γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Λαπαβίτσας, Κατρούγκαλος, Μητρόπουλος, Βαρουφάκης, Φίλης κ.α. εξακολουθούν ξεδιάντροπα να κάνουν απαράδεκτες ακροβασίες στην "πλάτη" της χώρας και του λαού
Με ποια εξουσία, ποιας δημοκρατίας, ποιας εκλογικής νομιμότητας (συνεχίζει να) μιλά για ρήξη με τους δανειστές ο κ. Λαπαβίτσας; Ποια είναι η ιστορία του κ. Λαπαβίτσα, πολιτική, επιστημονική ή άλλη που να του παρέχει το δικαίωμα ή το… άλλοθι να «διαχειρίζεται» δημοσίως τόσο κρίσιμα ζητήματα;
Με ποια εξουσία μιλά για ρήξη ο κ. Μητρόπουλος;
Ποια η πολιτική, επιστημονική, επαγγελματική ή… φορολογική ιστορία του κ. Μητρόπουλου ώστε να του επιτρέπεται να ακροβατεί δημοσίως με τη «ρήξη» σε ένα ζήτημα που μπορεί να οριοθετήσει το μέλλον της χώρας για τα επόμενα 30 ή 50 χρόνια;
Με ποια εξουσία ο κ. Κατρούγκαλος μιλά τόσο ξεδιάντροπα για δημοψήφισμα υποστηρίζοντας μάλιστα – ότι αν τεθεί τελικώς – «θα τεθεί με την πρόταση του όχι»; Καταλαβαίνει τι σημαίνει το «όχι»; Έχει επίγνωση της βαρύτητας που «κουβαλά» μια τέτοια κουβέντα, ειδικά σε τέτοια συγκυρία;
Ποια είναι τα πολιτικά, επαγγελματικά, επιστημονικά ή άλλα εχέγγυα του κ. Κατρούγκαλου, ποια είναι η ιστορία του ώστε να του επιτρέπεται να βάζει τόσο κομβικά για την ιστορία της χώρας ζητήματα δια τηλεοράσεως; Ποια δημοκρατία του παρέχει αυτό το δικαίωμα;
Με ποια εξουσία, ποιας δημοκρατίας, θεωρεί ότι μπορεί να «παίξει» με τη σχέση της χώρας με την Ευρώπη, που είναι κατάκτηση δεκαετιών;
Πιστεύοντας σε ποιο… καπρίτσιο νιώθει ότι έτσι απειλεί την… άλλη πλευρά, των δανειστών; Με ποια λογική πιστεύει ότι έτσι ασκεί πίεση; Τι έχει δείξει το παράδειγμα τεσσάρων μηνών θεάτρου «διαπραγμάτευσης» με τέτοια φθηνά «υλικά»;
Ποιος του είπε ότι επειδή επιλέχθηκε από το 36% των ψηφοφόρων του 64% του εκλογικού σώματος, ήτοι από το 22,6% του λαού έχει την… εξουσιοδότηση να παίξει στα… ζάρια την ιστορική διαδρομή της χώρας;
Πως – αφού όλοι συμφωνούν ότι το ενδεχόμενο φυγής (τώρα) από το ευρώ θα είναι καταστροφή και όνειδος για όλη την κοινωνία -συνεχίζει να το θεωρεί επιτρεπτό και θεμιτό διαπραγματευτικό ατού έναντι των εταίρων;
Πως είναι δυνατόν να είναι διαπραγματευτικό ατού ένα δημοψήφισμα καταστροφής, με το… ηλίθιο επιχείρημα της καταστροφής που υποτίθεται (ίσως) επιφέρει και στους εταίρους;
Πως είναι δυνατόν να αποτελεί επιλογή κάτι τέτοιο; Δηλαδή αν μπορούμε να βουλιάξουμε το καράβι των δίπλα, των εχθρών, αλλά αυτό προϋπέθετε απόλυτα το βύθισμα και του δικού μας καραβιού, θα το επιλέγαμε;
Ποια δημοκρατία του παρέχει αυτό το δικαίωμα της ασέλγειας πάνω σ’ έναν ταλαιπωρημένο και κατατρεγμένο από την κρίση λαό;
Με ποια… εξουσία ποιας δημοκρατικής νομιμοποίησης μιλά ο κ. Βαρουφάκης (ξανά) για δραχμή, έστω και με το «κακώς μπήκαμε στη ευρώ», τη στιγμή που ομολογεί παράλληλα ότι μια φυγή τώρα, θα ήταν «καταστροφή και επιστροφή στη νεολιθική εποχή»;
Γιατί, εφόσον πιστεύει ότι θα ήταν καταστροφή, έχει κάνει τόσες αναφορές για «ρήξη», για πόλεμο, για το ενδεχόμενο της… ρήξης ως ατού, εφόσον γνωρίζει ότι αυτό θα ήταν καταστροφή για τη χώρα του; Και εφόσον γνωρίζει άριστα ότι το ίδιο γνωρίζουν και οι… αντίπαλοι;
Πως μπορεί ο… θάνατος και η καταστροφή να αποτελούν επιχειρήματα διαπραγμάτευσης, πως μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως ατού συζήτησης και «υπερόπλα»;
Ποιος είναι ο κ. Φίλης που τονίζει με ξεδιαντροπιά ότι «το δημοψήφισμα είναι το τελευταίο όπλο, το υπερόπλο της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές»;
Γιατί ένα δημοψήφισμα είναι υπερόπλο για μια χώρα που κινδυνεύει να εκδιωχτεί από μια οικονομική και κοινωνική ελίτ όπως είναι η ευρωπαϊκή;
Ποια μολυσματική δύναμη και πιο δηλητήριο οδηγεί σύγχρονους ανθρώπους, με σπουδές και κατάρτιση σε κουβέντες και ρήσεις που παραπέμπουν σε… πόλεμο, που δείχνουν ότι υπάρχουν επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι, καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι;
Ποιο δηλητήριο, ποια ναρκωμένα εγκεφαλικά κύτταρα, ποια ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις από ανθρώπους το 2015, στην Ευρώπη που, με όλα τα προβλήματά της, αποτελεί τον πιο ελκυστικό προορισμό για τη μισή ανθρωπότητα;
Ποια επιστημονική κατάρτιση και ποιο πολιτικό – εκλογικό - αξίωμα παρέχει σε ανθρώπους που εκλέχθηκαν, ορκίστηκαν και αμείβονται να υπηρετήσουν τη χώρα, το δικαίωμα να κάνουν τέτοιες λεκτικές ακροβασίες στην πιο κρίσιμη συγκυρία, που η οικονομία είναι στην κόψη του ξυραφιού, με τον κίνδυνο ενός απρόσμενου… ατυχήματος να ελλοχεύει;
Αλήθεια ξέρουν τι κάνουν; Έχουν επίγνωση;
Αλήθεια στη… σταύρωση της χώρας και της οικονομίας, θα βρεθεί κάποιος να πει αυτό που είπε πάνω στο σταυρό ο Ιησούς; «Πατέρα, Συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν»;
Πρώτη ενημέρωση: 08:15, Παρασκευή 15 Μαϊου 2015
www.bankingnews.gr
Με ποια εξουσία μιλά για ρήξη ο κ. Μητρόπουλος;
Ποια η πολιτική, επιστημονική, επαγγελματική ή… φορολογική ιστορία του κ. Μητρόπουλου ώστε να του επιτρέπεται να ακροβατεί δημοσίως με τη «ρήξη» σε ένα ζήτημα που μπορεί να οριοθετήσει το μέλλον της χώρας για τα επόμενα 30 ή 50 χρόνια;
Με ποια εξουσία ο κ. Κατρούγκαλος μιλά τόσο ξεδιάντροπα για δημοψήφισμα υποστηρίζοντας μάλιστα – ότι αν τεθεί τελικώς – «θα τεθεί με την πρόταση του όχι»; Καταλαβαίνει τι σημαίνει το «όχι»; Έχει επίγνωση της βαρύτητας που «κουβαλά» μια τέτοια κουβέντα, ειδικά σε τέτοια συγκυρία;
Ποια είναι τα πολιτικά, επαγγελματικά, επιστημονικά ή άλλα εχέγγυα του κ. Κατρούγκαλου, ποια είναι η ιστορία του ώστε να του επιτρέπεται να βάζει τόσο κομβικά για την ιστορία της χώρας ζητήματα δια τηλεοράσεως; Ποια δημοκρατία του παρέχει αυτό το δικαίωμα;
Με ποια εξουσία, ποιας δημοκρατίας, θεωρεί ότι μπορεί να «παίξει» με τη σχέση της χώρας με την Ευρώπη, που είναι κατάκτηση δεκαετιών;
Πιστεύοντας σε ποιο… καπρίτσιο νιώθει ότι έτσι απειλεί την… άλλη πλευρά, των δανειστών; Με ποια λογική πιστεύει ότι έτσι ασκεί πίεση; Τι έχει δείξει το παράδειγμα τεσσάρων μηνών θεάτρου «διαπραγμάτευσης» με τέτοια φθηνά «υλικά»;
Ποιος του είπε ότι επειδή επιλέχθηκε από το 36% των ψηφοφόρων του 64% του εκλογικού σώματος, ήτοι από το 22,6% του λαού έχει την… εξουσιοδότηση να παίξει στα… ζάρια την ιστορική διαδρομή της χώρας;
Πως – αφού όλοι συμφωνούν ότι το ενδεχόμενο φυγής (τώρα) από το ευρώ θα είναι καταστροφή και όνειδος για όλη την κοινωνία -συνεχίζει να το θεωρεί επιτρεπτό και θεμιτό διαπραγματευτικό ατού έναντι των εταίρων;
Πως είναι δυνατόν να είναι διαπραγματευτικό ατού ένα δημοψήφισμα καταστροφής, με το… ηλίθιο επιχείρημα της καταστροφής που υποτίθεται (ίσως) επιφέρει και στους εταίρους;
Πως είναι δυνατόν να αποτελεί επιλογή κάτι τέτοιο; Δηλαδή αν μπορούμε να βουλιάξουμε το καράβι των δίπλα, των εχθρών, αλλά αυτό προϋπέθετε απόλυτα το βύθισμα και του δικού μας καραβιού, θα το επιλέγαμε;
Ποια δημοκρατία του παρέχει αυτό το δικαίωμα της ασέλγειας πάνω σ’ έναν ταλαιπωρημένο και κατατρεγμένο από την κρίση λαό;
Με ποια… εξουσία ποιας δημοκρατικής νομιμοποίησης μιλά ο κ. Βαρουφάκης (ξανά) για δραχμή, έστω και με το «κακώς μπήκαμε στη ευρώ», τη στιγμή που ομολογεί παράλληλα ότι μια φυγή τώρα, θα ήταν «καταστροφή και επιστροφή στη νεολιθική εποχή»;
Γιατί, εφόσον πιστεύει ότι θα ήταν καταστροφή, έχει κάνει τόσες αναφορές για «ρήξη», για πόλεμο, για το ενδεχόμενο της… ρήξης ως ατού, εφόσον γνωρίζει ότι αυτό θα ήταν καταστροφή για τη χώρα του; Και εφόσον γνωρίζει άριστα ότι το ίδιο γνωρίζουν και οι… αντίπαλοι;
Πως μπορεί ο… θάνατος και η καταστροφή να αποτελούν επιχειρήματα διαπραγμάτευσης, πως μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως ατού συζήτησης και «υπερόπλα»;
Ποιος είναι ο κ. Φίλης που τονίζει με ξεδιαντροπιά ότι «το δημοψήφισμα είναι το τελευταίο όπλο, το υπερόπλο της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές»;
Γιατί ένα δημοψήφισμα είναι υπερόπλο για μια χώρα που κινδυνεύει να εκδιωχτεί από μια οικονομική και κοινωνική ελίτ όπως είναι η ευρωπαϊκή;
Ποια μολυσματική δύναμη και πιο δηλητήριο οδηγεί σύγχρονους ανθρώπους, με σπουδές και κατάρτιση σε κουβέντες και ρήσεις που παραπέμπουν σε… πόλεμο, που δείχνουν ότι υπάρχουν επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι, καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι;
Ποιο δηλητήριο, ποια ναρκωμένα εγκεφαλικά κύτταρα, ποια ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις από ανθρώπους το 2015, στην Ευρώπη που, με όλα τα προβλήματά της, αποτελεί τον πιο ελκυστικό προορισμό για τη μισή ανθρωπότητα;
Ποια επιστημονική κατάρτιση και ποιο πολιτικό – εκλογικό - αξίωμα παρέχει σε ανθρώπους που εκλέχθηκαν, ορκίστηκαν και αμείβονται να υπηρετήσουν τη χώρα, το δικαίωμα να κάνουν τέτοιες λεκτικές ακροβασίες στην πιο κρίσιμη συγκυρία, που η οικονομία είναι στην κόψη του ξυραφιού, με τον κίνδυνο ενός απρόσμενου… ατυχήματος να ελλοχεύει;
Αλήθεια ξέρουν τι κάνουν; Έχουν επίγνωση;
Αλήθεια στη… σταύρωση της χώρας και της οικονομίας, θα βρεθεί κάποιος να πει αυτό που είπε πάνω στο σταυρό ο Ιησούς; «Πατέρα, Συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν»;
Πρώτη ενημέρωση: 08:15, Παρασκευή 15 Μαϊου 2015
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών