Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο απλός πολίτης πολλές φορές τον φέρνει στα όριά του
Η ευκολία με την οποία κλείνει λόγω απεργίας, συνέλευσης, εκλογών ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο μία δημόσια υπηρεσία κάνει τον απλό πολίτη να αισθάνεται ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτόν.
Και κανείς δεν λέει να μην απεργήσει κάποιος όταν θίγονται τα κεκτημένα του ή να γίνει κάτι ώστε να μπορέσει να παραστεί στη γενική συνέλευση ή να πάει να ψηφίσει.
Όμως ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο απλός πολίτης πολλές φορές τον φέρνει στα όριά του.
Ειδικά στα σχολεία, που ο γονιός δεν έχει και πολλές επιλογές.
Αν είναι κλειστό το σχολείο και ο γονιός μπορεί, παίρνει το παιδί του μαζί στην εργασία ή αν έχει το παιδί γιαγιά και παππού αναλαμβάνουν αυτοί.
Αν δεν μπορεί, παίρνει άδεια.
Αν κάποιος καθίσει και αθροίσει τις μέρες που είναι κλειστά τα σχολεία για «έκτακτους» λόγους, βλέπει πως όλη η καλοκαιρινή άδεια που έχει δεν φτάνει.
Στα νηπιαγωγεία για παράδειγμα όπου κακά τα ψέματα, τα παιδιά πηγαίνουν για να παίξουν και να μπορέσουν οι γονείς να βγάλουν το ψωμί τους, οι μέρες που χάνονται είναι υπερβολικές.
Μία έχει συνέλευση, μία έχει εκλογές, μία έχει ο ένας εκ των δύο δασκάλων άδεια και αυτός που μένει δεν μπορεί να «καλύψει» το κενό γιατί «πρέπει να στείλουν αντικαταστάτη».
Κανείς δεν λέει να μην υπάρχει αντικαταστάτης, αλλά αν δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχουν τα λεφτά τότε;
Απέναντι ο δάσκαλος, ή η νηπιαγωγός έχει γονείς που παλεύουν για το μεροκάματο.
Πριν καιρό μία ταμπέλα σε ένα νηπιαγωγείο έγραφε: Αύριο δεν θα γίνει μάθημα γιατί θα γίνουν εκλογές.
Ένας γονιός ρώτησε αν είναι το συγκεκριμένο σχολείο εκλογικό κέντρο για να πάρει την απάντηση «φυσικά και όχι».
Εύλογα ρώτησε ο γονιός τη δασκάλα, γιατί δεν πάει να ψηφίσει μετά το ωράριό της και η άλλη δασκάλα να πάει πριν έρθει να την αλλάξει, για να πάρει την αφοπλιστική απάντηση «ε δεν γίνονται αυτά έτσι»!.
Στις μεταξύ τους συζητήσεις οι γονείς έξω από τα σχολεία όπου περιμένουν να παραλάβουν τα παιδιά τους το βασικό τους θέμα όταν βλέπουν τέτοιες ανακοινώσεις όπου χάνονται μέρες διδασκαλίας και άρα μέρες άδειας ή μεροκάματα, είναι ότι δεν δείχνουν το ενδιαφέρον τους απέναντι στους γονείς.
Και ίσως να μην μπορούν αφού αυτά μάλλον προβλέπονται, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο χώρο εκτός δημοσίου, η άδεια κάποιου παιδαγωγού γίνεται μέρα δουλειάς για κάποιον άλλο ώστε να μην χαθεί κάποιο μεροκάματο.
Γι΄αυτό και πρέπει να ακουστεί ένα μπράβο στον Δήμο Αθηναίων που αν και αναγνωρίζει τη λάθος ρύθμιση της κυβέρνησης για τους παιδικούς σταθμούς, χθες 20/2 οι 75 βρεφονηπιακοί σταθμοί ήταν ανοικτοί από σεβασμό στους γονείς που δεν φταίνε σε τίποτα, όπως ανέφερε.
Μπορεί λοιπόν το μνημόνιο να στέρησε σε όλους πολλά και σε κάποιους περισσότερα, αλλά αυτό που δεν πρέπει να στερήσει είναι το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο που αγωνίζεται και αυτός, όπως όλοι.
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Και κανείς δεν λέει να μην απεργήσει κάποιος όταν θίγονται τα κεκτημένα του ή να γίνει κάτι ώστε να μπορέσει να παραστεί στη γενική συνέλευση ή να πάει να ψηφίσει.
Όμως ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο απλός πολίτης πολλές φορές τον φέρνει στα όριά του.
Ειδικά στα σχολεία, που ο γονιός δεν έχει και πολλές επιλογές.
Αν είναι κλειστό το σχολείο και ο γονιός μπορεί, παίρνει το παιδί του μαζί στην εργασία ή αν έχει το παιδί γιαγιά και παππού αναλαμβάνουν αυτοί.
Αν δεν μπορεί, παίρνει άδεια.
Αν κάποιος καθίσει και αθροίσει τις μέρες που είναι κλειστά τα σχολεία για «έκτακτους» λόγους, βλέπει πως όλη η καλοκαιρινή άδεια που έχει δεν φτάνει.
Στα νηπιαγωγεία για παράδειγμα όπου κακά τα ψέματα, τα παιδιά πηγαίνουν για να παίξουν και να μπορέσουν οι γονείς να βγάλουν το ψωμί τους, οι μέρες που χάνονται είναι υπερβολικές.
Μία έχει συνέλευση, μία έχει εκλογές, μία έχει ο ένας εκ των δύο δασκάλων άδεια και αυτός που μένει δεν μπορεί να «καλύψει» το κενό γιατί «πρέπει να στείλουν αντικαταστάτη».
Κανείς δεν λέει να μην υπάρχει αντικαταστάτης, αλλά αν δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχουν τα λεφτά τότε;
Απέναντι ο δάσκαλος, ή η νηπιαγωγός έχει γονείς που παλεύουν για το μεροκάματο.
Πριν καιρό μία ταμπέλα σε ένα νηπιαγωγείο έγραφε: Αύριο δεν θα γίνει μάθημα γιατί θα γίνουν εκλογές.
Ένας γονιός ρώτησε αν είναι το συγκεκριμένο σχολείο εκλογικό κέντρο για να πάρει την απάντηση «φυσικά και όχι».
Εύλογα ρώτησε ο γονιός τη δασκάλα, γιατί δεν πάει να ψηφίσει μετά το ωράριό της και η άλλη δασκάλα να πάει πριν έρθει να την αλλάξει, για να πάρει την αφοπλιστική απάντηση «ε δεν γίνονται αυτά έτσι»!.
Στις μεταξύ τους συζητήσεις οι γονείς έξω από τα σχολεία όπου περιμένουν να παραλάβουν τα παιδιά τους το βασικό τους θέμα όταν βλέπουν τέτοιες ανακοινώσεις όπου χάνονται μέρες διδασκαλίας και άρα μέρες άδειας ή μεροκάματα, είναι ότι δεν δείχνουν το ενδιαφέρον τους απέναντι στους γονείς.
Και ίσως να μην μπορούν αφού αυτά μάλλον προβλέπονται, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο χώρο εκτός δημοσίου, η άδεια κάποιου παιδαγωγού γίνεται μέρα δουλειάς για κάποιον άλλο ώστε να μην χαθεί κάποιο μεροκάματο.
Γι΄αυτό και πρέπει να ακουστεί ένα μπράβο στον Δήμο Αθηναίων που αν και αναγνωρίζει τη λάθος ρύθμιση της κυβέρνησης για τους παιδικούς σταθμούς, χθες 20/2 οι 75 βρεφονηπιακοί σταθμοί ήταν ανοικτοί από σεβασμό στους γονείς που δεν φταίνε σε τίποτα, όπως ανέφερε.
Μπορεί λοιπόν το μνημόνιο να στέρησε σε όλους πολλά και σε κάποιους περισσότερα, αλλά αυτό που δεν πρέπει να στερήσει είναι το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο που αγωνίζεται και αυτός, όπως όλοι.
Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών