«Η επιτυχία του παράλληλου νομίσματος εδράζεται στον εξαναγκασμό και όχι στο δέλεαρ»
Ο δρόμος της Ελλάδας προς ένα παράλληλο νόμισμα παραπέμπει έντονα στην περίπτωση της… Κούβας!
Στον άνωθεν παραλληλισμό προβαίνει ο αναλυτής του Bloomberg Leonid Bershidsky, εκφράζοντας μάλιστα την εκτίμηση πως το συγκεκριμένο έσχατο μέτρο ενδέχεται να αποδώσει καρπούς, εφόσον βέβαια τεθεί σε ορθή εφαρμογή.
«Κάτι τέτοιο όμως δεν προδιαγράφεται από τις διάφορες προτάσεις των οικονομολόγων κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών» τονίζει ο αναλυτής, σε άρθρο του στη στήλη Bloomberg View.
Οι περισσότερες από τις προτάσεις, εξηγεί ο Leonid Bershidsky, περιλαμβάνουν την έκδοση ενός νομίσματος ΙOUs προκειμένου να καταβάλλονται μισθοί, συντάξεις και πάροχοι του δημοσίου.
Η κεντρική ιδέα του IOUs είναι η εξής: Η κυβέρνηση θα πληρώνει τους ανθρώπους με κάτι που δεν είναι χρήματα, αλλά θα δημιουργεί ένα κίνητρο προκειμένου οι πολίτες να το χρησιμοποιούν ως υποκατάστατο στις συναλλαγές τους.
«Το πρόβλημα μ’ αυτή τη λογική είναι πως στην Ελλάδα, οι πιστώσεις φόρου (tax credits) δεν διαθέτουν υψηλό δέλεαρ» εξηγεί ο αναλυτής του Bloomberg.
Oι Έλληνες, συνεχίζει, δεν φημίζονται ως συνεπείς φορολογούμενοι, καθώς η φοροδιαφυγή είναι γιγάντια.
«Εάν δεν πρόκειται να πληρώσεις φόρους, δεν θα πληρώσεις ούτε μέσω πιστώσεων φόρου, ανεξάρτητα των κινήτρων» επισημαίνει.
«Η επιτυχία του παράλληλου νομίσματος εδράζεται στον εξαναγκασμό και όχι στο δέλεαρ» τονίζει , παραπέμποντας στο παράδειγμα της Κούβας, όπου το «μετατρέψιμο» πέσο (CUC) χρησιμοποιείται παράλληλα με τον κουβανικό πέσο (CUP).
Οι τουρίστες ανταλλάσουν τα νομίσματά τους με το «μετατρέψιμο» πέσο, ενώ οι Κουβανοί χρησιμοποιούν το CUP.
Βέβαια, τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν και το CUC, αλλά σε περιορισμένο αριθμό.
Το CUC εκτός των τουριστών, χρησιμοποιείται για αγορές εισαγόμενων προϊόντων και αερίου.
Αντίθετα, το CUP χρησιμοποιείται για αγορές εγχώριων προϊόντων, εξασφαλίζοντας τα προς τα ζην για τον κουβανικό λαό.
«Γιατί δεν κάνει το ίδιο και η Ελλάδα;» αναρωτιέται ο αναλυτής του Bloomberg, παραθέτοντας την εξής άποψη:
Εγχώρια τρόφιμα και ρουχισμός θα μπορούσαν να αγοράζονται από τους πολίτης μέσω της δραχμής.
Παράλληλα, η κυβέρνηση θα πλήρωνε στο εσωτερικό με δραχμές.
Μάλιστα, χάρη σ’ αυτό το μέτρο, θα μπορούσε να μειώσει την τεράστια ανεργία, προσλαμβάνοντας χιλιάδες ανέργους και καταβάλλοντας τους δραχμές ως αποζημιώση.
Βέβαια, επισημαίνει ο Leonid Bershidsky, ένα τέτοιο σενάριο θα συνεπαγόταν το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού, με την κυβέρνηση να αναγκάζεται να επιβάλει περιορισμούς στις συναλλαγές.
Όμως, οι Έλληνες μισούν σε τέτοιο βαθμό τη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία, ώστε πιθανώς να το αποδέχονταν…
www.bankingnews.gr
Στον άνωθεν παραλληλισμό προβαίνει ο αναλυτής του Bloomberg Leonid Bershidsky, εκφράζοντας μάλιστα την εκτίμηση πως το συγκεκριμένο έσχατο μέτρο ενδέχεται να αποδώσει καρπούς, εφόσον βέβαια τεθεί σε ορθή εφαρμογή.
«Κάτι τέτοιο όμως δεν προδιαγράφεται από τις διάφορες προτάσεις των οικονομολόγων κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών» τονίζει ο αναλυτής, σε άρθρο του στη στήλη Bloomberg View.
Οι περισσότερες από τις προτάσεις, εξηγεί ο Leonid Bershidsky, περιλαμβάνουν την έκδοση ενός νομίσματος ΙOUs προκειμένου να καταβάλλονται μισθοί, συντάξεις και πάροχοι του δημοσίου.
Η κεντρική ιδέα του IOUs είναι η εξής: Η κυβέρνηση θα πληρώνει τους ανθρώπους με κάτι που δεν είναι χρήματα, αλλά θα δημιουργεί ένα κίνητρο προκειμένου οι πολίτες να το χρησιμοποιούν ως υποκατάστατο στις συναλλαγές τους.
«Το πρόβλημα μ’ αυτή τη λογική είναι πως στην Ελλάδα, οι πιστώσεις φόρου (tax credits) δεν διαθέτουν υψηλό δέλεαρ» εξηγεί ο αναλυτής του Bloomberg.
Oι Έλληνες, συνεχίζει, δεν φημίζονται ως συνεπείς φορολογούμενοι, καθώς η φοροδιαφυγή είναι γιγάντια.
«Εάν δεν πρόκειται να πληρώσεις φόρους, δεν θα πληρώσεις ούτε μέσω πιστώσεων φόρου, ανεξάρτητα των κινήτρων» επισημαίνει.
«Η επιτυχία του παράλληλου νομίσματος εδράζεται στον εξαναγκασμό και όχι στο δέλεαρ» τονίζει , παραπέμποντας στο παράδειγμα της Κούβας, όπου το «μετατρέψιμο» πέσο (CUC) χρησιμοποιείται παράλληλα με τον κουβανικό πέσο (CUP).
Οι τουρίστες ανταλλάσουν τα νομίσματά τους με το «μετατρέψιμο» πέσο, ενώ οι Κουβανοί χρησιμοποιούν το CUP.
Βέβαια, τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν και το CUC, αλλά σε περιορισμένο αριθμό.
Το CUC εκτός των τουριστών, χρησιμοποιείται για αγορές εισαγόμενων προϊόντων και αερίου.
Αντίθετα, το CUP χρησιμοποιείται για αγορές εγχώριων προϊόντων, εξασφαλίζοντας τα προς τα ζην για τον κουβανικό λαό.
«Γιατί δεν κάνει το ίδιο και η Ελλάδα;» αναρωτιέται ο αναλυτής του Bloomberg, παραθέτοντας την εξής άποψη:
Εγχώρια τρόφιμα και ρουχισμός θα μπορούσαν να αγοράζονται από τους πολίτης μέσω της δραχμής.
Παράλληλα, η κυβέρνηση θα πλήρωνε στο εσωτερικό με δραχμές.
Μάλιστα, χάρη σ’ αυτό το μέτρο, θα μπορούσε να μειώσει την τεράστια ανεργία, προσλαμβάνοντας χιλιάδες ανέργους και καταβάλλοντας τους δραχμές ως αποζημιώση.
Βέβαια, επισημαίνει ο Leonid Bershidsky, ένα τέτοιο σενάριο θα συνεπαγόταν το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού, με την κυβέρνηση να αναγκάζεται να επιβάλει περιορισμούς στις συναλλαγές.
Όμως, οι Έλληνες μισούν σε τέτοιο βαθμό τη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία, ώστε πιθανώς να το αποδέχονταν…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών