Η αύξηση στο εργατικό κόστος είναι υψηλή και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους φόρους η οικονομική εικόνα πολλών επιχειρήσεων θα επιδεινωθεί
Η πεμπτουσία της οικονομικής διαχείρισης συμπυκνώνεται στη φράση: Other people’s money.
Ναι, αγαπητοί, όταν δεν βάζεις εσύ το χέρι στην τσέπη δεν έχεις πρόβλημα, ούτε για αυξήσεις, ούτε για προσλήψεις ενδιαφέρεσαι.
Πόσα θέλεις; Τόσα; Πάρ’ τα και πάμε παρακάτω, και όλοι ικανοποιημένοι.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν βάζεις εσύ το χέρι στην τσέπη και δίνεις μισθούς.
Τότε είσαι όλη μέρα με χαρτί και μολύβι και πολλοί στις μέρες μας κοιτάζουν το προσωπικό και το ταμείο και βλέπουν ότι ούτε το ένσημο δεν έχουν βγάλει.
Φυσικά και θέλουμε όλοι να αμείβονται καλά αλλά βάσει των προσόντων που έχουν και της δουλειάς που κάνουν.
Βέβαια, αυτοί που δίνουν έτσι απλόχερα τις αυξήσεις, ούτε έχουν ασχοληθεί ποτέ με την αποδοτικότητα και ούτε τους νοιάζει τι φέρνει σε όλες τις αμοιβές μία τέτοια κίνηση.
Είδατε εσείς καμία αξιολόγηση;
Είδατε να αυξάνονται οι μισθοί σε αυτούς που αξίζουν και να παίρνουν τις θέσεις αυτοί που προσφέρουν;
Με τηλέφωνα γίνονταν οι διορισμοί, με βύσμα για να τα λέμε απλά τα πράγματα παίρνονται οι θέσεις.
Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει και το δημόσιο κάνει κουμάντο.
Και το επιχείρημα θα αυξηθεί η κατανάλωση από την αύξηση του μισθού άρα θα έρθει η ανάπτυξη, είναι φαιδρό.
Και κάτι τέτοια επιχειρήματα έφεραν τα μνημόνια και μυαλό δεν βάλαμε.
Φανταστείτε μία επιχείρηση με 10 υπαλλήλους όλοι στον κατώτατο μισθό να πρέπει να αυξηθεί το κόστος κατά 5% σας λέω εγώ.
Αντέχει ο επιχειρηματίας;
Άλλη επιχείρηση που δεν έχει υπαλλήλους στον κατώτατο μισθό αλλά αρκετά υψηλότερα, πάλι βλέπει το εργατικό κόστος να αυξάνεται σημαντικά.
Δεν συζητάμε για ΦΠΑ, ΕΦΚΑ εργοδότη και εργαζόμενου, ΕΝΦΙΑ, φόρο εισοδήματος και τόσα άλλα που έχει να πληρώσει, και ο τζίρος δεν φτάνει.
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια η φράση «με τα λεφτά των άλλων» έχει και στον ιδιωτικό τομέα εφαρμογή.
Δείτε τους διαχειριστές κεφαλαίων στις περιόδους που αλλάζουν οι δείκτες.
Ούτε που προσπαθούν να κάνουν τις αλλαγές με βάσει το συμφέρον των μετόχων τους.
Την τελευταία μέρα και ας πουλήσει στο -10% και ας αγοράσει στο +10%.
Μήπως και παίζει τα δικά του λεφτά ο διαχειριστής; Των άλλων παίζει.
Ή μήπως έχετε εικόνα τι γίνεται σε μεγάλες εισηγμένες που δεν ξέρουν που χρωστάνε.
Να σας πούμε παράδειγμα υπερχρεωμένης εταιρείας που ο οικονομικός διευθυντής αντί να ασχολείται με το πώς θα μειώσει τα κόστη, είχε τον καημό του χρώματος του εταιρικού αυτοκινήτου που θα του έδινε η εταιρεία;
«Με τα λεφτά των άλλων» αγαπητοί και φυσικά γράψε όσα θέλεις, μήπως και θα τα πληρώσουν αυτοί;
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Ναι, αγαπητοί, όταν δεν βάζεις εσύ το χέρι στην τσέπη δεν έχεις πρόβλημα, ούτε για αυξήσεις, ούτε για προσλήψεις ενδιαφέρεσαι.
Πόσα θέλεις; Τόσα; Πάρ’ τα και πάμε παρακάτω, και όλοι ικανοποιημένοι.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν βάζεις εσύ το χέρι στην τσέπη και δίνεις μισθούς.
Τότε είσαι όλη μέρα με χαρτί και μολύβι και πολλοί στις μέρες μας κοιτάζουν το προσωπικό και το ταμείο και βλέπουν ότι ούτε το ένσημο δεν έχουν βγάλει.
Φυσικά και θέλουμε όλοι να αμείβονται καλά αλλά βάσει των προσόντων που έχουν και της δουλειάς που κάνουν.
Βέβαια, αυτοί που δίνουν έτσι απλόχερα τις αυξήσεις, ούτε έχουν ασχοληθεί ποτέ με την αποδοτικότητα και ούτε τους νοιάζει τι φέρνει σε όλες τις αμοιβές μία τέτοια κίνηση.
Είδατε εσείς καμία αξιολόγηση;
Είδατε να αυξάνονται οι μισθοί σε αυτούς που αξίζουν και να παίρνουν τις θέσεις αυτοί που προσφέρουν;
Με τηλέφωνα γίνονταν οι διορισμοί, με βύσμα για να τα λέμε απλά τα πράγματα παίρνονται οι θέσεις.
Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει και το δημόσιο κάνει κουμάντο.
Και το επιχείρημα θα αυξηθεί η κατανάλωση από την αύξηση του μισθού άρα θα έρθει η ανάπτυξη, είναι φαιδρό.
Και κάτι τέτοια επιχειρήματα έφεραν τα μνημόνια και μυαλό δεν βάλαμε.
Φανταστείτε μία επιχείρηση με 10 υπαλλήλους όλοι στον κατώτατο μισθό να πρέπει να αυξηθεί το κόστος κατά 5% σας λέω εγώ.
Αντέχει ο επιχειρηματίας;
Άλλη επιχείρηση που δεν έχει υπαλλήλους στον κατώτατο μισθό αλλά αρκετά υψηλότερα, πάλι βλέπει το εργατικό κόστος να αυξάνεται σημαντικά.
Δεν συζητάμε για ΦΠΑ, ΕΦΚΑ εργοδότη και εργαζόμενου, ΕΝΦΙΑ, φόρο εισοδήματος και τόσα άλλα που έχει να πληρώσει, και ο τζίρος δεν φτάνει.
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια η φράση «με τα λεφτά των άλλων» έχει και στον ιδιωτικό τομέα εφαρμογή.
Δείτε τους διαχειριστές κεφαλαίων στις περιόδους που αλλάζουν οι δείκτες.
Ούτε που προσπαθούν να κάνουν τις αλλαγές με βάσει το συμφέρον των μετόχων τους.
Την τελευταία μέρα και ας πουλήσει στο -10% και ας αγοράσει στο +10%.
Μήπως και παίζει τα δικά του λεφτά ο διαχειριστής; Των άλλων παίζει.
Ή μήπως έχετε εικόνα τι γίνεται σε μεγάλες εισηγμένες που δεν ξέρουν που χρωστάνε.
Να σας πούμε παράδειγμα υπερχρεωμένης εταιρείας που ο οικονομικός διευθυντής αντί να ασχολείται με το πώς θα μειώσει τα κόστη, είχε τον καημό του χρώματος του εταιρικού αυτοκινήτου που θα του έδινε η εταιρεία;
«Με τα λεφτά των άλλων» αγαπητοί και φυσικά γράψε όσα θέλεις, μήπως και θα τα πληρώσουν αυτοί;
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών