εκτελούνται, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας μπορούν να φτάσουν σε νοσοκομείο μόνο αν έχουν αυτοκίνητο - και ακόμη και τότε αγωνίζονται να φτάσουν μακριά. Σε όλη την πόλη, πολλοί δρόμοι εμποδίζονται μόνιμα από βρόχους συρματοπλέγματος.
Στα σημεία ελέγχου, οι άνθρωποι -συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών με παιδιά- μπορούν να θεωρηθούν ότι ζητούν από την αστυνομία να τους αφήσει να περάσουν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, νευρικοί που οι εντάσεις οικοδομούσαν την περασμένη εβδομάδα, είχαν αποθηκευτεί σε τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης, αλλά δεν είναι γνωστό πόσο θα διαρκέσει η απαγόρευση της κυκλοφορίας».
Καλώς ήλθατε στην Κατεχόμενη Επικράτεια του Κασμίρ.
Η Ινδία και το Πακιστάν συνεχίζουν να διεκδικούν ολόκληρο το Κασμίρ, αλλά καμία κυβέρνηση δεν μπορεί σοβαρά να πιστεύει ότι οποιοδήποτε δικαστήριο διαμεσολάβησης κρίνει ότι αυτό είναι κατάλληλο.
Θα υπήρχε συμβιβασμός - ο συμβιβασμός που η Ινδία και το Πακιστάν δεν είναι σε θέση να επιτύχουν μόνοι τους.
Εάν χρειαζόταν ποτέ διαμεσολάβηση, η ώρα είναι τώρα, πριν από την έκρηξη, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών