γράφει : Ελένη Μπότα
Γιατί η μεσαία τάξη, για την οποία όλοι σήμερα -ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου- μιλάμε, είμαστε εμείς.
Το ακούμε και δεν το πιστεύουμε, το διαβάζουμε και δεν το κατανοούμε, το ζούμε και δεν το δεχόμαστε.
Όλως τυχαίως στο επίκεντρο των προγραμματικών θέσεων των… μεγάλων κομμάτων, εμείς τα κάναμε μεγάλα κατά καιρούς και τώρα εμείς τους επιτρέπουμε να μας εμπαίζουν, βρέθηκε η πολύπαθη μεσαία τάξη.
Τόσο γνοιάξιμο, τόσος πόνος, τόση παρατεταμένη αναφορά στη μεσαία τάξη πρώτη φορά. Και άντε να δώσουμε, που τελικά δε θα το κάνουμε, ένα μικρό άλλοθι στην πρώτη φορά αριστερή Κυβέρνηση, η οποία εδώ και 4,5 χρόνια χτυπάει αλύπητα αυτούς τους ανθρώπους της μεσαίας διαστρωμάτωσης με φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων…
Αλλά να κάνουμε ότι δεν το ακούμε ή να συναινούμε με τους εκπροσώπους της συντηρητικής παράταξης αλλά και του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ;
Τουλάχιστον αιδώς, όχι απέναντι στους άλλους αλλά στους ίδιους μας τους εαυτούς. Γιατί η μεσαία τάξη, για την οποία όλοι σήμερα -ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου- μιλάμε, είμαστε εμείς. Και αυτοί όλοι από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά και με έμφαση στο κέντρο, αλλά και αντίστροφα ευθύνονται γι’ αυτήν την αφαίμαξή της, εξαιτίας της οποίας δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια και να ορθοποδήσει και ας έχουμε βγει, τυπικά, από τα μνημόνια εδώ και 10 μήνες.
Αν ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης περνάει από την ανασύσταση της μεσαίας τάξης τότε γιατί την πολέμησαν τόσο αυτήν την τάξη; Γιατί δεν την άφησαν να «σηκώσει» κεφάλι με το που μπήκαμε στα μνημόνια; Μήπως γιατί ήταν ένας εύκολος στόχος; Αλλά πάλι κανένας δε σκέφθηκε ότι στην ανάγκη της θα πέσουν όλοι όσοι διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά, γιατί στη μεσαία τάξη ανήκει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και από αυτήν εξαρτάται η πολιτική τους επιβίωση.
Είναι ενδιαφέρον, και ενώ οδεύουμε προς την κάλπη, να δούμε πως θα αντιμετωπίσει η μεσαία τάξη όλες αυτές τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια περί αποκατάστασής της και πόσο χρόνο είναι διατεθειμένη να περιμένει ώστε αυτά να υλοποιηθούν εφόσον δε λείπει από κανένα προεκλογικό πρόγραμμα. Αντιθέτως, είναι το κοινό αφήγημα όλων!
Όλως τυχαίως στο επίκεντρο των προγραμματικών θέσεων των… μεγάλων κομμάτων, εμείς τα κάναμε μεγάλα κατά καιρούς και τώρα εμείς τους επιτρέπουμε να μας εμπαίζουν, βρέθηκε η πολύπαθη μεσαία τάξη.
Τόσο γνοιάξιμο, τόσος πόνος, τόση παρατεταμένη αναφορά στη μεσαία τάξη πρώτη φορά. Και άντε να δώσουμε, που τελικά δε θα το κάνουμε, ένα μικρό άλλοθι στην πρώτη φορά αριστερή Κυβέρνηση, η οποία εδώ και 4,5 χρόνια χτυπάει αλύπητα αυτούς τους ανθρώπους της μεσαίας διαστρωμάτωσης με φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων…
Αλλά να κάνουμε ότι δεν το ακούμε ή να συναινούμε με τους εκπροσώπους της συντηρητικής παράταξης αλλά και του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ;
Τουλάχιστον αιδώς, όχι απέναντι στους άλλους αλλά στους ίδιους μας τους εαυτούς. Γιατί η μεσαία τάξη, για την οποία όλοι σήμερα -ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου- μιλάμε, είμαστε εμείς. Και αυτοί όλοι από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά και με έμφαση στο κέντρο, αλλά και αντίστροφα ευθύνονται γι’ αυτήν την αφαίμαξή της, εξαιτίας της οποίας δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια και να ορθοποδήσει και ας έχουμε βγει, τυπικά, από τα μνημόνια εδώ και 10 μήνες.
Αν ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης περνάει από την ανασύσταση της μεσαίας τάξης τότε γιατί την πολέμησαν τόσο αυτήν την τάξη; Γιατί δεν την άφησαν να «σηκώσει» κεφάλι με το που μπήκαμε στα μνημόνια; Μήπως γιατί ήταν ένας εύκολος στόχος; Αλλά πάλι κανένας δε σκέφθηκε ότι στην ανάγκη της θα πέσουν όλοι όσοι διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά, γιατί στη μεσαία τάξη ανήκει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και από αυτήν εξαρτάται η πολιτική τους επιβίωση.
Είναι ενδιαφέρον, και ενώ οδεύουμε προς την κάλπη, να δούμε πως θα αντιμετωπίσει η μεσαία τάξη όλες αυτές τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια περί αποκατάστασής της και πόσο χρόνο είναι διατεθειμένη να περιμένει ώστε αυτά να υλοποιηθούν εφόσον δε λείπει από κανένα προεκλογικό πρόγραμμα. Αντιθέτως, είναι το κοινό αφήγημα όλων!
Σχόλια αναγνωστών