Είναι ανεπίτρεπτο η ΤτΕ ως θεματοφύλακας της θεσμικής σταθερότητας των τραπεζών να παίζει λογιστικά παιχνίδια με το DTC όταν αυτό αποτελεί μέρος της περιουσίας του κράτους καθώς είναι αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση.
Ένα στρατηγικό λάθος έχει σημειωθεί το τελευταίο διάστημα προκαλώντας σοβαρές επιφυλάξεις για την αξιοπιστία των αναφορών των ελλήνων τραπεζιτών.
Το λάθος αρχικά το προκάλεσε το ΤΧΣ ο βασικός μέτοχος των τραπεζών και ακολούθησε η Τράπεζα της Ελλάδος η εποπτική αρχή που τα έκανε χειρότερα τα πράγματα.
Οι τράπεζες μόλις πρόσφατα κατέθεσαν τους νέους αναθεωρημένους στόχους μείωσης των προβληματικών δανείων στον SSM στον Μόνιμο Εποπτικό Μηχανισμό των Τραπεζών και μάλιστα οι στόχοι αυτοί έγιναν αποδεκτοί.
Η εξέλιξη αυτή ήταν μια επιτυχία των τραπεζιτών καθώς έπεισαν τις εποπτικές αρχές της ΕΚΤ και του SSM ότι μπορούν να πιάσουν τους στόχους μείωσης των NPEs των προβληματικών ανοιγμάτων.
Οι αγορές, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου και τα funds όμως δεν πιστεύουν στην επίτευξη των στόχων.
Οι τραπεζίτες όμως επιμένουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, έρχεται το ΤΧΣ προτείνοντας το Ιταλικό μοντέλο δηλαδή να τιτλοποιηθούν 20 δισεκ. προβληματικά δάνεια να εκδοθούν 6-7 δισεκ. τραπεζικά ομόλογα που θα φέρουν εγγύηση του δημοσίου ένα μοντέλο με κρατική ενίσχυση state aid.
Όμως δεν έφθανε μόνο αυτό.
Ήρθε η Τράπεζα της Ελλάδος και επεξεργάστηκε 3 σχέδια με επίκεντρο την αναβαλλόμενη φορολογία DTA και την αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση DTC.
H αναβαλλόμενη φορολογία που αποτελεί μέρος των λογιστικών κεφαλαίων των τραπεζών διαμορφώνεται σε 21,2 δισεκ. και το DTC η αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση στα 15,8 με 16 δισεκ. ευρώ.
Για να γίνει αντιληπτό από τα 25 δισεκ. tangible book κεφάλαια των τραπεζών τα 16 δισεκ. είναι λογιστικά κεφάλαια το υψηλότερο ποσοστό στον πλανήτη.
Οι 3 προτάσεις είναι
1)Να έχουν δικαίωμα προαιρετικά οι ιδιώτες να συμμετέχουν σε αυξήσεις κεφαλαίου όταν μια τράπεζα μια χρονιά εμφανίσει ζημίες.
Με βάση το νόμο εάν μια τράπεζα εμφανίσει ζημίες υποχρεούται να υλοποιήσει αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου κατά το ύψος της ζημίας και με βάση την αναλογία του DTC να υλοποιηθεί αύξηση κατά το ύψος των ζημιών.
Η πρόταση είναι να δίδεται το προαιρετικό δικαίωμα στους ιδιώτες μετόχους να καλύψουν με νέα κεφάλαια τις ετήσιες ζημίες.
2)Η δεύτερη πρόταση σχετίζεται με την δυνατότητα όταν μια τράπεζα εμφανίσει ζημία μια χρονιά και χάνει το bonus του DTC να πουλήσει το DTC σε μια κερδοφόρα ελληνική τράπεζα έναντι τιμήματος.
Η πρόταση αυτή ενώ θεωρητικά είναι καλή προσκρούει στο εμπόδιο ότι οι κερδοφόρες εταιρίες με υψηλά κέρδη που θα μπορούσαν να απορροφήσουν το DTC των τραπεζών είναι ελάχιστες.
3)Υπάρχει και 3η πρόταση.
Να μεταφερθεί σε ένα SPV κοντά στα 8 δισεκ. DTC δηλαδή 8 δισεκ. κεφάλαια των τραπεζών και με τα κεφάλαια αυτά θα αγοραστούν έως 40 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Θα εκδοθούν ομόλογα τα οποία στόχος είναι να πωληθούν σε επενδυτές.
Όμως όπως εύστοχα παρατηρεί πολύ καλός γνώστης των NPEs
«Το προβληματικό σκέλος του σχεδίου αυτού είναι η τιμή των NPEs που θα αγοράσει το SPV.
Εάν δεν υπάρχει κάποια εγγύηση από το κράτος, αμφιβάλλω ότι θα υπάρξει κάποιο ενδιαφέρον από οποιονδήποτε επενδυτή.
Η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζικών μετοχών αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες για την υποαπορρόφηση των NPEs.
Επιπλέον, οι κωδικοί DTC σχετίζονται με το Ελληνικό Δημόσιο και ως εκ τούτου έχουν χαμηλότερη πιστωτική διαβάθμιση και πιστοληπτική ικανότητα.
Από την άλλη πλευρά, εάν τα NPEs μεταβιβάζονταν σε τιμές αγοράς όπως αυτές της Amoeba, θα προέκυπτε ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Ως εκ τούτου, απορρίπτω αυτήν την ιδέα ως μη εφικτή.
Είναι μόνο χάσιμο πολύτιμου χρόνου»
Συμπέρασμα
Την ώρα οι ελληνικές τράπεζες παρουσιάζουν τους νέους αναθεωρημένους στόχους μείωσης των NPEs στον SSM, την ίδια ώρα ο βασικός μέτοχος και η ΤτΕ με τις πράξεις τους αναζητώντας έωλες συλλογικές λύσεις αμφισβητούν την ικανότητα των τραπεζών να λύσουν το πρόβλημα.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ελατήρια της ΤτΕ για την επίλυση των προβληματικών δανείων είναι πολιτικά ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος ώστε η ΝΔ που θα αναλάβει να έχει λυμένο το τραπεζικό πρόβλημα.
Όμως οι λύσεις αυτές – πλην του Ιταλικού μοντέλου του ΤΧΣ – εννοούμε λύσεις με το DTC προσκρούουν στην DGCom στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού και κυρίως στην ανάγκη ότι οι τράπεζες θα πρέπει να κάψουν κοντά στα 10 δισεκ. κεφάλαια.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα.
Οι λύσεις αυτές απαιτούν επενδυτές να εισφέρουν 6 ή 8 ή 10 δισεκ. και το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν υπάρχουν επενδυτές που θα βάλουν τόσα χρήματα γιατί δεν τα επενδύουν απευθείας στις τράπεζες μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου.
Υποσημείωση
Είναι ανεπίτρεπτο η ΤτΕ ως θεματοφύλακας της θεσμικής σταθερότητας των τραπεζών να παίζει λογιστικά παιχνίδια με το DTC όταν αυτό αποτελεί μέρος της περιουσίας του κράτους καθώς είναι αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση.
Είναι ασόβαρες αυτές οι προσεγγίσεις.
www.bankingnews.gr
Το λάθος αρχικά το προκάλεσε το ΤΧΣ ο βασικός μέτοχος των τραπεζών και ακολούθησε η Τράπεζα της Ελλάδος η εποπτική αρχή που τα έκανε χειρότερα τα πράγματα.
Οι τράπεζες μόλις πρόσφατα κατέθεσαν τους νέους αναθεωρημένους στόχους μείωσης των προβληματικών δανείων στον SSM στον Μόνιμο Εποπτικό Μηχανισμό των Τραπεζών και μάλιστα οι στόχοι αυτοί έγιναν αποδεκτοί.
Η εξέλιξη αυτή ήταν μια επιτυχία των τραπεζιτών καθώς έπεισαν τις εποπτικές αρχές της ΕΚΤ και του SSM ότι μπορούν να πιάσουν τους στόχους μείωσης των NPEs των προβληματικών ανοιγμάτων.
Οι αγορές, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου και τα funds όμως δεν πιστεύουν στην επίτευξη των στόχων.
Οι τραπεζίτες όμως επιμένουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, έρχεται το ΤΧΣ προτείνοντας το Ιταλικό μοντέλο δηλαδή να τιτλοποιηθούν 20 δισεκ. προβληματικά δάνεια να εκδοθούν 6-7 δισεκ. τραπεζικά ομόλογα που θα φέρουν εγγύηση του δημοσίου ένα μοντέλο με κρατική ενίσχυση state aid.
Όμως δεν έφθανε μόνο αυτό.
Ήρθε η Τράπεζα της Ελλάδος και επεξεργάστηκε 3 σχέδια με επίκεντρο την αναβαλλόμενη φορολογία DTA και την αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση DTC.
H αναβαλλόμενη φορολογία που αποτελεί μέρος των λογιστικών κεφαλαίων των τραπεζών διαμορφώνεται σε 21,2 δισεκ. και το DTC η αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση στα 15,8 με 16 δισεκ. ευρώ.
Για να γίνει αντιληπτό από τα 25 δισεκ. tangible book κεφάλαια των τραπεζών τα 16 δισεκ. είναι λογιστικά κεφάλαια το υψηλότερο ποσοστό στον πλανήτη.
Οι 3 προτάσεις είναι
1)Να έχουν δικαίωμα προαιρετικά οι ιδιώτες να συμμετέχουν σε αυξήσεις κεφαλαίου όταν μια τράπεζα μια χρονιά εμφανίσει ζημίες.
Με βάση το νόμο εάν μια τράπεζα εμφανίσει ζημίες υποχρεούται να υλοποιήσει αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου κατά το ύψος της ζημίας και με βάση την αναλογία του DTC να υλοποιηθεί αύξηση κατά το ύψος των ζημιών.
Η πρόταση είναι να δίδεται το προαιρετικό δικαίωμα στους ιδιώτες μετόχους να καλύψουν με νέα κεφάλαια τις ετήσιες ζημίες.
2)Η δεύτερη πρόταση σχετίζεται με την δυνατότητα όταν μια τράπεζα εμφανίσει ζημία μια χρονιά και χάνει το bonus του DTC να πουλήσει το DTC σε μια κερδοφόρα ελληνική τράπεζα έναντι τιμήματος.
Η πρόταση αυτή ενώ θεωρητικά είναι καλή προσκρούει στο εμπόδιο ότι οι κερδοφόρες εταιρίες με υψηλά κέρδη που θα μπορούσαν να απορροφήσουν το DTC των τραπεζών είναι ελάχιστες.
3)Υπάρχει και 3η πρόταση.
Να μεταφερθεί σε ένα SPV κοντά στα 8 δισεκ. DTC δηλαδή 8 δισεκ. κεφάλαια των τραπεζών και με τα κεφάλαια αυτά θα αγοραστούν έως 40 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Θα εκδοθούν ομόλογα τα οποία στόχος είναι να πωληθούν σε επενδυτές.
Όμως όπως εύστοχα παρατηρεί πολύ καλός γνώστης των NPEs
«Το προβληματικό σκέλος του σχεδίου αυτού είναι η τιμή των NPEs που θα αγοράσει το SPV.
Εάν δεν υπάρχει κάποια εγγύηση από το κράτος, αμφιβάλλω ότι θα υπάρξει κάποιο ενδιαφέρον από οποιονδήποτε επενδυτή.
Η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζικών μετοχών αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες για την υποαπορρόφηση των NPEs.
Επιπλέον, οι κωδικοί DTC σχετίζονται με το Ελληνικό Δημόσιο και ως εκ τούτου έχουν χαμηλότερη πιστωτική διαβάθμιση και πιστοληπτική ικανότητα.
Από την άλλη πλευρά, εάν τα NPEs μεταβιβάζονταν σε τιμές αγοράς όπως αυτές της Amoeba, θα προέκυπτε ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Ως εκ τούτου, απορρίπτω αυτήν την ιδέα ως μη εφικτή.
Είναι μόνο χάσιμο πολύτιμου χρόνου»
Συμπέρασμα
Την ώρα οι ελληνικές τράπεζες παρουσιάζουν τους νέους αναθεωρημένους στόχους μείωσης των NPEs στον SSM, την ίδια ώρα ο βασικός μέτοχος και η ΤτΕ με τις πράξεις τους αναζητώντας έωλες συλλογικές λύσεις αμφισβητούν την ικανότητα των τραπεζών να λύσουν το πρόβλημα.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ελατήρια της ΤτΕ για την επίλυση των προβληματικών δανείων είναι πολιτικά ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος ώστε η ΝΔ που θα αναλάβει να έχει λυμένο το τραπεζικό πρόβλημα.
Όμως οι λύσεις αυτές – πλην του Ιταλικού μοντέλου του ΤΧΣ – εννοούμε λύσεις με το DTC προσκρούουν στην DGCom στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού και κυρίως στην ανάγκη ότι οι τράπεζες θα πρέπει να κάψουν κοντά στα 10 δισεκ. κεφάλαια.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα.
Οι λύσεις αυτές απαιτούν επενδυτές να εισφέρουν 6 ή 8 ή 10 δισεκ. και το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν υπάρχουν επενδυτές που θα βάλουν τόσα χρήματα γιατί δεν τα επενδύουν απευθείας στις τράπεζες μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου.
Υποσημείωση
Είναι ανεπίτρεπτο η ΤτΕ ως θεματοφύλακας της θεσμικής σταθερότητας των τραπεζών να παίζει λογιστικά παιχνίδια με το DTC όταν αυτό αποτελεί μέρος της περιουσίας του κράτους καθώς είναι αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση.
Είναι ασόβαρες αυτές οι προσεγγίσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών