γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Πώς η περίεργη τρόικα Ιράν - Ρωσία - Τουρκία κερδίζει την μάχη στην Μέση Ανατολή με φόντο τη Συρία
Μια ασυνήθιστη τριπλή συμμαχία αναδύεται από τον πόλεμο της Συρίας, που θα μπορούσε να μεταβάλει την ισορροπία εξουσίας στη Μέση Ανατολή, να δημιουργήσει προβλήματα στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και να περιπλέξει τα σχέδια της διοίκησης του Trump για το Ιράν.
Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια ακόμα εξαπάτηση μίας από τις μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες της περιοχής, τους Κούρδους.
Ωστόσο, η "τρόικα", Τουρκία, Ρωσία και Ιράν - αποτελείται από τρεις χώρες που δεν μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, έχουν διαφορετικούς στόχους και οι πολιτικές τους καθοδηγούνται από ένα συνδυασμό γεωστρατηγικών στόχων και εσωτερικής πολιτικής.
Ο τρόπος με τον οποίο η τρόικα μπορεί να επηρεαστεί από την κοινή επίθεση των ΗΠΑ, της Γαλλία και της Βρετανίας στη Συρία είναι ασαφής, αλλά μακροπρόθεσμα η συμμαχία θα επιβιώσει πιθανώς από την άνοδο των εχθροπραξιών.
Αλλά το κοινό σημείο ήταν αυτό που προέκυψε από τη συνάντηση της 4ης Απριλίου μεταξύ του Τούρκου Προέδρου Τ. Erdogan, του ιρανού προέδρου Hassan Rouhani και του Ρώσου Προέδρου V. Putin.
Στη συνάντηση στην Άγκυρα και οι τρεις χώρες υποσχέθηκαν να στηρίξουν την «εδαφική ακεραιότητα» της Συρίας, να δώσουν ένα διπλωματικό τέλος στον πόλεμο και να ξεκινήσουν την ανασυγκρότηση της Συρίας που έχει καταστραφεί μετά από επτά χρόνια πολέμου.
Παρόλο που η Ρωσία και η Τουρκία υποστήριζαν ρητά τις συνομιλίες που διεξήγαγαν τα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη, το Ιράν ήταν σιωπηλό σε αυτό το θέμα, προτιμώντας μια περιφερειακή λύση χωρίς «σχέδια από το εξωτερικό».
"Κοινό έδαφος", ωστόσο, δεν σημαίνει ότι τα μέλη της "τρόικας" βρίσκονται στην ίδια σελίδα.
Τα συμφέροντα της Τουρκίας είναι εσωτερικά και εξωτερικά.
Ο τουρκικός στρατός διεξάγει σήμερα δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία, με στόχο την απομάκρυνση των Κούρδων από τις περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Αλλά αυτές οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι επίσης βαθιά συνδεδεμένες με την τουρκική πολιτική.
Η εσωτερική στήριξη του Erdogan έχει διαβρωθεί από διάφορους παράγοντες.
Από τα προβλήματα που προκαλεί η τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το πραξικόπημα του 2016, μια ασθενή οικονομία και μια δραματική πτώση της αξίας της τουρκικής λίρας.
Αντί να περιμένει το 2019, ο Erdogan ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές την περασμένη εβδομάδα και οι επιθέσεις κατά των Κούρδων είναι πάντα δημοφιλής πολιτική στους δεξιούς Τούρκους εθνικιστές.
Ο Erdogan χρειάζεται όλες τις ψήφοι που μπορεί να κερδίσει έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει τις απαιτούμενες αλλαγές έτσι ώστε συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα; χέρια του.
Ωστόσο, για να γίνει μέλος της τρόικας, ο Erdogan αναγκάστηκε να τροποποιήσει τον στόχο του να απαλλαγεί από τον πρόεδρο της Συρίας Assad και να συμφωνήσει να αποσυρθεί από περιοχές της βόρειας Συρίας που έχουν καταληφθεί από τον τουρκικό στρατό.
Η Ρωσία και το Ιράν ζήτησαν να επιστραφούν οι περιοχές που έχουν καταλάβει η Τουρκία στο Συριακό Στρατό.
Οι στόχοι της Μόσχας είναι να διατηρήσει τις βάσεις της στη Μέση Ανατολή και να βοηθήσει τον μακρόχρονη σύμμαχό της, τη Συρία.
Η Ρωσία δεν είναι βαθιά αφοσιωμένη στον Assad προσωπικά, αλλά θέλουν μια φιλική κυβέρνηση στη Δαμασκό.
Θέλουν επίσης να καταστρέψουν την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, οργανώσεις οι οποίες έχουν προκαλέσει στη Μόσχα σημαντικό πρόβλημα στον Καύκασο.
Επίσης, η Ρωσία δεν θα είχε κανένα θέμα να δημιουργήσει πρόβλημα μεταξύ της Άγκυρας και του ΝΑΤΟ.
Μετά τις ΗΠΑ, η Τουρκία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ έσπασε μια συμφωνία του 1989 για να δεχθεί στους κόλπους του πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως αντιστάθμισμα για την αποχώρηση των Σοβιετικών από την Ανατολική Ευρώπη.
Αλλά από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και μετά, το ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας.
Ο πόλεμος του 2008 με τη Γεωργία και η απόσχηση της Κριμαίας το 2014 ήταν σε μεγάλο βαθμό αντίδραση σε αυτό που βλέπει η Μόσχα ως στρατηγική περικύκλωσης από τους αντιπάλους της.
Η Τουρκία βρίσκεται σε αντίθεση με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ λόγω της διαμάχης της με την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με τους πετρελαϊκούς πόρους στις ΑΟΖ, ενώ πριν από δύο μήνες συνέλαβε δύο Έλληνες στρατιωτικούς που παραβίασαν τα τουρκικά σύνορα.
Ο Erdogan είναι επίσης θυμωμένος με το γεγονός ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνούνται να εκδοθούν οι οχτώ Τούρκοι αξιωματικοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, για τους οποίους η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι πήραν μέρος στο πραξικόπημα του 2016 εναντίον του.
Ενώ οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ καταδίκασαν τη Μόσχα για την πρόσφατη επίθεση εναντίον δύο Ρώσων στη Βρετανία, οι Τούρκοι δεν το έπραξαν.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία έχουν και οικονομική πλευρά.
Η Άγκυρα θέλει να κατασκευαστεί ένας αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία, έχει παραγγείλει από την Ρωσία την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα αξίας 20 δισ. δολαρίων και παράλληλα ξόδεψε 2,5 δισ. δολάρια για να αγοράσει το αντιαεροπορικό σύστημα S-400 από τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι δεν υποστηρίζουν τον πόλεμο του Erdogan στους Κούρδους και έχουν ασκήσει πιέσεις για την ένταξη κουρδικών αντιπροσωπειών στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Συρίας.
Ωστόσο, η Μόσχα έδωσε σαφώς στους Τούρκους ένα πράσινο φως για να επιτεθεί στην πόλη της Afrin τον περασμένο μήνα, εκδιώκοντας τους Κούρδους, που την απελευθέρωσαν από το Ισλαμικό Κράτος και τις ομάδες που υποστηρίχθηκαν από την Τουρκία από την Αλ Κάιντα.
Πολλοί Κούρδοι τονίζουν ότι η Μόσχα τους πρόδωσε.
Το ερώτημα τώρα είναι ότι οι Ρώσοι θα παραμείνουν στην άκρη αν οι τουρκικές δυνάμεις προχωρήσουν περισσότερο στη Συρία και θα επιτεθούν στην πόλη Manbij, όπου οι Κούρδοι είναι σύμμαχοι των δυνάμεων των ΗΠΑ και της Γαλλίας;
Και η εχθρότητα του Erdogan έναντι των Κούρδων θα οδηγήσει σε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ τριών μελών του ΝΑΤΟ;
Μια τέτοια σύγκρουση φαίνεται απίθανη, παρόλο που Τούρκοι αξιωματούχοι αυξάνουν την πολεμική τους ρητορική τις τελευταίες εβδομάδες.
Φυσικά, εάν ο Πρόεδρος Trump αποσύρει τις δυνάμεις των ΗΠΑ από τη Συρία, θα είναι δελεαστικό για την Τουρκία να κινηθεί εκ νέου δυναμικά μέσα στο έδαφος της Συρίας.
Ενώ η "τρόικα" έχει συμφωνήσει σχετικά με την κυριαρχία της Συρίας, "αυτό δεν θα σταματήσει την Άγκυρα από την ανάμειξη σε κουρδικές υποθέσεις.
Οι Τούρκοι διορίζουν ήδη διοικητές και δήμαρχους για τις περιοχές της Συρίας που κατείχαν.
Το μεγαλύτερο μέλημα του Ιράν στη Συρία είναι η διατήρηση ενός ρυθμιστικού πλαισίου μεταξύ του ίδιου και της πολύ επιθετικής συμμαχίας μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, η οποία φαίνεται να είναι στα προκαταρκτικά στάδια του σχεδιασμού ενός πολέμου κατά της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας στη Μέση Ανατολή.
Η Τεχεράνη έχει αποδυναμωθεί από τις αυστηρές κυρώσεις και βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να αποσυρθεί από την πυρηνική συμφωνία και να επιβάλει ακόμη περισσότερες κυρώσεις κατά του Ιράν.
Ο διορισμός του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, John Bolton, ο οποίος ανοιχτά απαιτεί αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, έχει αυξήσει τις ανησυχίες του Ιράν.
Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η Τεχεράνη είναι σύμμαχοι που θα την προστατεύσουν από την εχθρότητα των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.
Από αυτή την άποψη, η Τουρκία και η Ρωσία θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες.
Το Ιράν έχει τροποποιήσει τους αρχικούς στόχους του στη Συρία για ένα καθεστώτος που θα κυριαρχείται από σιίτες, συμφωνώντας σε έναν «μη σεχταριστικό χαρακτήρα» για μια μεταπολεμική Συρία.
Ο Erdogan έχει επίσης παραιτηθεί από την επιθυμία του για κυβέρνηση που κυριαρχείται από τις σουνίτες στη Δαμασκό.
Ο πόλεμος με το Ιράν θα ήταν καταστροφικός, μια μη κερδοφόρα σύγκρουση που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τη Μέση Ανατολή ακόμη περισσότερο από ό, τι είναι τώρα.
Θα οδηγούσε, ωστόσο, σε υψηλότερα επίπεδα την τιμή του πετρελαίου, που σήμερα κυμαίνεται γύρω στα 66 δολάρια το βαρέλι.
Η Σαουδική Αραβία χρειάζεται η τιμή του πετρελαίου να εκτοξευτεί τουλάχιστον στα 100 δολάρια το βαρέλι, αλλιώς θα ξεμείνει από χρήματα.
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος με την Υεμένη, η ανάγκη διαφοροποίησης της οικονομίας της και η αυξανόμενη οργή από τους νέους Σαουδάραβες, το 70% του πληθυσμού, για θέσεις εργασίας απαιτεί πολλά χρήματα και οι τρέχουσες τάσεις στην τιμολόγηση του πετρελαίου δεν πρόκειται να καλύψουν το λογαριασμό.
Ο πόλεμος και το πετρέλαιο δημιουργούν ασυνήθιστες συμμαχίες.
Ενώ οι Σαουδάραβες καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανατρέψουν το καθεστώς του Assad και να τροφοδοτήσουν τους εξτρεμιστές (ISIS, αλ Κάιντα) που πολεμούν με τους Ρώσους, το Ριάντ ζητά από την Μόσχα να υπογράψει μια μακροπρόθεσμη συμφωνία με τον ΟΠΕΚ για την μείωση της παραγωγής πετρελαίου.
Η τζιχάντ της Σαουδικής Αραβίας κατά του Ιράν, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο Ριάντ.
Η μεγαλύτερη απειλή για το Βασίλειο προέρχεται πάντα από το εσωτερικό.
Οι λεπτομέρειες που μπορούν να καταστρέψουν συμμαχίες στη Μέση Ανατολή είναι πάρα πολλές και η "τρόικα" είναι γεμάτη αντιφάσεις και αντικρουόμενα συμφέροντα.
Αλλά ο πόλεμος στη Συρία μοιάζει σαν να φτάνει στο τέλος του και στο σημείο αυτό Ιράν, Ρωσία και Τουρκία φαίνεται να είναι οι μόνοι "ηθοποιοί" που έχουν ένα σενάριο να υπηρετήσουν.
www.bankingnews.gr
Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια ακόμα εξαπάτηση μίας από τις μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες της περιοχής, τους Κούρδους.
Ωστόσο, η "τρόικα", Τουρκία, Ρωσία και Ιράν - αποτελείται από τρεις χώρες που δεν μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, έχουν διαφορετικούς στόχους και οι πολιτικές τους καθοδηγούνται από ένα συνδυασμό γεωστρατηγικών στόχων και εσωτερικής πολιτικής.
Ο τρόπος με τον οποίο η τρόικα μπορεί να επηρεαστεί από την κοινή επίθεση των ΗΠΑ, της Γαλλία και της Βρετανίας στη Συρία είναι ασαφής, αλλά μακροπρόθεσμα η συμμαχία θα επιβιώσει πιθανώς από την άνοδο των εχθροπραξιών.
Αλλά το κοινό σημείο ήταν αυτό που προέκυψε από τη συνάντηση της 4ης Απριλίου μεταξύ του Τούρκου Προέδρου Τ. Erdogan, του ιρανού προέδρου Hassan Rouhani και του Ρώσου Προέδρου V. Putin.
Στη συνάντηση στην Άγκυρα και οι τρεις χώρες υποσχέθηκαν να στηρίξουν την «εδαφική ακεραιότητα» της Συρίας, να δώσουν ένα διπλωματικό τέλος στον πόλεμο και να ξεκινήσουν την ανασυγκρότηση της Συρίας που έχει καταστραφεί μετά από επτά χρόνια πολέμου.
Παρόλο που η Ρωσία και η Τουρκία υποστήριζαν ρητά τις συνομιλίες που διεξήγαγαν τα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη, το Ιράν ήταν σιωπηλό σε αυτό το θέμα, προτιμώντας μια περιφερειακή λύση χωρίς «σχέδια από το εξωτερικό».
"Κοινό έδαφος", ωστόσο, δεν σημαίνει ότι τα μέλη της "τρόικας" βρίσκονται στην ίδια σελίδα.
Τα συμφέροντα της Τουρκίας είναι εσωτερικά και εξωτερικά.
Ο τουρκικός στρατός διεξάγει σήμερα δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία, με στόχο την απομάκρυνση των Κούρδων από τις περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Αλλά αυτές οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι επίσης βαθιά συνδεδεμένες με την τουρκική πολιτική.
Η εσωτερική στήριξη του Erdogan έχει διαβρωθεί από διάφορους παράγοντες.
Από τα προβλήματα που προκαλεί η τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το πραξικόπημα του 2016, μια ασθενή οικονομία και μια δραματική πτώση της αξίας της τουρκικής λίρας.
Αντί να περιμένει το 2019, ο Erdogan ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές την περασμένη εβδομάδα και οι επιθέσεις κατά των Κούρδων είναι πάντα δημοφιλής πολιτική στους δεξιούς Τούρκους εθνικιστές.
Ο Erdogan χρειάζεται όλες τις ψήφοι που μπορεί να κερδίσει έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει τις απαιτούμενες αλλαγές έτσι ώστε συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα; χέρια του.
Ωστόσο, για να γίνει μέλος της τρόικας, ο Erdogan αναγκάστηκε να τροποποιήσει τον στόχο του να απαλλαγεί από τον πρόεδρο της Συρίας Assad και να συμφωνήσει να αποσυρθεί από περιοχές της βόρειας Συρίας που έχουν καταληφθεί από τον τουρκικό στρατό.
Η Ρωσία και το Ιράν ζήτησαν να επιστραφούν οι περιοχές που έχουν καταλάβει η Τουρκία στο Συριακό Στρατό.
Οι στόχοι της Μόσχας είναι να διατηρήσει τις βάσεις της στη Μέση Ανατολή και να βοηθήσει τον μακρόχρονη σύμμαχό της, τη Συρία.
Η Ρωσία δεν είναι βαθιά αφοσιωμένη στον Assad προσωπικά, αλλά θέλουν μια φιλική κυβέρνηση στη Δαμασκό.
Θέλουν επίσης να καταστρέψουν την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, οργανώσεις οι οποίες έχουν προκαλέσει στη Μόσχα σημαντικό πρόβλημα στον Καύκασο.
Επίσης, η Ρωσία δεν θα είχε κανένα θέμα να δημιουργήσει πρόβλημα μεταξύ της Άγκυρας και του ΝΑΤΟ.
Μετά τις ΗΠΑ, η Τουρκία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ έσπασε μια συμφωνία του 1989 για να δεχθεί στους κόλπους του πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως αντιστάθμισμα για την αποχώρηση των Σοβιετικών από την Ανατολική Ευρώπη.
Αλλά από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και μετά, το ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας.
Ο πόλεμος του 2008 με τη Γεωργία και η απόσχηση της Κριμαίας το 2014 ήταν σε μεγάλο βαθμό αντίδραση σε αυτό που βλέπει η Μόσχα ως στρατηγική περικύκλωσης από τους αντιπάλους της.
Η Τουρκία βρίσκεται σε αντίθεση με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ λόγω της διαμάχης της με την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με τους πετρελαϊκούς πόρους στις ΑΟΖ, ενώ πριν από δύο μήνες συνέλαβε δύο Έλληνες στρατιωτικούς που παραβίασαν τα τουρκικά σύνορα.
Ο Erdogan είναι επίσης θυμωμένος με το γεγονός ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνούνται να εκδοθούν οι οχτώ Τούρκοι αξιωματικοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, για τους οποίους η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι πήραν μέρος στο πραξικόπημα του 2016 εναντίον του.
Ενώ οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ καταδίκασαν τη Μόσχα για την πρόσφατη επίθεση εναντίον δύο Ρώσων στη Βρετανία, οι Τούρκοι δεν το έπραξαν.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία έχουν και οικονομική πλευρά.
Η Άγκυρα θέλει να κατασκευαστεί ένας αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία, έχει παραγγείλει από την Ρωσία την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα αξίας 20 δισ. δολαρίων και παράλληλα ξόδεψε 2,5 δισ. δολάρια για να αγοράσει το αντιαεροπορικό σύστημα S-400 από τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι δεν υποστηρίζουν τον πόλεμο του Erdogan στους Κούρδους και έχουν ασκήσει πιέσεις για την ένταξη κουρδικών αντιπροσωπειών στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Συρίας.
Ωστόσο, η Μόσχα έδωσε σαφώς στους Τούρκους ένα πράσινο φως για να επιτεθεί στην πόλη της Afrin τον περασμένο μήνα, εκδιώκοντας τους Κούρδους, που την απελευθέρωσαν από το Ισλαμικό Κράτος και τις ομάδες που υποστηρίχθηκαν από την Τουρκία από την Αλ Κάιντα.
Πολλοί Κούρδοι τονίζουν ότι η Μόσχα τους πρόδωσε.
Το ερώτημα τώρα είναι ότι οι Ρώσοι θα παραμείνουν στην άκρη αν οι τουρκικές δυνάμεις προχωρήσουν περισσότερο στη Συρία και θα επιτεθούν στην πόλη Manbij, όπου οι Κούρδοι είναι σύμμαχοι των δυνάμεων των ΗΠΑ και της Γαλλίας;
Και η εχθρότητα του Erdogan έναντι των Κούρδων θα οδηγήσει σε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ τριών μελών του ΝΑΤΟ;
Μια τέτοια σύγκρουση φαίνεται απίθανη, παρόλο που Τούρκοι αξιωματούχοι αυξάνουν την πολεμική τους ρητορική τις τελευταίες εβδομάδες.
Φυσικά, εάν ο Πρόεδρος Trump αποσύρει τις δυνάμεις των ΗΠΑ από τη Συρία, θα είναι δελεαστικό για την Τουρκία να κινηθεί εκ νέου δυναμικά μέσα στο έδαφος της Συρίας.
Ενώ η "τρόικα" έχει συμφωνήσει σχετικά με την κυριαρχία της Συρίας, "αυτό δεν θα σταματήσει την Άγκυρα από την ανάμειξη σε κουρδικές υποθέσεις.
Οι Τούρκοι διορίζουν ήδη διοικητές και δήμαρχους για τις περιοχές της Συρίας που κατείχαν.
Το μεγαλύτερο μέλημα του Ιράν στη Συρία είναι η διατήρηση ενός ρυθμιστικού πλαισίου μεταξύ του ίδιου και της πολύ επιθετικής συμμαχίας μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, η οποία φαίνεται να είναι στα προκαταρκτικά στάδια του σχεδιασμού ενός πολέμου κατά της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας στη Μέση Ανατολή.
Η Τεχεράνη έχει αποδυναμωθεί από τις αυστηρές κυρώσεις και βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να αποσυρθεί από την πυρηνική συμφωνία και να επιβάλει ακόμη περισσότερες κυρώσεις κατά του Ιράν.
Ο διορισμός του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, John Bolton, ο οποίος ανοιχτά απαιτεί αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, έχει αυξήσει τις ανησυχίες του Ιράν.
Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η Τεχεράνη είναι σύμμαχοι που θα την προστατεύσουν από την εχθρότητα των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.
Από αυτή την άποψη, η Τουρκία και η Ρωσία θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες.
Το Ιράν έχει τροποποιήσει τους αρχικούς στόχους του στη Συρία για ένα καθεστώτος που θα κυριαρχείται από σιίτες, συμφωνώντας σε έναν «μη σεχταριστικό χαρακτήρα» για μια μεταπολεμική Συρία.
Ο Erdogan έχει επίσης παραιτηθεί από την επιθυμία του για κυβέρνηση που κυριαρχείται από τις σουνίτες στη Δαμασκό.
Ο πόλεμος με το Ιράν θα ήταν καταστροφικός, μια μη κερδοφόρα σύγκρουση που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τη Μέση Ανατολή ακόμη περισσότερο από ό, τι είναι τώρα.
Θα οδηγούσε, ωστόσο, σε υψηλότερα επίπεδα την τιμή του πετρελαίου, που σήμερα κυμαίνεται γύρω στα 66 δολάρια το βαρέλι.
Η Σαουδική Αραβία χρειάζεται η τιμή του πετρελαίου να εκτοξευτεί τουλάχιστον στα 100 δολάρια το βαρέλι, αλλιώς θα ξεμείνει από χρήματα.
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος με την Υεμένη, η ανάγκη διαφοροποίησης της οικονομίας της και η αυξανόμενη οργή από τους νέους Σαουδάραβες, το 70% του πληθυσμού, για θέσεις εργασίας απαιτεί πολλά χρήματα και οι τρέχουσες τάσεις στην τιμολόγηση του πετρελαίου δεν πρόκειται να καλύψουν το λογαριασμό.
Ο πόλεμος και το πετρέλαιο δημιουργούν ασυνήθιστες συμμαχίες.
Ενώ οι Σαουδάραβες καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανατρέψουν το καθεστώς του Assad και να τροφοδοτήσουν τους εξτρεμιστές (ISIS, αλ Κάιντα) που πολεμούν με τους Ρώσους, το Ριάντ ζητά από την Μόσχα να υπογράψει μια μακροπρόθεσμη συμφωνία με τον ΟΠΕΚ για την μείωση της παραγωγής πετρελαίου.
Η τζιχάντ της Σαουδικής Αραβίας κατά του Ιράν, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο Ριάντ.
Η μεγαλύτερη απειλή για το Βασίλειο προέρχεται πάντα από το εσωτερικό.
Οι λεπτομέρειες που μπορούν να καταστρέψουν συμμαχίες στη Μέση Ανατολή είναι πάρα πολλές και η "τρόικα" είναι γεμάτη αντιφάσεις και αντικρουόμενα συμφέροντα.
Αλλά ο πόλεμος στη Συρία μοιάζει σαν να φτάνει στο τέλος του και στο σημείο αυτό Ιράν, Ρωσία και Τουρκία φαίνεται να είναι οι μόνοι "ηθοποιοί" που έχουν ένα σενάριο να υπηρετήσουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών