Αιτία της επιβράδυνσης και η χαλαρή νομισματική πολιτική αρκετών κεντρικών τραπεζών την τελευταία 10ετία
Την εκτίμηση ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται όντως σε διαδικασία χαλάρωσης και μάλιστα ισχυρής, αλλά όχι σε τροχιά ύφεση, αναφέρει σε ανάλυσή του το οικονομικό think tank, Mises Institute.
Όπως αναφέρει «εδώ και πολλούς μήνες είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξουμε τις σελίδες ενός επιχειρηματικού περιοδικού ή να αγνοήσουμε άρθρα που αναφέρονται στην παγκόσμια οικονομία, τα οποία περιλαμβάνουν μία κοινή και δυσοίωνη φράση: παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.
Η ταχύτητα με την οποία αυτή η νέα φράση έχει φτάσει στο κέντρο της δημόσιας συνομιλίας προσφέρει μια εντυπωσιακή απεικόνιση της γενικής διάθεσης που υπάρχει μεταξύ των οικονομολόγων, με μοναδική, ίσως, εξαίρεση τις ΗΠΑ, οι οποίες εμφανίζονται πιο «ζωντανές» από την υπόλοιπη υφήλιο, πάντα σε επίπεδο οικονομίας.
Ό,τι και να υποστηρίξει κάποιος αναφορικά με τη γνωστή θεωρία για τα «ζωώδη ένστικτα» του Keynes, είναι δύσκολο να κλονιστεί η εντύπωση ότι υπάρχει μία γενικευμένη οικονομική απαισιοδοξία και ως εκ τούτου όλοι ακολουθούν το ρεύμα που λέει ότι θα υπάρξει σαφής επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης εντός του 2019.
Ποια είναι πραγματικά η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση;
Ποια είναι τα αίτια της;
Και θα μπορούσε να αποτελέσει πρόδρομο για την επόμενη κρίση;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τη νέα λέξη "παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση" είναι ότι, τουλάχιστον επί του παρόντος, αφορά κατά το πλείστον την πρόβλεψη ότι οι προσεχείς μήνες θα φέρουν αργή ή στάσιμη ανάπτυξη, και όχι έναν ισχυρισμό ότι έχουμε επιστρέψει σε πλήρεις συνθήκες κρίσης.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στην επιλογή μιας πιο «μαλακής» γλώσσας: η «επιβράδυνση» σίγουρα είναι λιγότερο τρομακτική από τη χρήση λέξεων όπως «ύφεση» ή «συντριβή».
Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι οι προβλέψεις για μια πιο έντονη επιβράδυνση έχουν αυξηθεί τους τελευταίους μήνες, δεδομένου του αξιοσημείωτου σκαμπανεβάσματος της παγκόσμιας οικονομίας από το τέλος του 2018.
Ακόμη και στην αμερικανική οικονομία, οι καταναλωτικές δαπάνες το Δεκέμβριο του 2018 εμφάνισαν τη μεγαλύτερη πτώση από το 2009, με το προσωπικό εισόδημα να μειώνεται για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια τον Ιανουάριο και την εργοστασιακή δραστηριότητα να υποχωρεί σε χαμηλά επίπεδα το Φεβρουάριο.
Όλα αυτά συνέβαλαν σε ένα προβλεπόμενο ετήσιο ρυθμό αύξησης μόλις 0,5% για το πρώτο τρίμηνο του 2019 και σε σημαντική υποχώρηση του δολαρίου από τα τέλη του 2018 έως και σήμερα.
Οι προοπτικές είναι ακόμα χειρότερες εκτός της σχετικής όασης ευημερίας που είναι σήμερα η οικονομία των ΗΠΑ.
Τόσο η Βρετανία όσο και η Ευρωζώνη εμφάνισαν ανάπτυξη 0,2% το τελευταίο τρίμηνο του 2018, η Ιταλία εισήλθε στην πέμπτη ύφεση σε δύο δεκαετίες και τα πρόσφατα νέα στοιχεία έδειξαν με σημαντική στη βιομηχανική παραγωγή στη Γερμανία.
Υπό το φως αυτού του δύσκολου πλαισίου, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι οικονομικοί αναλυτές έχουν τόσο εύκολα ταυτίσει τις απόψεις τους για μία σημαντική παγκόσμια επιβράδυνση για το υπόλοιπο του 2019.
Όμως, τι έχει προκαλέσει αυτή η παγκόσμια αποδυνάμωση της ανάπτυξης, την οποία όλοι αναμένουν να εξελιχθούν σε μια παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση;
Οι περισσότεροι ειδήμονες έχουν ζωγραφίσει την κατάσταση ως μια τέλεια καταιγίδα, με πολλούς παράγοντες από διαφορετικές περιοχές που έχουν συνδυάσει κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει παγκόσμιο αντίκτυπο.
Η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας ήταν ένας από τους πιο επιβαρυντικούς παράγοντες, ειδικά μετά την ανακοίνωση του Πεκίνου ότι θα μειώσει τις προβλέψεις ανάπτυξης για το υπόλοιπο του χρόνου, από 6% έως 6,5%, σε σύγκριση με τον περυσινό επίσημο ποσοστό 6,6%. Οι κινεζικές εξαγωγές σημείωσαν επίσης σημαντική πτώση από την αρχή του έτους, ενώ τα στοιχεία για τις εξαγωγές του Φεβρουαρίου υποδηλώνουν μείωση κατά 20,7% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του περασμένου έτους, αναμφίβολα εξαιτίας εν μέρει του συνεχιζόμενου πολέμου δασμών μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ.
Η αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως είναι η αβεβαιότητα που περιβάλλει τον Brexit, μεταξύ άλλων παραγόντων, αναφέρθηκε επίσης ως θηλιά γύρω από το λαιμό της παγκόσμιας οικονομίας.
Ωστόσο, η εστίαση των μέσων ενημέρωσης σε αυτά τα μεμονωμένα συμπτώματα κινδυνεύει να τραβήξει την προσοχή μακριά από την πραγματική αιτία της επιβράδυνσης: δηλαδή την ύπαρξη μίας 10ετίας τεχνητά χαμηλών επιτοκίων.
Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/8, οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο απάντησαν εφαρμόζοντας πολιτικές σχεδόν μηδενικών επιτοκίων, οι οποίες στη συνέχεια διατηρήθηκαν για μια άνευ προηγουμένου χρονική περίοδο.
Ανταποκρινόμενες στην προσωρινή ανάκαμψη των τελευταίων δύο ετών, ωστόσο, πολλές βασικές κεντρικές τράπεζες έχουν ξεκινήσει τη σταδιακή διαδικασία εξομάλυνσης των επιτοκίων τους
Όπως εξήγησε ο Ludwig von Mises με την αυστριακή επιχειρηματική του πορεία, μια τέτοια εκτεταμένη περίοδο τεχνητά χαμηλών επιτοκίων έχει οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε πλειάδα μη επιτυχημένων επενδύσεων.
Όταν ο κίνδυνος πληθωρισμού ξεπεραστεί τελικά από τις κεντρικές τράπεζες τότε θα αυξήσουν και πάλι τα επιτόκια, με αποτέλεσμα ένα υψηλότερο κόστος δανεισμού, το οποίο θα καταστήσει μη εφαρμόσιμες τις κακές επενδύσεις των επιχειρήσεων.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει «εδώ και πολλούς μήνες είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξουμε τις σελίδες ενός επιχειρηματικού περιοδικού ή να αγνοήσουμε άρθρα που αναφέρονται στην παγκόσμια οικονομία, τα οποία περιλαμβάνουν μία κοινή και δυσοίωνη φράση: παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.
Η ταχύτητα με την οποία αυτή η νέα φράση έχει φτάσει στο κέντρο της δημόσιας συνομιλίας προσφέρει μια εντυπωσιακή απεικόνιση της γενικής διάθεσης που υπάρχει μεταξύ των οικονομολόγων, με μοναδική, ίσως, εξαίρεση τις ΗΠΑ, οι οποίες εμφανίζονται πιο «ζωντανές» από την υπόλοιπη υφήλιο, πάντα σε επίπεδο οικονομίας.
Ό,τι και να υποστηρίξει κάποιος αναφορικά με τη γνωστή θεωρία για τα «ζωώδη ένστικτα» του Keynes, είναι δύσκολο να κλονιστεί η εντύπωση ότι υπάρχει μία γενικευμένη οικονομική απαισιοδοξία και ως εκ τούτου όλοι ακολουθούν το ρεύμα που λέει ότι θα υπάρξει σαφής επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης εντός του 2019.
Ποια είναι πραγματικά η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση;
Ποια είναι τα αίτια της;
Και θα μπορούσε να αποτελέσει πρόδρομο για την επόμενη κρίση;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τη νέα λέξη "παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση" είναι ότι, τουλάχιστον επί του παρόντος, αφορά κατά το πλείστον την πρόβλεψη ότι οι προσεχείς μήνες θα φέρουν αργή ή στάσιμη ανάπτυξη, και όχι έναν ισχυρισμό ότι έχουμε επιστρέψει σε πλήρεις συνθήκες κρίσης.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στην επιλογή μιας πιο «μαλακής» γλώσσας: η «επιβράδυνση» σίγουρα είναι λιγότερο τρομακτική από τη χρήση λέξεων όπως «ύφεση» ή «συντριβή».
Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι οι προβλέψεις για μια πιο έντονη επιβράδυνση έχουν αυξηθεί τους τελευταίους μήνες, δεδομένου του αξιοσημείωτου σκαμπανεβάσματος της παγκόσμιας οικονομίας από το τέλος του 2018.
Ακόμη και στην αμερικανική οικονομία, οι καταναλωτικές δαπάνες το Δεκέμβριο του 2018 εμφάνισαν τη μεγαλύτερη πτώση από το 2009, με το προσωπικό εισόδημα να μειώνεται για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια τον Ιανουάριο και την εργοστασιακή δραστηριότητα να υποχωρεί σε χαμηλά επίπεδα το Φεβρουάριο.
Όλα αυτά συνέβαλαν σε ένα προβλεπόμενο ετήσιο ρυθμό αύξησης μόλις 0,5% για το πρώτο τρίμηνο του 2019 και σε σημαντική υποχώρηση του δολαρίου από τα τέλη του 2018 έως και σήμερα.
Οι προοπτικές είναι ακόμα χειρότερες εκτός της σχετικής όασης ευημερίας που είναι σήμερα η οικονομία των ΗΠΑ.
Τόσο η Βρετανία όσο και η Ευρωζώνη εμφάνισαν ανάπτυξη 0,2% το τελευταίο τρίμηνο του 2018, η Ιταλία εισήλθε στην πέμπτη ύφεση σε δύο δεκαετίες και τα πρόσφατα νέα στοιχεία έδειξαν με σημαντική στη βιομηχανική παραγωγή στη Γερμανία.
Υπό το φως αυτού του δύσκολου πλαισίου, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι οικονομικοί αναλυτές έχουν τόσο εύκολα ταυτίσει τις απόψεις τους για μία σημαντική παγκόσμια επιβράδυνση για το υπόλοιπο του 2019.
Όμως, τι έχει προκαλέσει αυτή η παγκόσμια αποδυνάμωση της ανάπτυξης, την οποία όλοι αναμένουν να εξελιχθούν σε μια παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση;
Οι περισσότεροι ειδήμονες έχουν ζωγραφίσει την κατάσταση ως μια τέλεια καταιγίδα, με πολλούς παράγοντες από διαφορετικές περιοχές που έχουν συνδυάσει κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει παγκόσμιο αντίκτυπο.
Η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας ήταν ένας από τους πιο επιβαρυντικούς παράγοντες, ειδικά μετά την ανακοίνωση του Πεκίνου ότι θα μειώσει τις προβλέψεις ανάπτυξης για το υπόλοιπο του χρόνου, από 6% έως 6,5%, σε σύγκριση με τον περυσινό επίσημο ποσοστό 6,6%. Οι κινεζικές εξαγωγές σημείωσαν επίσης σημαντική πτώση από την αρχή του έτους, ενώ τα στοιχεία για τις εξαγωγές του Φεβρουαρίου υποδηλώνουν μείωση κατά 20,7% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του περασμένου έτους, αναμφίβολα εξαιτίας εν μέρει του συνεχιζόμενου πολέμου δασμών μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ.
Η αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως είναι η αβεβαιότητα που περιβάλλει τον Brexit, μεταξύ άλλων παραγόντων, αναφέρθηκε επίσης ως θηλιά γύρω από το λαιμό της παγκόσμιας οικονομίας.
Ωστόσο, η εστίαση των μέσων ενημέρωσης σε αυτά τα μεμονωμένα συμπτώματα κινδυνεύει να τραβήξει την προσοχή μακριά από την πραγματική αιτία της επιβράδυνσης: δηλαδή την ύπαρξη μίας 10ετίας τεχνητά χαμηλών επιτοκίων.
Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/8, οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο απάντησαν εφαρμόζοντας πολιτικές σχεδόν μηδενικών επιτοκίων, οι οποίες στη συνέχεια διατηρήθηκαν για μια άνευ προηγουμένου χρονική περίοδο.
Ανταποκρινόμενες στην προσωρινή ανάκαμψη των τελευταίων δύο ετών, ωστόσο, πολλές βασικές κεντρικές τράπεζες έχουν ξεκινήσει τη σταδιακή διαδικασία εξομάλυνσης των επιτοκίων τους
Όπως εξήγησε ο Ludwig von Mises με την αυστριακή επιχειρηματική του πορεία, μια τέτοια εκτεταμένη περίοδο τεχνητά χαμηλών επιτοκίων έχει οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε πλειάδα μη επιτυχημένων επενδύσεων.
Όταν ο κίνδυνος πληθωρισμού ξεπεραστεί τελικά από τις κεντρικές τράπεζες τότε θα αυξήσουν και πάλι τα επιτόκια, με αποτέλεσμα ένα υψηλότερο κόστος δανεισμού, το οποίο θα καταστήσει μη εφαρμόσιμες τις κακές επενδύσεις των επιχειρήσεων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών