Οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ θα πρέπει να αποδεχθούν πλέον ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως θα ήθελαν
«Όποιος κερδίζει τη μάχη για την ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος της Βρετανίας θα πρέπει να υπογράψει την έξοδο της χώρας από την ΕΕ , ή να θέσει σε κίνδυνο το πολιτικό του μέλλον σε περίπτωση που προτιμήσει να το ξανασκεφτεί» γράφει σε άρθρο του στους Financial Times, ο Wolfgang Munchau.
Όπως αναφέρει υπάρχουν πολλά θεωρητικά σενάρια για το πώς θα κινηθεί η Βρετανία προς την κατεύθυνση της παραμονής της στην ΕΕ παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
«Εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στην ελπίδα ενός θαύματος ξεχνούν ότι τα πραγματικά περιστατικά του Brexit συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους.
Οι κάτοικοι της ΕΕ στο Ηνωμένο Βασίλειο αρχίζουν να υποβάλουν αίτηση για ιθαγένεια.
Τον Σεπτέμβριο, οι ηγέτες της ΕΕ θα συναντηθούν χωρίς τον Cameron για να συζητήσουν το μέλλον της EE και εταιρείες, όπως η Deutsche Börse φαίνεται ότι θα φύγουν από το Λονδίνο για άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς.
Και φυσικά η ΕΕ δεν θα παρακαλέσει τη Βρετανία να γυρίσει πίσω» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Οι ηγέτες της ΕΕ ήθελαν η Βρετανοί να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής τους στην ΕΕ.
Κι αυτό γιατί ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν η ΕΕ μετά τις δύο συνεχόμενες κρίσης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Τώρα όμως φαίνεται να έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα.
Άκουσαν άλλωστε τον Nigel Farage, τον αρχηγό του κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, να εξαπολύει προσβολές προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διάβασαν στον Τύπο για το ρατσιστικό του ξέσπασμα μετά την ψηφοφορία».
Το χειρότερο αυτής της εκστρατείας ήταν η ίδια η αποτυχία της καθώς βούλιαξε στα ψέματα.
Οι δύο επιλογές για τη Βρετανία
«Οπότε, αντί να ασχολούμαστε με την μάταιη αναζήτηση του κουμπιού που γυρίζει το χρόνο πίσω είναι καλύτερο να δώσουμε σημασία σε ό, τι βρίσκεται μπροστά μας.
Και η πρώτη απόφαση που πρέπει να λάβει η Βρετανία είναι ποια από τις δύο ρεαλιστικές επιλογές εξόδου θα διαλέξει.
Η πιο απλή επιλογή, είναι η ένταξη της στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (EOX), στον οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή μόνο η Νορβηγία, Ισλανδία και Λιχτενστάιν και έχουν πρόσβαση στην απρόσκοπτη ενιαία αγορά.
Σε αυτή την περίπτωση η νέα κυβέρνηση του Λονδίνου θα πρέπει να αποδεχθεί τους πλήρης όρους της συμφωνίας και των τεσσάρων ελευθεριών της ΕΕ που είναι:
Η ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων.
Η Βρετανία θα συνεισφέρει οικονομικά στον προϋπολογισμό της ΕΕ μια επιλογή που έχει απορρίψει ήδη η Theresa May υπουργός Εσωτερικών και πιθανή διάδοχος του David Cameron.
Η επιλογή του EOX ή αλλιώς Μοντέλο της Νορβηγίας είναι εντελώς αδιάλλακτη .
Στην περίπτωση αυτή η Βρετανία δεν έχει πολλά περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Η δεύτερη επιλογή για το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν μια διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου - του είδους που η ΕΕ διατηρεί με τον Καναδά.
Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με την ενιαία πρόσβαση στην αγορά.
Σύμφωνα με μια διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου , το City του Λονδίνου θα έχανε αυτόματα τα δικαιώματα Διαβατηρίου.
Τη δυνατότητα δηλαδή να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όλη την ΕΕ χωρίς να χρειάζεται να υπόκεινται σε έλεγχο.
Όμως δεν υπάρχει καμία περίπτωση η ΕΕ να επιτρέψει κάτι τέτοιο σε εταιρείες με έδρα το Λονδίνο.
Ακόμη και η Γερμανία δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο.
Μια διμερής συμφωνία ωστόσο θα επιτρέψει την ελεύθερη ροή των αγαθών και ορισμένες υπηρεσίες, αλλά δεν είναι το ίδιο με την παραμονή στην ενιαία αγορά.
Και ο Munchau καταλήγει:
Οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ θα πρέπει να αποδεχθούν πλέον ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως θα ήθελαν και να πάνε παρακάτω.
Να υπογράψουν μια καλή συμφωνία συνεργασίας με την ΕΕ και να δεχθούν ότι θα παραμείνουν μαζί στο ΝΑΤΟ, τους G7 και τους G20.
Όπως αναφέρει υπάρχουν πολλά θεωρητικά σενάρια για το πώς θα κινηθεί η Βρετανία προς την κατεύθυνση της παραμονής της στην ΕΕ παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
«Εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στην ελπίδα ενός θαύματος ξεχνούν ότι τα πραγματικά περιστατικά του Brexit συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους.
Οι κάτοικοι της ΕΕ στο Ηνωμένο Βασίλειο αρχίζουν να υποβάλουν αίτηση για ιθαγένεια.
Τον Σεπτέμβριο, οι ηγέτες της ΕΕ θα συναντηθούν χωρίς τον Cameron για να συζητήσουν το μέλλον της EE και εταιρείες, όπως η Deutsche Börse φαίνεται ότι θα φύγουν από το Λονδίνο για άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς.
Και φυσικά η ΕΕ δεν θα παρακαλέσει τη Βρετανία να γυρίσει πίσω» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Οι ηγέτες της ΕΕ ήθελαν η Βρετανοί να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής τους στην ΕΕ.
Κι αυτό γιατί ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν η ΕΕ μετά τις δύο συνεχόμενες κρίσης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Τώρα όμως φαίνεται να έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα.
Άκουσαν άλλωστε τον Nigel Farage, τον αρχηγό του κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, να εξαπολύει προσβολές προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διάβασαν στον Τύπο για το ρατσιστικό του ξέσπασμα μετά την ψηφοφορία».
Το χειρότερο αυτής της εκστρατείας ήταν η ίδια η αποτυχία της καθώς βούλιαξε στα ψέματα.
Οι δύο επιλογές για τη Βρετανία
«Οπότε, αντί να ασχολούμαστε με την μάταιη αναζήτηση του κουμπιού που γυρίζει το χρόνο πίσω είναι καλύτερο να δώσουμε σημασία σε ό, τι βρίσκεται μπροστά μας.
Και η πρώτη απόφαση που πρέπει να λάβει η Βρετανία είναι ποια από τις δύο ρεαλιστικές επιλογές εξόδου θα διαλέξει.
Η πιο απλή επιλογή, είναι η ένταξη της στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (EOX), στον οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή μόνο η Νορβηγία, Ισλανδία και Λιχτενστάιν και έχουν πρόσβαση στην απρόσκοπτη ενιαία αγορά.
Σε αυτή την περίπτωση η νέα κυβέρνηση του Λονδίνου θα πρέπει να αποδεχθεί τους πλήρης όρους της συμφωνίας και των τεσσάρων ελευθεριών της ΕΕ που είναι:
Η ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων.
Η Βρετανία θα συνεισφέρει οικονομικά στον προϋπολογισμό της ΕΕ μια επιλογή που έχει απορρίψει ήδη η Theresa May υπουργός Εσωτερικών και πιθανή διάδοχος του David Cameron.
Η επιλογή του EOX ή αλλιώς Μοντέλο της Νορβηγίας είναι εντελώς αδιάλλακτη .
Στην περίπτωση αυτή η Βρετανία δεν έχει πολλά περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Η δεύτερη επιλογή για το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν μια διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου - του είδους που η ΕΕ διατηρεί με τον Καναδά.
Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με την ενιαία πρόσβαση στην αγορά.
Σύμφωνα με μια διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου , το City του Λονδίνου θα έχανε αυτόματα τα δικαιώματα Διαβατηρίου.
Τη δυνατότητα δηλαδή να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όλη την ΕΕ χωρίς να χρειάζεται να υπόκεινται σε έλεγχο.
Όμως δεν υπάρχει καμία περίπτωση η ΕΕ να επιτρέψει κάτι τέτοιο σε εταιρείες με έδρα το Λονδίνο.
Ακόμη και η Γερμανία δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο.
Μια διμερής συμφωνία ωστόσο θα επιτρέψει την ελεύθερη ροή των αγαθών και ορισμένες υπηρεσίες, αλλά δεν είναι το ίδιο με την παραμονή στην ενιαία αγορά.
Και ο Munchau καταλήγει:
Οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ θα πρέπει να αποδεχθούν πλέον ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως θα ήθελαν και να πάνε παρακάτω.
Να υπογράψουν μια καλή συμφωνία συνεργασίας με την ΕΕ και να δεχθούν ότι θα παραμείνουν μαζί στο ΝΑΤΟ, τους G7 και τους G20.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών