Τελευταία Νέα
Άμυνα – Διπλωματία

Strategic Culture: Πώς ο πόλεμος στη Συρία άλλαξε τη γεωπολιτκή σκακιέρα στην Μέση Ανατολή

tags :
Strategic Culture: Πώς ο πόλεμος στη Συρία άλλαξε τη γεωπολιτκή σκακιέρα στην Μέση Ανατολή
Strategic Culture: Πώς ο πόλεμος στη Συρία άλλαξε τη γεωπολιτκή σκακιέρα στην Μέση Ανατολή
Η Μέση Ανατολή μεταμορφώνεται.
Τα κράτη του Συμβούλιο Συνεργασίας για τα Αραβικά Κράτη του Κόλπου (Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), έχουν μια νέα ατζέντα και τώρα ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να περιορίσουν την Τουρκία και να σταματήσουν την εξάπλωση της τουρκικής επιρροής σε ολόκληρο την περιοχή του Λεβάντε αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank  Strategic Culture Foundation.
Τα κράτη του ΣΣΚ φοβούνται ότι ο Πρόεδρος Erdogan, μπορεί να κινητοποιεί νεοσυσταθείσα δίκτυα Μουσουλμανικής Αδελφότητας, του Κόλπου.
Στόχος είναι να υποχωρήσει το άκαμπτο «αραβικό σύστημα» του Κόλπου (φυλετική μοναρχία).
Η Αδελφότητα ευνοεί μια μαλακή ισλαμική μεταρρύθμιση των μοναρχιών του Κόλπου - σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, όπως αυτή που υποστηρίχθηκε κάποτε από τον J.Khashoggi.
Η ηγεσία της Τουρκίας είναι, εν πάση περιπτώσει, πεπεισμένη ότι τα ΗΑΕ ήταν πίσω από το κουρδικό ρυθμιστικό που κατασκευάστηκε και το μίνι κρατικό «σχέδιο» εναντίον της Τουρκίας - σε συνδυασμό με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Είναι κατανοητό ότι οι χώρες του Κόλπου φοβούνται τώρα την πιθανή τουρκική τιμωρία για την «στρατικοποίηση» των κουρδικών προσδοκιών με αυτό τον τρόπο.
Και η Τουρκία θεωρείται (από τα κράτη του ΣΣΚ) ότι ήδη εργάζεται σε στενό συντονισμό με τον συνεργάτη του προστάτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και μέλος του ΣΣΚ, Κατάρ, για να διαιρέσει το καταρρακωμένο Συμβούλιο.
Τα κράτη του ΣΣΚ για να αντιμετωπίσουν την Τουρκία προσπαθούν να στρατολογήσουν τον Πρόεδρο Assad  και να τον αναγκάσουν να ενεργήσει, μαζί με αυτούς, ως αραβικό αντίβαρο στην Τουρκία.
Ο στόχος εδώ είναι προφανής.
Ο Πρόεδρος Assad είναι στενά συνδεδεμένος με το Ιράν - όπως και η Ρωσία και η Τουρκία.
Η Συρία πράγματι μπορεί να είναι (δίκαια) επιφυλακτική για τις ενέργειες και τις προθέσεις της Τουρκίας στη Συρία, αλλά από την προοπτική του Προέδρου Assad, το Ιράν και η Ρωσία είναι απολύτως κρίσιμες για τη διαχείριση μιας ασταθούς Τουρκίας.
Η Τουρκία αντιπροσωπεύει μια υπαρξιακή Συριακή ανησυχία.
Η δεύτερη αξιοσημείωτη αναδυόμενη περιφερειακή γραμμή πταισμάτων είναι, προφανώς, αυτή που ανοίγει μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Και πρέπει να είναι σαφές και στην Ουάσινγκτον «γιατί» η Τουρκία θα κατευθυνόταν «Ανατολικά».
Ο Erdogan χρειάζεται ακριβώς τη Ρωσία και το Ιράν να ενεργούν ως διαμεσολαβητές για να μετριάσουν τις δύσκολες σχέσεις του με τη Δαμασκό για το μέλλον.
Ο Erdogan χρειάζεται ακόμη περισσότερο τη Ρωσία και το Ιράν, να διεξάγει μια κατάλληλη πολιτική λύση για τους Κούρδους στη Συρία.
Χρειάζεται επίσης η Κίνα για να στηρίξει την οικονομία του.
Και ο Erdogan έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι το Ισραήλ (περισσότερο από τα κράτη του Κόλπου) εξακολουθεί να υποστηρίζει τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους το οποίο θα είναι σύμμαχος με το Ισραήλ  στο  ευάλωτο υπογάστριο της Τουρκίας.
Ωστόσο, είναι απίθανο ότι παρά την πραγματική απειλή που θέτει η Τουρκία για την όπλιση των Κούρδων στην Τουρκία, ο Erdogan να θέλει πραγματικά να εισβάλει στη. Επειδή, βεβαίως, ο Ερντογάν κατανοεί ότι μια τουρκική εισβολή στη Συρία θα έστελνε την τουρκική λίρα σε ελεύθερη πτώση.
Ακόμα ... Η Τουρκία, η Συρία, το Ιράν και η Ρωσία τώρα θέλουν οι ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη Συρία.
Θα πρέπει να είναι προφανές τώρα ότι μπαίνουμε σε μια σημαντική περιφερειακή ανασύνθεση: Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τη Συρία.
Οι Κούρδοι τώρα προσανατολίζονται προς τη Δαμασκό και η Ρωσία μεσολαβεί σε μια διευθέτηση.
Οι κουρδικές δυνάμεις (εκτός εκείνων που συνδέονται με το PKK) είναι πιθανό να εξομοιωθούν με το συριακό στρατό και το «ρυθμιστικό» δεν θα στραφεί κατά της Τουρκίας, αλλά θα είναι ένα μείγμα συριακού στρατού και κουρδικών στοιχείων - υπό συριακή εντολή - αλλά της οποίας η συνολική συμπεριφορά έναντι της Τουρκίας θα επιτείνεται από τη Ρωσία.
Και ο συριακός στρατός, σε εύθετο χρόνο, θα ξεκαθαρίσει το Idlib από την αναζωπυρωμένη Αλ Κάιντα (HTS).
Τα αραβικά κράτη επιστρέφουν τις πρεσβείες τους στη Δαμασκό.
Στην πραγματικότητα, τα κράτη του ΣΣΚ «αντισταθμίζουν» αυτόν τον κίνδυνο προσπαθώντας να επανασυνδέσουν μια διχασμένη αραβική σφαίρα και να της δώσουν ένα νέο «σκοπό» και αξιοπιστία - ως ισορροπία εναντίον της Τουρκίας, του Κατάρ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (η παλαιά μαρτυρία της Συρίας) .
Πράγματι, η περιοχή του Λεβάντε επιστρέφει στο κέντρο της Μέσης Ανατολής και η παγκόσμια προσοχή σε ισχυρότερη θέση από ό, τι το 2011.
Η Συρία έχει προηγμένους πυραύλους ακριβείας που μπορούν να χτυπήσουν οποιοδήποτε κτίριο στο Ισραήλ.
Ο Assad διαθέτει επίσης ένα σύστημα αεράμυνας που ποτέ δεν θα ονειρευόταν πριν από το 2011 - χάρη στη συνεχή παραβίαση του εναέριου χώρου από το Ισραήλ και την παραβίαση της ρωσικής εξουσίας.
Η Χεζμπολάχ έχει κατασκευάσει βάσεις για τους ακτίνες ακριβείας μακράς και μεσαίας κατηγορίας στα βουνά και έχει δημιουργήσει έναν δεσμό με τη Συρία που δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδειχθεί - αν όχι για τον πόλεμο.
Το Ιράν έχει δημιουργήσει μια στρατηγική αδελφότητα με τη Συρία, χάρη στο ρόλο του στην κατάκτηση του σχεδίου αλλαγής καθεστώτος.
 Η υποστήριξη του ΝΑΤΟ για την ανάπτυξη του ISIS δημιούργησε ένα δεσμό μεταξύ της Συρίας και του Ιράκ που δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργήσει κανένας σύνδεσμος μουσουλμάνων.
Ο αντι-Ισραηλινός άξονας δεν ήταν ποτέ ισχυρότερος από ό, τι είναι σήμερα.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του πολέμου που επιβλήθηκε στη Συρία το 2011-2018.
 
www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης