Η παρατήρηση αναλυτή της Deutsche Bank για τη συσχέτιση ισοζυγίου καταθέσεων – επενδύσεων και επιτοκίων
Η -αρνητική- συσχέτιση μεταξύ του ισοζυγίου καταθέσεων – επενδύσεων και πραγματικών επιτοκίων για τις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, «δείχνει» μία επανάληψη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, παρατηρεί ο αναλυτής της Deutsche Bank, Robin Winkler.
Με άλλα λόγια, τα spreads στα πραγματικά επιτόκια για τις χώρες με έλλειμμα στο προαναφερθέν ισοζύγιο σε σύγκριση με αυτές που παρουσιάζουν πλεόνασμα, βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο από το 2006, εξηγείται.
«Τι συνέβη μετά το 2006;
Οι διασυνοριακές ροές κεφαλαίων πάγωσαν και, ως αποτέλεσμα, οι παγκόσμιες ανισορροπίες δεν ήταν πλέον βιώσιμες και έπρεπε να συρρικνωθούν.
Αυτή η προσαρμογή οφειλόταν κυρίως στην απότομη πτώση του πραγματικού επιτοκίου στις ελλειμματικές χώρες της Αγγλοσαξονίας και όχι στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές πλεονασματικές οικονομίες.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στο τέλος της διαδικασίας προσαρμογής, γύρω στο 2011, οι δανειζόμενες χώρες είχαν μειώσει τα ελλείμματα κατά περίπου το ήμισυ κατά μέσο όρο, αλλά σε βάρος των πραγματικών επιτοκίων που υπολείπονταν των επιτοκίων των πιστωτικών οικονομιών.
Ως εκ τούτου, τα αγγλοσαξονικά νομίσματα απέδωσαν λιγότερα σε σύγκριση με τις αποδόσεις της αγοράς», σημειώνεται.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, το σημερινό παγκόσμιο οικονομικό σύστημα διαφέρει σε δύο σημαντικά σημεία από την κρίση του 2007-2008.
Από τη μια πλευρά, τα πραγματικά επιτόκια είναι ήδη σημαντικά χαμηλότερα από ό, τι το 2006, περιορίζοντας το χώρο των κεντρικών τραπεζών.
Από την άλλη πλευρά, οι παγκόσμιες ανισορροπίες είναι λιγότερο έντονες από ό,τι το 2006, περιορίζοντας ενδεχομένως το μέγεθος της προσαρμογής.
«Αυτό σημαίνει ότι η μείωση των παγκόσμιων ανισορροπιών είναι διαρθρωτική:
Η τέλεια κινητικότητα των κεφαλαίων που έβαλαν εμπρός οικονομίες πριν από την κρίση δεν αποκαταστάθηκε ποτέ κατά την ανάκαμψη.
Οι επενδύσεις περιορίστηκαν περισσότερο από τις εγχώριες αποταμιεύσεις, έχουν βαρύνει το εξωτερικό χρέος πριν από την κρίση, όπως φαίνεται και στα δύο τελευταία γραφήματα. (…)
Συνεπώς, ακόμη και αν το σημείο εκκίνησης για τις ελλειμματικές χώρες είναι λιγότερο εύθραυστο από ό,τι το 2006, οι κεντρικές τράπεζες θα χρειαστεί πιθανώς να κάνουν ακόμα περισσότερα έργα».
www.bankingnews.gr
Με άλλα λόγια, τα spreads στα πραγματικά επιτόκια για τις χώρες με έλλειμμα στο προαναφερθέν ισοζύγιο σε σύγκριση με αυτές που παρουσιάζουν πλεόνασμα, βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο από το 2006, εξηγείται.
«Τι συνέβη μετά το 2006;
Οι διασυνοριακές ροές κεφαλαίων πάγωσαν και, ως αποτέλεσμα, οι παγκόσμιες ανισορροπίες δεν ήταν πλέον βιώσιμες και έπρεπε να συρρικνωθούν.
Αυτή η προσαρμογή οφειλόταν κυρίως στην απότομη πτώση του πραγματικού επιτοκίου στις ελλειμματικές χώρες της Αγγλοσαξονίας και όχι στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές πλεονασματικές οικονομίες.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στο τέλος της διαδικασίας προσαρμογής, γύρω στο 2011, οι δανειζόμενες χώρες είχαν μειώσει τα ελλείμματα κατά περίπου το ήμισυ κατά μέσο όρο, αλλά σε βάρος των πραγματικών επιτοκίων που υπολείπονταν των επιτοκίων των πιστωτικών οικονομιών.
Ως εκ τούτου, τα αγγλοσαξονικά νομίσματα απέδωσαν λιγότερα σε σύγκριση με τις αποδόσεις της αγοράς», σημειώνεται.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, το σημερινό παγκόσμιο οικονομικό σύστημα διαφέρει σε δύο σημαντικά σημεία από την κρίση του 2007-2008.
Από τη μια πλευρά, τα πραγματικά επιτόκια είναι ήδη σημαντικά χαμηλότερα από ό, τι το 2006, περιορίζοντας το χώρο των κεντρικών τραπεζών.
Από την άλλη πλευρά, οι παγκόσμιες ανισορροπίες είναι λιγότερο έντονες από ό,τι το 2006, περιορίζοντας ενδεχομένως το μέγεθος της προσαρμογής.
«Αυτό σημαίνει ότι η μείωση των παγκόσμιων ανισορροπιών είναι διαρθρωτική:
Η τέλεια κινητικότητα των κεφαλαίων που έβαλαν εμπρός οικονομίες πριν από την κρίση δεν αποκαταστάθηκε ποτέ κατά την ανάκαμψη.
Οι επενδύσεις περιορίστηκαν περισσότερο από τις εγχώριες αποταμιεύσεις, έχουν βαρύνει το εξωτερικό χρέος πριν από την κρίση, όπως φαίνεται και στα δύο τελευταία γραφήματα. (…)
Συνεπώς, ακόμη και αν το σημείο εκκίνησης για τις ελλειμματικές χώρες είναι λιγότερο εύθραυστο από ό,τι το 2006, οι κεντρικές τράπεζες θα χρειαστεί πιθανώς να κάνουν ακόμα περισσότερα έργα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών