γράφει : Γιούλα Ζαχιώτη
Αρχικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Γερμανία δεν φάνηκαν τρομερά άσχημα για τα δύο κόμματα της κυβέρνησης
Η πολιτική αστάθεια δεν ταιριάζει στη Γερμανία. Η οικονομική της ανάπτυξη και η ευρωστία των πολιτών, (αν και η φούσκα των ακινήτων καραδοκεί), σε συνδυασμό με τη νοοτροπία των γερμανών που ταυτίζονται με ένα ισχυρό κράτος δεν άφηνε περιθώρια να σκεφτεί κανείς ότι «η Γερμανία είναι ευάλωτη» .
Τα πρώτα δείγματα ωστόσο πολιτικής αστάθειας διαφάνηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 όπου η πανίσχυρη μέχρι τότε Merkel χρειάστηκε περισσότερο από 6 μήνες για να σχηματίσει τον «Μεγάλο Συνασπισμό» με τους Σοσιαλδημοκράτες του Martin Schulz.
Για να το πληρώσουν δύο χρόνια αργότερα, ακριβά και οι δύο με το SPD να διανεύει μια από τις μεγαλύτερες κρίσης ταυτότητας του καθώς κατέρρευσε στις ευρωεκλογές του Μαΐου καταγράφοντας το χαμηλό ποσοστό στην ιστορία του με 27,3%.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Tom Luongo στην ανάλυση του στο Strategic Culture Foundation «αρχικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Γερμανία δεν φάνηκαν τρομερά άσχημα για τα δύο κόμματα της κυβέρνησης.
Τα ΜΜΕ σπατάλησαν πολύ χρόνο με την παλινδρόμηση του ακροδεξιού AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) το ποσοστό των οποίων έπεσε στο 10,8% από 17,5% που είχε το 2017 πιστεύοντας ότι η Merkel, με 27,7% (από 32,9% το 2017) ξεπεράσει τη θύελλα σώζοντας την πολιτική της υπόληψη».
«Ήταν η βαριά απώλεια του SPD στη Βρέμη, το οποίο έχασε το πιο παραδοσιακό του κάστρο των τελευταίων 75 ετών, για να γίνει πλέον αντιληπτό ότι ο Μεγάλος Συνασπισμός της Merkel κινδυνεύει» υποστηρίζει.
Η παραίτηση της επικεφαλής του SPD Andrea Nahles, που ακολούθησε στις πρακτικές των ηγετών του κόμματος που θέλει τους ηγέτες του να παραιτούνται μετά από μεγάλες εκλογικές αποτυχίες του κόμματος για λόγους ευθιξίας, να δείχνει πλέον ότι η Γερμανία βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια πολιτική κρίση που σηματοδοτεί τη στροφή των γερμανών προς την κεντροαριστερά και ιδιαίτερα τους Πράσινους.
Το ερώτημα που κυριαρχεί τώρα στο Βερολίνο είναι «εάν η κυβέρνηση Merkel μπορεί να επιζήσει μέχρι τις επόμενες εκλογές του 2021 και εάν η διάδοχός της Annegret Kramp-Karrenbauer μπορεί να διασώσει τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU)
Η άνοδος των Πρασίνων δείχνει την αλλαγή πορείας των Γερμανών
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Tom Luogo «το Κέντρο δεν κρατάει στην Ευρώπη. Και οι ημέρες των κεντρώων πολιτικών όπως η Merkel είναι αριθμημένες.
Οι μεγάλες πολιτικές συμμαχίες που έχουν ως βασικό τους στόχο τη «φροντίδα» και την πρόοδο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι οι μεγάλοι ηττημένοι, όπως φάνηκε και στις ευρωεκλογές του Μαΐου».
«Οι ριζοσπάστες θα έχουν τώρα πολύ μεγαλύτερο λόγο και επιρροή στην πορεία της Ευρώπης.
Και αυτό φάνηκε στη Γερμανία με την άνοδο των Πράσινων οι οποίοι αύξησαν τα ποσοστά τους στο 16%» καταλήγει.
Για τον Luogo δεν είναι η διάλυση του SPD που απειλεί τη Merkel αλλά η άνοδος των Πρασίνων καθώς αυτό την αναγκάζει είτε να συσπειρωθεί περισσότερο με τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση της Βαυαρίας (CSU) ή να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας με το AfD, που κανείς δεν θέλει.
Τους τελευταίους 18 μήνες άλλωστε η Merkel έκανε ότι μπορούσε για να πετύχει τη συρρίκνωση του AfD, και σε σημαντικό βαθμό το κατάφερε.
Το ενδεχόμενο συνεργασάις μαζί τους θα έπληττε καθοριστικά τη μελλοντική πορεία του CDU.
Το κρίσιμο τέστ ωστόσο σήμερα, τόσο για την Merkel και το CDU, το SPD και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στη Γερμανία είναι οι επόμενες τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στη ανατολική Γερμανία μέσα στο 2019 - το Βρανδεμβούργο, τη Σαξονία και τη Θουριγγία.
Και τα τρία κρατίδια είναι πλέον πύργοι του AfD καθώς κατάφερε και πήρε το Βρανδεμβούργο και τη Σαξονία και σχεδόν κέρδισε στη Θουριγγία στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό δημιουργεί ένα ισχυρό χάσμα Ανατολής / Δύσης στη Γερμανία, για το οποίο η Merkel δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει.
Το Βρανδεμβούργο και η Σαξονία πηγαίνουν στις κάλπες την 1η Σεπτεμβρίου με ισχυρή την εμφάνιση του AfD αλλά και των Πρασίνων που στο Βρανδεμβούργο (Βερολίνο) είναι πλέον το κυρίαρχο κόμμα μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου ενώ έξι εβδομάδες αργότερα, ανοίγουν οι κάλπες στη Θουριγγία.
Έτσι, έχοντας αφήσει πολύ πίσω τα συστημικά κόμματα (CDU - SPD) η Γερμανία παλεύει να βρει νέο πολιτικό χώρο με τα δύο άκρα πραγματικά να κονταροχτυπιούνται.
www.bankingnews.gr
Τα πρώτα δείγματα ωστόσο πολιτικής αστάθειας διαφάνηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 όπου η πανίσχυρη μέχρι τότε Merkel χρειάστηκε περισσότερο από 6 μήνες για να σχηματίσει τον «Μεγάλο Συνασπισμό» με τους Σοσιαλδημοκράτες του Martin Schulz.
Για να το πληρώσουν δύο χρόνια αργότερα, ακριβά και οι δύο με το SPD να διανεύει μια από τις μεγαλύτερες κρίσης ταυτότητας του καθώς κατέρρευσε στις ευρωεκλογές του Μαΐου καταγράφοντας το χαμηλό ποσοστό στην ιστορία του με 27,3%.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Tom Luongo στην ανάλυση του στο Strategic Culture Foundation «αρχικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Γερμανία δεν φάνηκαν τρομερά άσχημα για τα δύο κόμματα της κυβέρνησης.
Τα ΜΜΕ σπατάλησαν πολύ χρόνο με την παλινδρόμηση του ακροδεξιού AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) το ποσοστό των οποίων έπεσε στο 10,8% από 17,5% που είχε το 2017 πιστεύοντας ότι η Merkel, με 27,7% (από 32,9% το 2017) ξεπεράσει τη θύελλα σώζοντας την πολιτική της υπόληψη».
«Ήταν η βαριά απώλεια του SPD στη Βρέμη, το οποίο έχασε το πιο παραδοσιακό του κάστρο των τελευταίων 75 ετών, για να γίνει πλέον αντιληπτό ότι ο Μεγάλος Συνασπισμός της Merkel κινδυνεύει» υποστηρίζει.
Η παραίτηση της επικεφαλής του SPD Andrea Nahles, που ακολούθησε στις πρακτικές των ηγετών του κόμματος που θέλει τους ηγέτες του να παραιτούνται μετά από μεγάλες εκλογικές αποτυχίες του κόμματος για λόγους ευθιξίας, να δείχνει πλέον ότι η Γερμανία βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια πολιτική κρίση που σηματοδοτεί τη στροφή των γερμανών προς την κεντροαριστερά και ιδιαίτερα τους Πράσινους.
Το ερώτημα που κυριαρχεί τώρα στο Βερολίνο είναι «εάν η κυβέρνηση Merkel μπορεί να επιζήσει μέχρι τις επόμενες εκλογές του 2021 και εάν η διάδοχός της Annegret Kramp-Karrenbauer μπορεί να διασώσει τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU)
Η άνοδος των Πρασίνων δείχνει την αλλαγή πορείας των Γερμανών
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Tom Luogo «το Κέντρο δεν κρατάει στην Ευρώπη. Και οι ημέρες των κεντρώων πολιτικών όπως η Merkel είναι αριθμημένες.
Οι μεγάλες πολιτικές συμμαχίες που έχουν ως βασικό τους στόχο τη «φροντίδα» και την πρόοδο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι οι μεγάλοι ηττημένοι, όπως φάνηκε και στις ευρωεκλογές του Μαΐου».
«Οι ριζοσπάστες θα έχουν τώρα πολύ μεγαλύτερο λόγο και επιρροή στην πορεία της Ευρώπης.
Και αυτό φάνηκε στη Γερμανία με την άνοδο των Πράσινων οι οποίοι αύξησαν τα ποσοστά τους στο 16%» καταλήγει.
Για τον Luogo δεν είναι η διάλυση του SPD που απειλεί τη Merkel αλλά η άνοδος των Πρασίνων καθώς αυτό την αναγκάζει είτε να συσπειρωθεί περισσότερο με τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση της Βαυαρίας (CSU) ή να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας με το AfD, που κανείς δεν θέλει.
Τους τελευταίους 18 μήνες άλλωστε η Merkel έκανε ότι μπορούσε για να πετύχει τη συρρίκνωση του AfD, και σε σημαντικό βαθμό το κατάφερε.
Το ενδεχόμενο συνεργασάις μαζί τους θα έπληττε καθοριστικά τη μελλοντική πορεία του CDU.
Το κρίσιμο τέστ ωστόσο σήμερα, τόσο για την Merkel και το CDU, το SPD και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στη Γερμανία είναι οι επόμενες τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στη ανατολική Γερμανία μέσα στο 2019 - το Βρανδεμβούργο, τη Σαξονία και τη Θουριγγία.
Και τα τρία κρατίδια είναι πλέον πύργοι του AfD καθώς κατάφερε και πήρε το Βρανδεμβούργο και τη Σαξονία και σχεδόν κέρδισε στη Θουριγγία στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό δημιουργεί ένα ισχυρό χάσμα Ανατολής / Δύσης στη Γερμανία, για το οποίο η Merkel δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει.
Το Βρανδεμβούργο και η Σαξονία πηγαίνουν στις κάλπες την 1η Σεπτεμβρίου με ισχυρή την εμφάνιση του AfD αλλά και των Πρασίνων που στο Βρανδεμβούργο (Βερολίνο) είναι πλέον το κυρίαρχο κόμμα μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου ενώ έξι εβδομάδες αργότερα, ανοίγουν οι κάλπες στη Θουριγγία.
Έτσι, έχοντας αφήσει πολύ πίσω τα συστημικά κόμματα (CDU - SPD) η Γερμανία παλεύει να βρει νέο πολιτικό χώρο με τα δύο άκρα πραγματικά να κονταροχτυπιούνται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών