Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να εξαγοράσει την μεσαία αστική τάξη και τους έχοντες και ο Τσίπρας επιχείρησε να εξαγοράσει τους συνταξιούχους με τις παροχές παρωδία.
Τελικά οι παροχές, τα μέτρα ελάφρυνσης φαίνεται ότι αποτελούν κλασική συνταγή στην αδιόρθωτη Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα δέχθηκε ένα ισχυρό σοκ παροχολογίας από τον Τσίπρα τον πρώην πρωθυπουργό, υπέρ των συνταξιούχων.
Η παροχολογία αυτή ήταν 100% λάθος όχι μόνο γιατί έγινε εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Γιατί δεν μπορεί μια κυβέρνηση να συμψηφίζει το τεράστιο κόστος της λιτότητας με παροχές πείνας και κυρίως γιατί δεν νοείται παροχολογία όχι για την ευημερία της κοινωνίας αλλά για μικροπολιτικούς λόγους.
Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε την 13η σύνταξη για να εξαγοράσει τους συνταξιούχους αυτό ονομάζεται όχι αναπτυξιακή πολιτική αλλά φθηνή μικροπολιτική.
Η κοινωνία τιμώρησε την αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στις ευρωεκλογές, ωστόσο επιβίωσαν πολιτικά στις εθνικές εκλογές με το 31,5%.
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από την εξουσία η νέα κυβέρνηση της ΝΔ και του Μητσοτάκη ήρθε στην εξουσία για να αποδείξει ότι μπορεί να ασκήσει την διακυβέρνηση της Ελλάδος καλύτερα και αποδοτικότερα.
Η ΝΔ είναι θιασώτης της αγοράς, των μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων αλλά και ένα κόμμα ορθολογισμού που σέβεται τους δανειστές και τους κανόνες των μνημονίων.
Μέσα σε ελάχιστες ημέρες διακυβέρνησης η ΝΔ φέρνει νομοσχέδιο για την μείωση φορολογικών συντελεστών και άλλων μέτρων.
Η στρατηγική αυτή είναι 100% λάθος γιατί ουσιαστικά είναι παραλλαγή της πολιτικής Τσίπρα.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να εξαγοράσει την μεσαία αστική τάξη και τους έχοντες και ο Τσίπρας επιχείρησε να εξαγοράσει τους συνταξιούχους με τις παροχές παρωδία.
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών πρέπει να είναι μια παρέμβαση ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ της Ελλάδος.
Είναι όμως αυτός ο σωστός δρόμος;
Δύο παραδείγματα η Κύπρος και η Πορτογαλία μας δείχνουν ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν οδηγεί σε αύξηση του ΑΕΠ.
Η Κύπρος θα εμφανίσει ετησίως σε ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας 2,9% το 2019 σύμφωνα με την Commission.
Το κατάφεραν παρ΄ ότι πέρασαν μια βαθειά οικονομική και τραπεζική κρίση κυρίως γιατί έχουν από τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη (φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων στο 12,5%) και δεν είχαν ουσιώδη επιβάρυνση στο πρωτογενές πλεόνασμα.
Η Κύπρος πλέον κινείται με ρυθμούς 2,9% σε ετήσια βάση και μεταξύ πολλών δραστηριοτήτων ακίνητα και καταθέσεις, εμπόριο, τουρισμός και άλλα έχουν επιδράσει θετικά στην διατήρηση του ΑΕΠ σε υψηλά επίπεδα.
Οι τράπεζες επίσης διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, τα NPEs μειώνονται όχι με τον ρυθμό που θα επιβάλλετο αλλά μειώνονται.
Πλέον η Κύπρος δανείζεται με επιτόκια 0,75% στα 10 χρόνια.
Η Κύπρος πέτυχε μια ισχυρή ανάπτυξη αλλά με την στήριξη της καλής πιστοληπτικής ικανότητας ΒΒΒ- είναι επενδυτικής βαθμίδας τα κυπριακά ομόλογα κατάφερε να προσελκύσει κεφάλαια και να πετύχει αποδόσεις σε ιστορικά χαμηλά.
Μετά την Κύπρο…η Πορτογαλία.
Η Πορτογαλία εμφανίζει ρυθμό ανάπτυξης σε ετήσια βάση μεταξύ 2,1% το 2018 και 1,9% το 2016 και 1,7% στο α΄ τρίμηνο του 2019.
Η Πορτογαλία είναι επίσης επενδυτικής βαθμίδας και έχει καταφέρει να εμφανίζει αποδόσεις στα 10ετή ομόλογα 0,51% ιστορικά χαμηλά όλων των εποχών.
Το spread Ελλάδος – Πορτογαλίας στα 10 χρόνια διαμορφώνεται στις 180 μονάδες βάσης.
Η Πορτογαλία με ένα λογικό φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις 21% δηλαδή 8 μονάδες χαμηλότερα από την Ελλάδα ήδη εμφανίζει επιβράδυνση στην οικονομία.
Επίσης η ανεργία βρίσκεται στο 11% και η κατανάλωση συνεχίζει να επιδρά θετικά στην οικονομία ενώ τα προβλήματα των τραπεζών αρχίζουν να επιλύονται.
Τα δύο παραδείγματα της Κύπρου και της Πορτογαλίας αποδεικνύουν ότι ακόμη και δύο χώρες με πιστοληπτική ικανότητα και βελτιούμενους δείκτες δείχνουν σημάδια επιβράδυνσης ως προς την αύξηση του ΑΕΠ.
Το επόμενο ερώτημα λοιπόν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι στοχεύει σε ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας 4% σε ετήσια βάση.
Είναι εφικτός ο στόχος αυτός;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να δούμε την σημερινή οικονομική πραγματικότητα στην Ελλάδα
1)Η οικονομική ανάπτυξη είναι αναιμική, όπως φάνηκε και στο α΄ τρίμηνο του 2019.
Υπάρχουν εκτιμήσεις που αναφέρουν ότι σε ετήσια βάση ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε 1,8% για το 2019.
2)Η ανεργία στο 18% παραμένει από τις υψηλότερες στην ευρωζώνη.
3)Οι τράπεζες συνεχίζουν να ακολουθούν εσωστρεφείς πολιτικές καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν την πρόκληση των 80 δισεκ. προβληματικών δανείων.
Ελλείψει κεφαλαίων οι τράπεζες δεν μπορούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Eurobank, θα χρειαστεί έως το 2021 εξυγίανση.
4)Τα capital controls έχουν μεν περιοριστεί αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν για κάποιες τραπεζικές συναλλαγές.
Τα capital controls θα αρθούν πλήρως τον Σεπτέμβριο του 2019.
5)Ο φορολογικός συντελεστής στην Ελλάδα είναι ο υψηλότερος στην ευρωζώνη για τις επιχειρήσεις στο 29%.
Η πραγματική επιβάρυνση φθάνει το 55% όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι κάτω από 40%.
Να σημειωθεί ότι ο μέσος όρος στην Ευρώπη ως προς τον φορολογικό συντελεστή επιχειρήσεων είναι στο 22% έναντι 29% της Ελλάδος.
6)Η ενέργεια, η τιμολόγηση και το κόστος ενέργειας αποτελούν σημαντικά προβλήματα για την οικονομία.
7)Οι δημοσιονομικές δεσμεύσεις της Ελλάδος είναι πρωτοφανείς.
Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να είναι υποχρεωμένη να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2022 και 2,2% και για 40 ακόμη χρόνια.
Ήταν μια άκρως επιβαρυντική για την Ελλάδα απόφαση των ευρωπαίων για να εξυπηρετείται το χρέος.
Ο παράγοντας αυτός από μόνος του μπορεί να διαλύσει τις οικονομικές προοπτικές της Ελλάδος.
8)Η ιδιωτική κατανάλωση εμφανίζει σοβαρές ατέλειες, το κέρδος από τις εμπορικές δραστηριότητες είναι σε ιστορικά χαμηλά.
9)Λησμονείται ότι η Ελλάδα συνεχίζει στα 359 δισεκ. να διαθέτει μη βιώσιμο χρέος το οποίο είναι αδηφάγο και δαπανάει μεγάλο μέρος των εσόδων ακόμη και με τις «λογιστικές» παρεμβάσεις που έχουν υπάρξει για το χρέος.
10)Οι τράπεζες σχεδιάζουν μικρές στοχευμένες κινήσεις για ενίσχυση των κεφαλαίων τους ώστε να καλύψουν ανάγκες όχι για αναπτυξιακούς σκοπούς.
Η βασική αδυναμία των τραπεζών ονομάζεται αδυναμία στην εσωτερική παραγωγή κεφαλαίου ελλείψει προφανώς σοβαρής κερδοφορίας.
11)Η Ελλάδα παραμένει ακόμη εκτός επενδυτικής βαθμίδας και έτσι εξηγείται γιατί δανείζεται με επιτόκια 2,87% στα 10 χρόνια έναντι της Πορτογαλίας στα 0,66%.
Η Ελλάδα θα μπορούσε στο β΄ 6μηνο του 2020 να αναβαθμιστεί σε επενδυτική βαθμίδα υπό όρους.
Η Ελλάδα ωστόσο εμφανίζει βελτίωση στο CDS στο ασφάλιστρο έναντι ρίσκου χώρας στις 297 μονάδες με τον συντελεστή χρεοκοπίας να βρίσκεται στο 4,98% και να είναι ο χαμηλότερος που καταγράφεται μετά το PSI+ με το haircut στα ομόλογα.
Η περίπτωση της Πορτογαλίας ωστόσο μας δείχνει ότι ακόμη και με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές στο 21% δεν είναι εξασφαλισμένοι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Επίσης ακόμη και εάν το αρχικό σχέδιο Τσακαλώτου υπουργού οικονομικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα από 3,5% στο 2,5% με ένα μηχανισμό παροχής εγγυήσεων....τελικώς εγκριθεί με Κυβέρνηση ΝΔ από την ΕΕ... το 2021…. πάλι η Ελλάδα θα υποχρεούται να διακρατεί 2,5% του ΑΕΠ ή 4,7 δισεκ. σε παρούσες τιμές.
Η Ελλάδα χρειάζεται πλήθος παρεμβάσεων σε όλα τα μέτωπα για να μπορέσει να ξεφύγει από τις παρελθούσες δεσμεύσεις.
Να σημειωθεί ότι ο Τσίπρας αποχωρεί και αφήνει ένα βάρος 4 δισεκ. μηδενίζοντας τον δημοσιονομικό χώρο και αποκλείοντας άλλες κινήσεις κοινωνικής πολιτικής στο μέλλον.
Μόνο η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν διασφαλίζεται αύξηση του ΑΕΠ στο 4% που αναφέρει ο Μητσοτάκης.
www.bankingnews.gr
Έτσι λοιπόν διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα δέχθηκε ένα ισχυρό σοκ παροχολογίας από τον Τσίπρα τον πρώην πρωθυπουργό, υπέρ των συνταξιούχων.
Η παροχολογία αυτή ήταν 100% λάθος όχι μόνο γιατί έγινε εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Γιατί δεν μπορεί μια κυβέρνηση να συμψηφίζει το τεράστιο κόστος της λιτότητας με παροχές πείνας και κυρίως γιατί δεν νοείται παροχολογία όχι για την ευημερία της κοινωνίας αλλά για μικροπολιτικούς λόγους.
Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε την 13η σύνταξη για να εξαγοράσει τους συνταξιούχους αυτό ονομάζεται όχι αναπτυξιακή πολιτική αλλά φθηνή μικροπολιτική.
Η κοινωνία τιμώρησε την αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στις ευρωεκλογές, ωστόσο επιβίωσαν πολιτικά στις εθνικές εκλογές με το 31,5%.
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από την εξουσία η νέα κυβέρνηση της ΝΔ και του Μητσοτάκη ήρθε στην εξουσία για να αποδείξει ότι μπορεί να ασκήσει την διακυβέρνηση της Ελλάδος καλύτερα και αποδοτικότερα.
Η ΝΔ είναι θιασώτης της αγοράς, των μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων αλλά και ένα κόμμα ορθολογισμού που σέβεται τους δανειστές και τους κανόνες των μνημονίων.
Μέσα σε ελάχιστες ημέρες διακυβέρνησης η ΝΔ φέρνει νομοσχέδιο για την μείωση φορολογικών συντελεστών και άλλων μέτρων.
Η στρατηγική αυτή είναι 100% λάθος γιατί ουσιαστικά είναι παραλλαγή της πολιτικής Τσίπρα.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να εξαγοράσει την μεσαία αστική τάξη και τους έχοντες και ο Τσίπρας επιχείρησε να εξαγοράσει τους συνταξιούχους με τις παροχές παρωδία.
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών πρέπει να είναι μια παρέμβαση ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ της Ελλάδος.
Είναι όμως αυτός ο σωστός δρόμος;
Δύο παραδείγματα η Κύπρος και η Πορτογαλία μας δείχνουν ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν οδηγεί σε αύξηση του ΑΕΠ.
Η Κύπρος θα εμφανίσει ετησίως σε ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας 2,9% το 2019 σύμφωνα με την Commission.
Το κατάφεραν παρ΄ ότι πέρασαν μια βαθειά οικονομική και τραπεζική κρίση κυρίως γιατί έχουν από τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη (φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων στο 12,5%) και δεν είχαν ουσιώδη επιβάρυνση στο πρωτογενές πλεόνασμα.
Η Κύπρος πλέον κινείται με ρυθμούς 2,9% σε ετήσια βάση και μεταξύ πολλών δραστηριοτήτων ακίνητα και καταθέσεις, εμπόριο, τουρισμός και άλλα έχουν επιδράσει θετικά στην διατήρηση του ΑΕΠ σε υψηλά επίπεδα.
Οι τράπεζες επίσης διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, τα NPEs μειώνονται όχι με τον ρυθμό που θα επιβάλλετο αλλά μειώνονται.
Πλέον η Κύπρος δανείζεται με επιτόκια 0,75% στα 10 χρόνια.
Η Κύπρος πέτυχε μια ισχυρή ανάπτυξη αλλά με την στήριξη της καλής πιστοληπτικής ικανότητας ΒΒΒ- είναι επενδυτικής βαθμίδας τα κυπριακά ομόλογα κατάφερε να προσελκύσει κεφάλαια και να πετύχει αποδόσεις σε ιστορικά χαμηλά.
Μετά την Κύπρο…η Πορτογαλία.
Η Πορτογαλία εμφανίζει ρυθμό ανάπτυξης σε ετήσια βάση μεταξύ 2,1% το 2018 και 1,9% το 2016 και 1,7% στο α΄ τρίμηνο του 2019.
Η Πορτογαλία είναι επίσης επενδυτικής βαθμίδας και έχει καταφέρει να εμφανίζει αποδόσεις στα 10ετή ομόλογα 0,51% ιστορικά χαμηλά όλων των εποχών.
Το spread Ελλάδος – Πορτογαλίας στα 10 χρόνια διαμορφώνεται στις 180 μονάδες βάσης.
Η Πορτογαλία με ένα λογικό φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις 21% δηλαδή 8 μονάδες χαμηλότερα από την Ελλάδα ήδη εμφανίζει επιβράδυνση στην οικονομία.
Επίσης η ανεργία βρίσκεται στο 11% και η κατανάλωση συνεχίζει να επιδρά θετικά στην οικονομία ενώ τα προβλήματα των τραπεζών αρχίζουν να επιλύονται.
Τα δύο παραδείγματα της Κύπρου και της Πορτογαλίας αποδεικνύουν ότι ακόμη και δύο χώρες με πιστοληπτική ικανότητα και βελτιούμενους δείκτες δείχνουν σημάδια επιβράδυνσης ως προς την αύξηση του ΑΕΠ.
Το επόμενο ερώτημα λοιπόν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι στοχεύει σε ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας 4% σε ετήσια βάση.
Είναι εφικτός ο στόχος αυτός;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να δούμε την σημερινή οικονομική πραγματικότητα στην Ελλάδα
1)Η οικονομική ανάπτυξη είναι αναιμική, όπως φάνηκε και στο α΄ τρίμηνο του 2019.
Υπάρχουν εκτιμήσεις που αναφέρουν ότι σε ετήσια βάση ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε 1,8% για το 2019.
2)Η ανεργία στο 18% παραμένει από τις υψηλότερες στην ευρωζώνη.
3)Οι τράπεζες συνεχίζουν να ακολουθούν εσωστρεφείς πολιτικές καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν την πρόκληση των 80 δισεκ. προβληματικών δανείων.
Ελλείψει κεφαλαίων οι τράπεζες δεν μπορούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Eurobank, θα χρειαστεί έως το 2021 εξυγίανση.
4)Τα capital controls έχουν μεν περιοριστεί αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν για κάποιες τραπεζικές συναλλαγές.
Τα capital controls θα αρθούν πλήρως τον Σεπτέμβριο του 2019.
5)Ο φορολογικός συντελεστής στην Ελλάδα είναι ο υψηλότερος στην ευρωζώνη για τις επιχειρήσεις στο 29%.
Η πραγματική επιβάρυνση φθάνει το 55% όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι κάτω από 40%.
Να σημειωθεί ότι ο μέσος όρος στην Ευρώπη ως προς τον φορολογικό συντελεστή επιχειρήσεων είναι στο 22% έναντι 29% της Ελλάδος.
6)Η ενέργεια, η τιμολόγηση και το κόστος ενέργειας αποτελούν σημαντικά προβλήματα για την οικονομία.
7)Οι δημοσιονομικές δεσμεύσεις της Ελλάδος είναι πρωτοφανείς.
Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να είναι υποχρεωμένη να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2022 και 2,2% και για 40 ακόμη χρόνια.
Ήταν μια άκρως επιβαρυντική για την Ελλάδα απόφαση των ευρωπαίων για να εξυπηρετείται το χρέος.
Ο παράγοντας αυτός από μόνος του μπορεί να διαλύσει τις οικονομικές προοπτικές της Ελλάδος.
8)Η ιδιωτική κατανάλωση εμφανίζει σοβαρές ατέλειες, το κέρδος από τις εμπορικές δραστηριότητες είναι σε ιστορικά χαμηλά.
9)Λησμονείται ότι η Ελλάδα συνεχίζει στα 359 δισεκ. να διαθέτει μη βιώσιμο χρέος το οποίο είναι αδηφάγο και δαπανάει μεγάλο μέρος των εσόδων ακόμη και με τις «λογιστικές» παρεμβάσεις που έχουν υπάρξει για το χρέος.
10)Οι τράπεζες σχεδιάζουν μικρές στοχευμένες κινήσεις για ενίσχυση των κεφαλαίων τους ώστε να καλύψουν ανάγκες όχι για αναπτυξιακούς σκοπούς.
Η βασική αδυναμία των τραπεζών ονομάζεται αδυναμία στην εσωτερική παραγωγή κεφαλαίου ελλείψει προφανώς σοβαρής κερδοφορίας.
11)Η Ελλάδα παραμένει ακόμη εκτός επενδυτικής βαθμίδας και έτσι εξηγείται γιατί δανείζεται με επιτόκια 2,87% στα 10 χρόνια έναντι της Πορτογαλίας στα 0,66%.
Η Ελλάδα θα μπορούσε στο β΄ 6μηνο του 2020 να αναβαθμιστεί σε επενδυτική βαθμίδα υπό όρους.
Η Ελλάδα ωστόσο εμφανίζει βελτίωση στο CDS στο ασφάλιστρο έναντι ρίσκου χώρας στις 297 μονάδες με τον συντελεστή χρεοκοπίας να βρίσκεται στο 4,98% και να είναι ο χαμηλότερος που καταγράφεται μετά το PSI+ με το haircut στα ομόλογα.
Η περίπτωση της Πορτογαλίας ωστόσο μας δείχνει ότι ακόμη και με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές στο 21% δεν είναι εξασφαλισμένοι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Επίσης ακόμη και εάν το αρχικό σχέδιο Τσακαλώτου υπουργού οικονομικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα από 3,5% στο 2,5% με ένα μηχανισμό παροχής εγγυήσεων....τελικώς εγκριθεί με Κυβέρνηση ΝΔ από την ΕΕ... το 2021…. πάλι η Ελλάδα θα υποχρεούται να διακρατεί 2,5% του ΑΕΠ ή 4,7 δισεκ. σε παρούσες τιμές.
Η Ελλάδα χρειάζεται πλήθος παρεμβάσεων σε όλα τα μέτωπα για να μπορέσει να ξεφύγει από τις παρελθούσες δεσμεύσεις.
Να σημειωθεί ότι ο Τσίπρας αποχωρεί και αφήνει ένα βάρος 4 δισεκ. μηδενίζοντας τον δημοσιονομικό χώρο και αποκλείοντας άλλες κινήσεις κοινωνικής πολιτικής στο μέλλον.
Μόνο η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν διασφαλίζεται αύξηση του ΑΕΠ στο 4% που αναφέρει ο Μητσοτάκης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών